نامیرایی

ﻣﺮگ، ا � ، ﻤﺎن ﻫﺎ � ﺪﮔﺮ و � پ س � ﺎﺳ ١١٣ ﺎت � ﺴﺎنﮐﻪ اﻟه � گﺎە ﻣﺮﮐﺰی ا � ﺧﻠﻘﺖ ﺟهﺎن و ﺟﺎ � آن ﺑﻮد ﻣﻮرد ﺗﺮد � ﻣﺪ ﺪ ب ﻤﺎن ﻣﺬﻫی � ﻗﺮارﮔﺮﻓﺖوا ن ﻃﺮز ت اﻋﺘﻘﺎدات دﯾی رو بﻪ زوالﮔﺬاﺷﺖ. ﺳﺴی ﺴﺎن � ی داد. ﻫﻤﺰﻣﺎن ﮐﻪ ا � ن آن ﺗﻐﯿ ﺴﺎن را در ارﺗبﺎط بﺎ ﻣﺮگ و ﻣﻌی � تّ ا � ﺗﻠ ﻪ �� ﮔﺮم ﺳ � ت � ﺸ � ﺑ ی ﻣﺎدی ﺟهﺎن ﺷﺪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻓﺰاﯾﻨﺪە � گ � ای ﺑﺮ زﻧﺪ » اﯾﻨﺠﺎ و ﻨﻮن � ا « ﺪاﮐﺮد، اﻣﺎ بﻪ ﺑهﺎی از � ﭘ ﺖ. �� دﺳﺖ دادن ﻣﻌﻨ ت ﺪارﺷﻨﺎﺧی � ﮑﺮد پﺪ � ﻃﺒﻖ رو - ﺎ � ﺴ � ﺴﺘﺎ ��� وﺟﻮدی )ا ل( بﻪ ﻣﺮگ، در - ﺟهﺎن - ﺑﻮدن � او ازﺧﻮد و پﺬﯾﺮش ﻣﺘﻨﺎ گ � گﺎﻧ � ﺴﺎن، ﺑ � ﺑﻮدن ا اش ﻫﻨگﺎم ﻣﻮاﺟهﻪ بﺎ ﻣﺮگ از دﻏﺪﻏﻪ ﻪ � ﻫﺎی اوﻟ ف ﺷﺪە اﺳﺖ. � ی ﻓﻠﺴ ﺪﮔﺮ از ﻣﺮگ � ﻞ ﻫﺎ � ﺗﺤﻠ ﻢ ﮐﻪ � ﻢ. ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ بﺪاﻧ � ﮐﻨ � ﺪﮔﺮ در ﻣﻮرد ﻣﺮگ را ﺑﺮر � ﺣﺎل ﻧﻈﺮ ﻫﺎ ﺪﮔﺮ ) � ن ﻫﺎ ی ﻣﺎرﺗن ۱۹۷۶ - ۱۸۸۹ ب ﭘﺮورش و آﻣﻮزش ﻣﺬﻫی � ت ( بﺎ اﻟگﻮﻫﺎی ﺳﻨی � ﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد و بﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل بﻪ ﻧﻈﺮ � رﺳﺪﮐﻪ اﯾﻦ اﻟگﻮﻫﺎ در ت ﻫﺴی و زﻣﺎن بﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ وﺟﻮد ﻧﺪارد. ﻫﺮ �� ﻣﺮدودﻧﺪ. در واﻗﻊ، در اﯾﻦ اﺛﺮ ارﺟﺎع ت ﺗﻤﺎم ﺪﮔﺮﮔﺴﺴی � ﻞ ﻫﺎ � ﭼﻨﺪ ﺗﺤﻠ � ﺸﺎن � ت را ﺪگﺎە ﺳﻨی � ﺎر از د � ﻋ دﻫﺪ، � ض اﺷﺎرە ﻢ او بﻪ ﺗﺼﻮرات دﯾی � ض از ﻣﻔﺎﻫ � بﻌ ﮐﻨﺪ، ﺑﺮای ﻧﻤﻮﻧﻪ » ﻫﺒﻮط « ، » ﭘﺮﺗﺎب گ � ﺷﺪ « ، » ی � ﺗﻘﺼ « ت ﺪﮔﺮ در ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻫﺴی � ی ە. ﻫﺎ � و ﻏ ت در ﺷ ﻨﺎﺧی ت و زﻣﺎن ﻫﺴی � ف ﻣﺮگ ﺪی بﻪ ﻣﻌی � ﻣﻔهﻮم ﺟﺪ � . دﻫﺪ ﭘﺮﺳﺪ ﺑﺮای ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮد � ن ی ﺑﻮدن ﭼﻪ ﻣﻌی دﻫﺪ و از » دازاﯾﻦ « ت ﺎن او ﺑﺮای ﻫﺴی � )واژ ﺴﺎن � ﺎن ﺗﻌﯿّﻨﺎت وﺟﻮدی ا � ﮐﻪ بﻪ ﺑ �� ﺎل ]ﺗﺤﻠ � ﺴ � ﺴﺘﺎ ��� ا �� ﺴﺎن( ﺗﺤﻠ � ا � ﭘﺮدازد، ﻣﺜﻞ ﻣﺸﺨﺼﻪ ی در - ﺟهﺎن - ﺎ بﻪ � ، ﺑﻮدن او ﺳﻮی - ﻣﺮگ - ﺑﻮدنِ او [ � بﻪ دﺳﺖ دﻫﺪ. بﻪ ﮔﻔﺘﻪ � ﺴﺎن � ع ا � ﻧ � ت ﺪﮔﺮ، ﻫﺴی � ی ﻫﺎ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎی پﺪ ی . ی ای � ﺎ ﻣﻔهﻮم ﻧﺎﻣ � ﮏ ﺧﺪا � ع بﻪ � ﺎن ﺷﻮد بﺪون رﺟ � ﻣﺤﺾ ﺑ � � ﺪارﺷﻨﺎ � اﺣﺴﺎس آدم گ � ﺪﮔﺮ از ﻣﺮگ بﻪ ﭼﮕﻮﻧ � ﻞ ﻫﺎ � ﺗﺤﻠ ﻫﺎ ﻫﻨگﺎم ﻣﺮدن و بﻪ ﻣﺮگ ﺴﺖ � ﺪادی ز � بﻪ ﻋﻨﻮان رو � ت ﻧ ﺷﻨﺎﺧی ن ﭘﺮدازد. ﺗﻤﺮﮐﺰ آن ﺑﺮ ﻣﻌی