نامیرایی

ﻣﺮگ، ا � ، ﻤﺎن ﻫﺎ � ﺪﮔﺮ و � پ س � ﺎﺳ ١١٥ ﺳﻮی - ﻣﺮگ .« � ﺪﮔﺮ � ﻫﺎ ﺪ ﻓﺮاآﻣﺪن ﺗﺎ ﻣﺮﺗبﻪ �� ﮔ ﮏ � ﻖ �� ی اﺻﺎﻟﺖ از ﻃ اﺳﺖ: � ت � ن ﻗﺎبﻞ دﺳ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺎص ذﻫی ﺗﺮس � ﺎ � آ ١ . ﺗﺮس ﺣﺎل و � ﺎ � آ ﻪ � ای روﺣ ﺳﺖﮐﻪ دازاﯾﻦ � را ﻗﺎدر ﺰد وﺳپﺲ �� ﮐﻨﺪ اول از ﻫﻤﻪ ازﺧﻮد بﮕ ف ی، ﻓﺮد ی � ف ﭼ ی ﺎرە بﺎزﮔﺮدد. بﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺣﺼﻮل ﭼﻨن � ﺑﺮای ﻣﻮاﺟهﻪ بﺎ ﺧﻮد دو ﻣﺠﺒﻮر اﺳﺖ از ﺷکﻞ روزﻣﺮە ﺪﮔﺮ � ﺧﻮد ﻓﺮاﺗﺮ رود. ﻫﺎ � ت ﻞ ﻫﺴی � ی اﺻ � ی ﻏ � ﺎن � ﺑ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺮس ﺑﺮای � ﺎ � آ ﯾﻦدازا ض وری اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ آزادی � ﺎل � ﺴ � ﺴﺘﺎ ��� ﺎل و اﻣکﺎﻧﺎت ﺧﻮد را درکﮐﻨﺪ. ﻣﺮگ از ﻣﻨﻈﺮ ا � ﺴ � ﺴﺘﺎ ��� ا � ت ﮐ ن اﺳﺖ وﻗی بﺎﻣﻌی وﺟﻮد ت درک ﻫﺴی � ﺧﻮد را در ﻧﻮر ﮐﻨﺪ، ﻧﻪ اﯾ ﻨﮑﻪ آن را ﻓﻘﻂ ﺣﺎدﺛﻪ � ی دﮐﻪ روزی اﺗﻔﺎق � ف در ﻧﻈﺮﮔ ای اﯾﻦ ﺟهﺎی اﻓﺘﺪ. بﻪﮔﻔﺘﻪ ی ﻞ ﻣﺎ را � ﺪﮔﺮ اﯾﻦ ﺗﺤﻠ � ﻫﺎ � ﻗﺎدر داﺷﺘﻪ � ﺑﻮدنِ ﺧﻮد در � ﮐﻨﺪ از ﻣﺘﻨﺎ � ﻞ را ﻣﻤﮑﻦ � وﺟﻮد اﺻ � ﺎ � ﻢ، و اﯾﻦ آ � بﺎﺷ در �� ﺪﮔﺮ ﺗﻮﺿ � ﺳﺎزد. ﻫﺎ � ﻣﻮرد ﺧﻮدِ ﻣﺮگ ﻧ ازرابﻄﻪ � ﺪارﺷﻨﺎ � پﺪ � ﻧﻮ � دﻫﺪ و ی ﻣﺎ بﺎ ﻣﺮگﻃ ح � � ﮐﻨﺪ. ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺖ او از ﻣﺮگ ﻧﺤﻮە � ی ە اﺳﺖ. روا � ی او ﻣﺘﻔﮑﺮاﻧﻪ اﻣﺎ ﺗ ای از ت را بﻪ ﺗﺼ ﻫﺴی � ﺮ �� ﺪ اﺳﺖ و اﻏﻠﺐ از اﯾﻦ بﺎبﺖ بﻪ � از اﻣ � ﮐﺸﺪﮐﻪ ﺧﺎ او اﻧﺘﻘﺎدﮐﺮدە اﻧﺪ. پ س از ﻣﺮگ � ﺎﺳ � ﻓهﻢ � پ س ازﻣﺮگدر � ﺎﺳ � ت � بﺎ ﻧگﺎە بﻪ ﺗﻠ ﺪﮔﺮک � ﺪگﺎە ﻫﺎ � ﻢﮐﻪ بﺎ د � ﺎﺑ � ً ﻣﺘﻔﺎوت � ﺎﻣ پ س ) � ﺎﺳ � ﺪﮔﺮ، کﺎرل � اﺳﺖ. اول از ﻫﻤﻪ، ﺑﺮﺧﻼف ﻫﺎ ۱۹۶۹ - ۱۸۸۳ ﮏ � ( ت ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻫﺴی � ﻞ ﻧ � ﺴﺎن ﺗﺤﻤ � ع ا � را ﺑﺮ ﻧ � ﺷﻨﺎ ﮐﻨﺪ. دوم، ﮔﺴﺴﺖ او از ن ﺑﺮای پ س اﻣکﺎی � ﺎﺳ � . ﺴﺖ � ﺎدی ﻧ � ت ﭼﻨﺪان ﺑن ﺪگﺎە ﺳﻨی � د ��� ا ﺲﺴﺘﺎ � ]ﺑﺮون � ﺸﻨهﺎد � ی [ ﭘ ﺴﺘﺎی � ا ــــﺞ بﻪ � ﮐﻨﺪ ﮐﻪ بﻪ ﺗﺪر ﻓﺮارَوی ) اﺳ ﺘﻌﻼ (، بﻪ � ی ، بﺪل ﺖ ﻏﺎی � واﻗﻌ � ح � را ﻃ � ی ﺷﺨ ی ای � ﻧﺎﻣ � ض ورﺗﺎ � ﺷﻮد. اﯾﻦ ﻧﻪ ﮐﻨﺪ ﺪگﺎە � ازﻧﺎﺑﻮدیکﺎﻣﻞ اﺳﺖ. ﻫﺮﭼﻨﺪ د � وﻧﻪ ﺣﺎ پ س درﻣﻮرد ﻣﺮ � ﺎﺳ � ﻫﺎی گ 1. Angst