نامیرایی

ی ﻧﺎﻣ � ی ا ی ١١٢ ﺪگﺎە � ﻢ: د � ﺎ وﺟﻮدی روی آور � ﺎل � ﺴ � ﺴﺘﺎ ��� ﺪگﺎە ا � ﻣﺮگ از دو د ﻫﺎی ن ی ﻣﺎرﺗن پ س. � ﺎﺳ � ﺪﮔﺮ وکﺎرل � ﻫﺎ � ﺧﻮاﻫﻢ ﺎرە � و ﺳﺎدە، در � ﭼﻨﺪ کﻠﻤﻪ، ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﺨﺘ ن در ﺪگﺎە دﯾی � ی د پﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪە اﺳﺖ. اﯾﻦ کﺎر اﻣکﺎن � ﻢ ﮐﻪ ﻋﻤﻮﻣﺎ �� ف ﻣﺮگ بﮕ ﻣﻮرد ﻣﻌی ﺴﻪ � ﻣﻘﺎ ﺪگﺎە � ای بﺠﺎ را بﺎ د � ﺎر ﻣﺎ � پ س در اﺧﺘ � ﺎﺳ � ﺪﮔﺮ و � ﻫﺎی ﻫﺎ ﮔﺬارد. � ت � ی ا ﺗﻠ � ﺮا روح ﻧﺎﻣ � ﺴﺖ ز � ﺎن او ﻧ � ﺪە ﻣﺮگِ ﻓﺮد پﺎ � ﻃﺒﻖ اﯾﻦ ﻋﻘ ی ﺷﻮد. ﺑﺮا ﻣﺜﺎل، در دورە � روح ﺻﻮرتِ بﺪن ﻗﻠﻤﺪاد � ی ﻗﺮون وﺳ ﺷﺪ و ﻫﺮ دو � ﺗﺼﻮر �� ت ﻃﺒ ﺑﺮﺧﻮردار از وﺣﺪی ﺪن ﻣﺮگ � ﺷﺪﻧﺪ. اﯾﻦ وﺣﺪت بﺎ ﻓﺮارﺳ � ﻓﺮو � ن ﮐﻪ بﺪن زوال پﺎﺷﺪ زﻣﺎی ﺎت ﺧﻮد ب � ﮐﻪ روح بﻪ ﺣ � پﺬﯾﺮد، درﺣﺎ ﻪ � از اﺷکﺎل اداﻣﻪ � ﺷک دﻫﺪ. ﺗﻌﺪادی از ﻣهﻢ ﻦ اﺻﻮل راﺟﻊ بﻪ ا �� ﺗ ﯾﻦ ﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ، � ف ﻧ ف ، ﮔﻮ آﻧﮑﻪ بﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﻗﺒﻮل ﻋﺎم ﺟهﺎی ت ک دﯾی � ﺪگﺎە ﻣﺸ � د ﻋبﺎرت اﻧﺪ از: • ﺲ از ﻣﺮگ � گ � اﺳﺖ بﻪ اﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﮐﻪ زﻧﺪ � ﺴﺎن ﻧﺎﻣﺘﻨﺎ � ت ا ﻫﺴی � اداﻣﻪ � و ﻫﻢ رو � ﻫﻢ از ﻟﺤﺎظ ﺟﺴ ﺎبﺪ، بﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ﻧﻪ بﻪ � از بﺪن ﺟﺪاﺷﺪە . � ﺻﻮرت رو • آن � ﺶ � ﭼﻪ بﻌﺪ از ﻣﺮگ ﺑﺮای ﻣﺎ ﭘ ﺪ � آ از » ﺑﻮدن در اﯾﻦ ﺟهﺎن « ، ﻨﻮن، ارزش � در اﯾﻨﺠﺎ و ا ت اﺳﺖ. � ﺸ � اش ﺑ • ﺖ � بﺎ اﻫﻤ �� ن و داوری ﺧﺪاوﻧﺪ ارﺗبﺎط ﻧﺰد ی � اﻋﺘﻘﺎد بﻪ رﺳﺘﺎﺧ ﺎت � اﻋﻤﺎل ﻓﺮد در ﻃﻮل ﺣ ﺎرە � اش دارد. بﻌﺪ از ﻣﺮگ در گ � ی زﻧﺪ � ﻓﺮد داوری ﻔﺮ � ﺷﻮد، بﻪ اﻋﻤﺎل ﺧﻮب پﺎداش و بﻪ اﻋﻤﺎل بﺪﮐ � دادە ﺷﻮد. • بﻌﺪ ازﻣﺮگ د ﺗﻮأم بﺎ آراﻣﺶوﺻﻔﺎ � گ � وﺟﻮد دارد، زﻧﺪ گ � وﮔﻮﻧﻪ زﻧﺪ ﺗﻮأم بﺎ درد و رﻧﺞ در دوزخ. � گ � ﺎ زﻧﺪ � در ﺑهﺸﺖ ، بﻪ ﻃﻮر ﻣﺸﺨﺺ از ﻗﺮن ﻫﻔﺪﻫﻢ بﻪ اﯾﻦ � در ﻏﺮب بﺎ رﺷﺪ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻋﻠ ﺳﻮ، ﻋﻼﻗﻪ ﺪا ﮐﺮد. ﺧﺎﻟﻖ، � ش بﻪ ﺳﻮی ﻋﻠﻢ و ﻓﻨﺎوری ﺳﻮق ﭘ �� ی ﻓﮑﺮی