نامیرایی

ی ﻧﺎﻣ � ی ا ی ١٠٢ ﮐﻪ بﻪ واﺳﻄﻪ ﺴﺖ ﻧﻘﺪش را ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺮﻃﺮف ﺷﻮد؛ � ی آن پﺎول ار ﺠﻪ � ﻧت ف اﻧتﺸﺎر رﺳ ت پ ﺑﺮای بﻪ ﻋهﺪە ﮔﺮﻓن � ﺸﻨهﺎد ﭘﯿ � اش ﭘ ﺎ ﻟﻪ ﺑﻮد. � ﺎ ﺧﻮاﻧﻨﺪە ﺣﺎﻻ � آ ﮐﻪ � ت بﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ بﻪ ﭼهﻞ ﺳﺎ ﻓهﻤﺪ ﮐﻪ ﭼﺮا، وﻗی � ﻓﺎﺻﻠﻪ اﻓﺘﺎدە � ﻧﮕﺮم، اﺣﺴﺎس ﺪ اﯾﻦ داﺳﺘﺎن را بﻪ � ﮐﻨﻢ ﮐﻪ بﺎ � ﻞ ﻧﻘﻞ ﮐﻨﻢ؟ اﺣﺴﺎس � ﺗﻔﺼ ت ﺮاﺳی � ﺪ آن را بﻪ ﻣﻨﺎﺳبﺖ و � ﮐﻨﻢ ﮐﻪ بﺎ ن ، از رﺳﺎﻟﻪ ﺲ از دو ﺟﻨﮓ ﺟهﺎی � ، ﺪ � ﺟﺪ � �� ای ﮐﻪ دﯾﺮی اﺳﺖ ﺗﺎر ﮔﺸﺘﻪ و ا ﺎن � ت از ﻫﺮ پﺎ � ﺸ � ً ﺑ � ﺣﺘﻤﺎ ﻧﺎﻣﻪ ﮕﺮی ﺗﺎ ﮐﻨ � ت ای د � ی دﮐ ﻮن ﭼﺎپ ﺴﺖﮐﻪ اﯾﻦ ﺗﻮﻓﯿﻖ بﻪ ﺳبﺐ � ﺎ اﯾﻦ ﻗﺎبﻞ ذﮐﺮ ﻧ � ﺷﺪە اﺳﺖ ﻧﻘﻞ ﮐﻨﻢ؟ آ گ � ض ﻇﺎﻫﺮی ﺑﻮدە اﺳﺖ؟ و کﻞ زﻧﺪ � ﻣﺤﺾ و ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺗﺼﺎد � بﺪﻓه � ﺪا � ت ﭘ ی ﻣﺘﻔﺎوی � ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﺴ ﺮ اﯾﻦ ﺗﺼﺎدف ﺧﺪاﺧﻮاﺳﺘﻪ و بﻪ � ﮐﺮد ا ﺮا ﻫﺮﮔﺰ ﺗﻮ � ﻣﻮﻗﻊ ﻧﺒﻮد؟ ز ی اﻧﺎی � ف ﺟﺪی ﻧ � ﻢ را بﻪ ﺣﺪ کﺎ � ﻫﺎ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺣﺮﻓﻪ پ ﮐﻪ در ی �� ی م . ﻓﻘﻂ ﺗﻮﻓﯿﻖ � ﺶ بﮕ � را در ﭘ � ﺸگﺎ � ای دا ن اﺛﺮم رخ داد ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻻزم را ﺑﺮای اﻧﺠﺎم اﯾﻦ کﺎر بﻪ ی اﻧتﺸﺎر ﻧﺨﺴﺘن ب ، ﺧﻮدِ اﯾﻦ اﺛﺮ بﺎ ی � ﻣﻦ داد. بﺪون آن بﺪﻓه � ﻣﻮاﺟﻪ � ﺗﻮﺟ ﺷﺪ و ف ﮐﺘﺎبﺨﺎﻧﻪ ی ﺮزﻣن � ﺶ ﻓﻘﻂ در ز � ﺟﺎ ﻫ ﺑﻮد. � ﺸگﺎ � ﺎی دا ﺪ بﻪ آن ﻣﻌﺠﺰە � بﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل، در ﺧﺎﺗﻤﻪ بﺎ ن ﻫﻤﻪ ی ای ﺑﺮﮔﺮدم ﮐﻪ، از ﺑن ی ت بﻪ آن اﺷﺎرە ﮐﺮدم . � ﺸ � ی را ﺑﺮ ﻣﻦ داﺷﺖ و ﭘ � ﻦ ﺗﺄﺛ �� ﺪارﺗ � ﺸﺎﻣﺪﻫﺎ، پﺎ � ﭘ ﺶ � ﺶ ﻧﺒﻮد اﻣﺎ ﺗﺮﻓﻨﺪ ﭘ � ف ﺑ � ﭘﻨﺪاری ﺗﺼﺎد پﺎاﻓﺘﺎدە ی بﺪﻓ ﻫﯿﺞ � ه ش در آن ﻧﺪاﺷﺖ. � ﻧﻘ ﺎورد ﮐﻪ آ � ﺎد ﺑ � ﺪ ﺧﻮاﻧﻨﺪە بﻪ � ﺷﺎ ن ﺳﺎﻋﺖ در ﻣﻮزە ی ﺗﺮوکﺎدرو ب ﺎ ف � ﺗﻘﺎرن ﺗﺼﺎد ﺲ � . ی داﺷﺖ ﻤﻞ ﺑﺮای ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎی � اش بﺎ ﻣﻼﻗﺎت ز � ﺠﺎن و ﮐﻨﺠکﺎوی ﻣﺮا بﻔهﻤﺪ ﻫﻨگﺎ � ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﻫ � ً ﻣﺸک � ﺑﺮای او اﺻ ﮐﻪ، دﺳﺖ ﺮ ﭼﺎپ ﺑﻮد اﻣﺎ ﻫﻨﻮز � کﻢ دو ﺳﺎل بﻌﺪ )اﺛﺮ ﻣﻦ در آن زﻣﺎن ز ﮏ روز ﻧﺎﻣﻪ � ،( ﺸﺪە ﺑﻮد � ش � ﻣﻨت ای را در دﺳﺖ داﺷﺘ ﻢ ﮐﻪ ﻧﺎم ﻓﺮﺳتﻨﺪە ﻤﻞ ﺑﻮد. بﺎ ﺷﺘﺎب آن را بﺎز ﮐﺮدم ... ﭼﻪ � ی آن ﮔﺌﻮرگ ز