نامیرایی

ی ﻧﺎﻣ � ی ا ی ١١٤ ﻢ � اﺳﺖﮐﻪ ﻣﺮگِ ﻣﺴﻠ � ﺎ � ﺴ � ﺴﺘﺎ ��� ا » ﻫﻨﻮز - ﺪە � ﻓﺮاﻧﺮﺳ « ﺑﺮای ز ش �� گ � ﻧﺪ ﻌ � ، دارد ن ﺑﺮای در ی - ﺟهﺎن - ﺑﻮدنِ دازاﯾﻦ ﺪە � ﺪﮔﺮﻓهﻢ پﺪ � . ﺑﺮای ﻫﺎ ی ﻣﺮگ در � ت ﮔﺮو ﻓهﻢِ ﻫﺴی دازاﯾﻦ ﺮ � ﮏ کﻞ اﺳﺖ. ا � بﻪ ﻋﻨﻮان دازاﯾﻦ از ﻧﻈﺮ ﺪە ﺷﻮد، آن وﻗﺖروﺷﻦ � ﮏ اﻣکﺎن ﻓهﻤ � ﺎ وﺟﻮدی ﻫﻤﭽﻮن � � ﺎ � ﺴ � ﺴﺘﺎ ��� ا � ﺖ � ﻞِ دازاﯾﻦ در کﻠ � اﺻ � ت ﺷﻮد ﮐﻪ ﻫﺴی اش » ت ﻫﺴی - بﻪ ﺳﻮی - گﻣﺮ « اﺳﺖ. دازاﯾﻦ � در ﻣﻮاﺟهﻪ بﺎ ﻣﺮگ ف ﭼﻪ. اﯾﻦ روﻧﺪِ ﻌی � ﻓهﻤﺪ ﮐﻪ ﺑﻮدن ب ﻫﺴﺘﻪ بﺎزﺗﺎی ﺪﮔﺮ بﻪ ﻣﻨﻈﻮر � ﺪﮔﺮ از ﻣﺮگ اﺳﺖ. ﻫﺎ � ﻞ ﻫﺎ � ﺗﺤﻠ � ی اﺻ روﺷﻦ ﮐﺮدن ﻧﻈﺮات ﺎلِ ﻣﺮگ، دو ﺷکﻞ از � ﺴ � ﺴﺘﺎ ��� اش در ﻣﻮرد ﻣﻔهﻮم ا � ت را از ﻫﻢ ﻣﺘﻤﺎﯾﺰ ﻫﺴی ﻞ. � ی اﺻ � ت ﻏ ﻞ و ﻫﺴی � ت اﺻ ﮐﻨﺪ: ﻫﺴی در ﻧﺤﻮە ی ﻫﺮ روزە ی ﺑﻮدن، دازاﯾﻦ ﺪە � پﺪ ی ﻣﺮگ را ﻣﺎﻧﻨﺪ واﻗﻌﻪ ای ﺗﻔ ی � ﺴ � � ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻮارە در ﺟهﺎن رخ دﻫﺪ. آن » ای واﻗﻌﻪ « اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮای � ﮕﺮان روی � د اﯾﻦ اﺳﺖﮐﻪ � دﻫﺪ. ﺗﻮﺿﯿﺢک » ا � از اﯾﻦ روزﻫﺎ �� ﻧﺠﺎم بﻪ ﻣﺎ ﻧﺪارد. �� در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﯿﭻ ر � ﻫﻢ ﺧﻮاﻫﺪ ﻣُﺮد؛ و � ﮐ « ن ﻣﺮد ت � ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ بﺎ � ﻣﺎ بﻪ � ﻧﺪ و دﺧ » ﻣﻦ « ﻧﺪارد. ﻪ � رو ﮕﺮان ﺑﻮدن ﻣﺘﻔﺎوت � ﺎد بﺎ ﻧﮕﺮانِ ﻣﺮگ د � رو ﺷﺪن بﺎ ﻣﺮگِ ﺧﻮد از ﺑن ﺪنکﺎﻣﻞ و اﻧﺘهﺎی ﺟهﺎن ﻣﻦ � ﺎنِ اﻣکﺎﻧﺎت ﻣﻦ، از ﻫﻢ پﺎﺷ � اﺳﺖ. ﻣﺮگِ ﻣﻦ پﺎ ن ﺴﺎی � اﺳﺖ. ﺗﺮس از ﻣﺮگِ ﺧﻮدم از ﺗﺮس از زوال ﺧﻮدم بﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻮﺟﻮد ا � ﺸئﺖ � ﺎر � ﺴ � ی د. اﯾﻦ ﺳبﺐ اﺿﻄﺮاب � ﮔ � ﻣﻦ ﺴﺎ ﻗﺎدر ب � ﺷﻮد. ﭼﻪ ﻪ در ﻋﻤﻞ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ پﺬﯾﺮش ﻣﺮگ ﺧﻮد � ﮕﺮان بﺎﺷﻢ و � ی بﺎ ﻣﺮگ د ﺎروی � رو � ﺪﮔﺮ � ﺎبﻢ. ﻫﺎ � ی ﻣﻤﮑﻦ ﺑ � را ﻏ ﺪ �� ﮔ دازاﯾﻦ � ﻧ �� ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺮگ ﺧﻮد را ﺗﺠ ﻪ ﮐﻪ � ﮐﻨﺪ. ﻣﺎدا دازاﯾﻦ ش از � ن ﻫﻨﻮز بﺨ ﻌی � ، ﺴﺖ � وﺟﻮد دارد، کﺎﻣﻞ ﻧ ﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ. بﻪ ﻫﺮﺣﺎل � اﻣکﺎﻧﺎت آن ﺗﺤﻘﻖ ﻧ ﺮ � ا دازاﯾﻦ ی د آن � بﻤ ە گﺎ » ﮕﺮ � د - آﻧﺠﺎ « ﺴﺖ. � ﻧ ﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ � دازاﯾﻦ � ﺑﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﺳﻘﻮط ﻏﻠبﻪ ﮐﻨﺪ و ﺧﻮد را ﺗﺎ اﺻﺎﻟﺖ بﺎﻻ � ﻖ �� ﺪﮔﺮ بﻪ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ اﯾﻦ اﺳﺖ: از ﻃ � ﮐﺸﺪ؟ پﺎﺳﺦ ﻫﺎ » ت ﻫﺴی - بﻪ