نامیرایی

ی ﻧﺎﻣ � ی ا ی ١٢ � ن ی ن ﺧﻮد را ﺗﻌﯿن ﻣﺮزﻫﺎی ﻣکﺎی ن آﻧﮑﻪ اﯾﻦ کﺎر را درون ی ﮐﻨﺪ، در ﻋن � ﻣﺮزﻫﺎی زﻣﺎﻧﻤﻨﺪ ن ی ﺎن ﻣﺮگ ﺗﻌﯿن � ﮐﻨﺪ. در اﯾﻦ ﻣ ﮐﻨﻨﺪە ی اﺳﺖ ی ﻏﺎی . ﻤﻞ � ز � : ﺴﺪ �� ﻧ » � ﻣﺎ را ﻣﺤﺪود ﻧ گ � ﻣﺮگ ﻓﻘﻂ درﺳﺎﻋﺖِ ﻣﺮدنْ زﻧﺪ ﮐﻨﺪ � ف ﻓﺮم ﻧ ﻌی �) اﺳﺖ ﮐﻪ گ � ( زﻧﺪ � � ﺚِ ﻓﺮﻣﺎل )ﺷک � ﻪ ﻣﺮگ ﺣ � دﻫﺪ(، بﻠ ﺗﻤﺎم ﻣﺤﺘﻮاﻫﺎی آن را ﺗﺤﺖ � اﻟﺸﻌﺎع ﻗﺮار گ � دﻫﺪ: ﻣﺤﺪود ﺷﺪن کﻞ زﻧﺪ ﻠﻪ � بﻪ وﺳ ﮏ از ﻣﺤﺘﻮاﻫﺎ و ﻟﺤﻈﻪ � ی ﻣﺮگ ﺑﺮ ﻫﺮ ی � ﺶ ﺗﺄﺛ � ﻫﺎی آن از ﭘ � ؛ ﮔﺬارد ﮏ از آن ﻣﺤﺘﻮاﻫﺎ و ﻟﺤﻈﻪ � ﺖ و ﻓﺮم ﻫﺮ � ﻔ � ﮐ ﮕﺮ � ﻫﺎ ﺟﻮر د ی � � ﺮ � ﺑﻮد ا ت دﺳﺖ ف و ذای ﺴﺖ بﻪ ﻓﺮاﺳﻮی اﯾﻦ ﺣﺪ و ﻣﺮز دروی � ﺗﻮا ﺎبﺪ. � « ﻪ � ﺮﺳﺎ � ﻣﺎ در ﺗﻤﺎم ﻣﺤﺘﻮاﻫﺎی آن در ز گ � ﮕﺮکﻞ زﻧﺪ � بﻪ ﻋبﺎرت د ی ﻣﺮگ اﺳﺖ. ۴ - در » روح ﺴﺖ � ﭼ ﺮ � ا ﭼﻬﺮە ی ﮑﻮﺗﺮ � ﻧ ﻣﺎ ﺴﺖ؟ � ﻧ « ، آﻣﺪە اﺳﺖ » ﺟﻨبﻪ ﺎ � ﻫﺎی ز ﻪ �� دی از ﺗﺠ ن وﺟﻮد دارد ﮐﻪ آن ﺴﺎی � ی ا � ﺗ ﻫﺎ را ﻧ ﻮان بﺎ واژە ﭘﮋوﻫﺶ � ﺷﻨﺎ ﺑﻮدن � ی ﺷﺨ � ﺖ وﻏ � ن ﺑﺮکﻤ ﮐﻪ ﻣﺒﺘی � ﻫﺎی ﻋﻠ اﻧﺪ ﺎن ﻋﻠﻢ ﻧبﺎﺷﺪ؛ اﻣﺎ ﻣﺎ � ئ از ز درک ﮐﺮد. ﻣﻔهﻮم روح ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺟﺰئ آن ﭼﻪ را در ﺷﻌﺮ، داﺳﺘﺎن وﮔﻔﺘﮕﻮی روزﻣﺮە از اﺻﻄﻼح "روح" ﻣﺮاد � ﺸﺨ � ﺷﻮد بﻼﻓﺎﺻﻠﻪ � ﺺ � � ﻢ و بﻪ آن پﺎﺳﺦ � دﻫ ﻢ از اﯾ � دﻫ ﺚ � ﻦ ﺣ ﻪ �� ﮐﻪ اﯾﻦ اﺻﻄﻼح ﻣﺎ را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﺠ ی وﻣﻨﺪ و � ﻫﺎی ﺧﺎص ﻧ دﮔﺮﮔﻮن ﮐﻨﻨﺪە � ای � ﻣﺎ ﻣﻌﻨﺎ گ � ﮐﻨﺪ ﮐﻪ بﻪ زﻧﺪ � ن ﺗﺠ ی دﻫﺪ. ﭼﻨن ﻪ � ی ﻫﺎی ﺎ ﻫﻤﺎن � ، ﮕﺮ � ف د ﺴﺎی � ف اﺳﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ از ﻋﺸﻖ بﻪ ا � ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺷﺎدی و ﺷﻌ ور اﺳﺖ آن � وﺟﺪ و گﺎە ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ز ی ﻘﺎی � ﺎ ﻣﻮﺳ � ن ی � ﮏ اﺛﺮ ﻫ � ی بﺎی � � ﺑﺰرگ دل از دﺳﺖ ﺎ، ﻣﺜﻞ آن � ، ﻢ � دﻫ ﺎم وُردزوُرث � ﻠ � ﭼﻪ در ﺷﻌﺮ و » ﺻﻮﻣﻌﻪ ت ن � ی ﺗیﻨ ) « ۱۷۹۸ � ( ﻢ، "ﺣﺎﻟﺖ آرام و دﻟپﺬﯾﺮ"ی اﺳﺖ � ﺎﺑ � اﻃﺮاف �� ﮐﻪ در آن ﺧﻮد را بﺎ ﺟهﺎن ﻃﺒ � اﺣﺴﺎس �� ﻣﺎن ﻢ � ﮐﻨ « و ن ی � ﻧ » ﺟﺴﺖ وﺟﻮی راە ﺎن ﺷﻮق و اﺷت � ی ﺑﺮای ﺑ ﻫﺎی ی ژرف ﺎق بﻪ ﻣﻌﻨﺎی � ﺗﺮ گ � در زﻧﺪ ﺷﺖ ﻣﺎﺳﺖ، ﺧﻮاە ﺧﻮد را ﻣﺆﻣﻦ � ن از ئ ﻧﺎزدودئ ﻣﺎن ﺟﺰئ