نامیرایی

ی ﻧﺎﻣ � ی ا ی در ﻧﺰد ﺑﺮﮔﺴﻮن ١٠٧ ﺖ � ﻣﻮﻓﻘ ﺳﻠﻮل � � ف ﻓﺮد اﺳﺖ. ﻫﻤکﺎری ﺟﻤ ی � آﻣ ﻫﺎ درﻫﺮﻣﻮﺟﻮد زﻧﺪە ای اﯾﻦ � ﺸﺎن � را � ﮕﺮ بﻪ ﻧﻈﺮ � ﮐﻪ ازﺳﻮی د � دﻫﺪ. درﺣﺎ � رﺳﺪﮐﻪ ﻓﺮد ﻧ ﺗﻮاﻧﺪ دارای � اﺟﺘﻤﺎ گ � ت زﻧﺪ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ بﺎﺷﺪ. وﺣی � اﺟﺘﻤﺎ گ � ﻣﺴﺘﻘﻞ از زﻧﺪ � ﺲ بﻪ ﻧﻈﺮ � . اﺳﺖ � ت ﺟﻤ ت اﺳﺖ، دارای ﻓﺮدﯾی وﺣﺪی رﺳﺪ ﮐﻪ ﺗﻤ ﻞ � ﺎ ی ، و ﻫﻢ ﺗﻼش بﻌﺪی ﺑﺮای ﮏ ﺟﺪای � ﺷﺎﻣﻞ ﻫﺮ دو اﺳﺖ، ﻫﻢ � ﻋﻤﻮ ﺮا � ﻞ بﻪ ﺳﻮی وﺣﺪت، ز � ت ﺑﺮ ﺗﻤﺎ � ﺸ � ﺪ ﺑ �� ﺪ بﺎ ﺗﺄ � وﺣﺪت، ﺷﺎ اﯾ ﻞ در � ﻦ ﺗﻤﺎ � اﯾﻦ رﺷﺘﻪ دﻧبﺎل ﺷﻮد. ف بﻪ ﻓﺮد، ﭘﺮﻓﺴﻮر ﺑﺮﮔﺴﻮن بﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪ ت بﻪ ﻫﻨگﺎم ﭘﺮداﺧن ی ﻧ ی روح اﺷﺎرە ی ای � ﺎﻣ � ﺪە � ﮐﻨﺪ، و بﻪ ﻋﻘ ت ، را ﻣﺤﺪود بﻪ ی ﻫﺴی ، ژرﻓﺎی ﻏﺎی � ﺎ � ﺮ ﻣﺎ آ � ی او ا � ی ﻧ ی ای � ﻢ، ﻧﺎﻣ � ﻗﻠﻤﺮو ﻣﻐﺰﮐﻨ ﺗﻮاﻧﺪ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ بﺎﺷﺪ. اﻣﺎ کﻞ ﻓﻠﺴﻔﻪ ی ف ی ی پﺎﯾن ﭘﺮﻓﺴﻮر ﺑﺮﮔﺴﻮن ﻣﻐﺰ را درﺟﺎی ن ی ﺗﺮ از ارادە، پﺎﯾن ﺗﺮ از ﺗﻤ ﺎﻫﺎﻧﻪ و � ﺎس آ � ، ﻼن روح ﺟﺎری � آزاد بﺎ اﯾﻦ ﺳ � بﺎ اﯾﻦ کﺎر � ﻧﻬﺪ. و او ﻣﺴﻠﻤﺎ ﺪ ﮐ �� ﻪ ﮔ ﺲ ازﻣﺮگ ﻣﻐﺰﻫﻤﭽﻨﺎن � ﺖ � وﺟﻮد داردﮐﻪ ﻓﺮد � اﺣﺘﻤﺎل روﺷﻦ وﻣﺸﺨ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ بﺎﺷﺪ. ١ ❊❊❊ ﻟﺮی ﻣﮏ ﮔﺮاث ٢ ﻪ � ﭘﺮﻓﺴﻮر آﻧﺮی ﺑﺮﮔﺴﻮن در ﻓﻮر ی ۱۹۱۳ ﺎ ﺑﺮای � ﺸگﺎە کﻠﻤﺒ � بﻪ دﻋﻮت دا ﻣﺪتﺳ � کﺎ �� ﻪ ﻫﻔﺘﻪ بﻪ آﻣ رود. روزﻧﺎﻣﻪ ن ن ای � ﻫﺎ آﻣﺪن اووﺳﺨ ﻫﺎی � ﻋﻤﻮ ١ . � ن ی ن ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺴﻮن ﭼﻨن ﻨﺪ زﻣﺎی �� ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ بﮕ ﺶ، ﻋﻠﻮ � ﺶ از ﺻﺪ ﺳﺎل ﭘ � ﮔﻔﺖ، ﺑ م ﺎر � ﺴ � ﻮط بﻪ ﻣﻐﺰ و اﻋﺼﺎب �� ﻣ ﺪ اﻇهﺎرات ﺑﺮﮔﺴﻮن � ﻘﺎت ﺟﺪ � ی ﺑﻮدە و اﻣﺮوز بﺎ ﺗﺤﻘ اﺑﺘﺪای � ﺎد و ارﺗبﺎﻃﺶ بﺎ ﻣﻐﺰ ﻫﻨﻮز در ﻋﻠﻮم ﻣﻌﺎ � و � ﺎ � ﺴﺖ و آ � ن ﻧ ی ﮕﺮ اﻋﺘبﺎری ﻧﺪارد. اﻣﺎ ﭼﻨن � د اﺳﺖ. ]م[ � ﻣﺤﻞ بﺤﺚ و ﺑﺮر ٢ . ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ از : Larry McGrath, Bergson Comes to America , Journal of the History of Ideas, October 2013, Vol. 74, No. 4 (October 2013), pp. 599 - 620, University of Pennsylvania Press.