نامیرایی

ی ﻧﺎﻣ � ی ا ی ١٢٦ پ � اﺳﺖ؛ ﻣﺎدر � پ اﺳﺖ - و اﯾﻦ ﺧﺼﻠﺖِ پﻞ ﺑﻮدن را بﻪ ﺳﺎنِ ﺧﺼﻠﺖِ ی ، ﻣﺎﻣﺎی � ﺗﻮان بﻪ کﻞِ گ � زﻧﺪ ت ش � ﮔﺴ داد و ت ﺣی ﻋﺸﻖ را ﻧﺎمِ ﮕ � ﺮ د اﯾﻦ پﻞ ﺎ � ی ﻣﺎﻣﺎی ی � ﺗﻌﺒ ﮐﺮد؛ ﭼﻨﺎن ﮐﻪ اﻓﻼﻃﻮن در رﺳﺎﻟﻪ � ی ﺎﻓﺖ � ﺿ بﻪ آن ﭘ ﺮداﺧﺘﻪ و اروس را ﭼﻮﻧﺎن � پ ح � ﻃ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﮐﻪ ی ی ای � ﻣ و ی ی ای � ﻧﺎﻣ را بﻪ ﻫﻢ � ؛ ﭘﯿﻮﻧﺪاﻧﺪ آن ف ﻓﺎی را بﻪ ﻓﻨﺎﻧﺎپﺬﯾﺮ! کﻞِ ﻋﻮاﻟﻢ در ﻇﻞِ ن ی ﻫﻤن ﻋﺎﻟﻢ! 35 F ١ ﻣﻌﻨﺎ بﻪ ﻣﺜﺎبﻪ ﻘﺖ � ﺣﻘ ﻫﻤﺎن � اﻣﺮ ی اﺳﺖ � ﻧﺎﻣ ﮐﻪ در ﺎن � ز و ﺗﻨﻬﺎ در ﺎنز � اﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻬﺎن را دﮔﺮﮔﻮن � ﮐﻨﺪ و � آﻏﺎز � ﻫﺮ اﻧﻘﻼبِ ن راﺳتﯿی � . ﺷﻮد ﺑﺮ ن ی ﻫﻤن ﻪ، � پﺎ � آﺛﺎر بﺎب ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﮏ � اﻋﺎدە � ی ت دە � ﮔﺴ � ی ی ، ﻣﻌﻨﺎی بﻞ اﻧﻘﻼ ب ی در � ﻗﻠﻤﺮو ﺎن � ز ﺪ � بﺎ بﻪ ﺷﻤﺎر آﯾﻨﺪ: ﺑﺮآﻣﺪگﺎەِ � ﺗﺤﻮ ﻧﻤﺎدﯾﻦ و ﺎدﯾﻦ � ﺑن ﮐﻪ بﻪ آﻏﺎزگﺎەِ ی � ﻋ ﻦ �� ﻧ بﺪل � . ﺷﻮد در � آﺛﺎر بﺎبْ ﺎنِ � واژ از ﻣﻌﻨﺎ � ﺗ ﺷﺪە ﻣﻌﻨﺎ � ی ﺧﻮد را � بﺎز ﺎﺑﻨﺪ � و ﺶ � ﺑ از ﻫﻤﻪ بﺎ � ی � ﺗﻔﺴ دﮔﺮﺳﺎنِ ﺑﻬﺸﺖ، ﺑﺮزخ، وزخد و ﺎﻣﺖ � ﻗ در ﮐﺘﺎبِ ﺎن � ﺑ ﻗﺪرتِ نﺶ �� آﻓ � ﮔﺮی بﺎب ﺧﻮد را بﻪ اوج � ؛ رﺳﺎﻧﺪ آﻓ ش � ن �� ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺪنِ � دﻣ روح در کﺎﻟبﺪِ ت کﻠﻤﺎی ﻣُﺮدە اﺳﺖ. اﯾﻦ اﻧﻘﻼبِ ب بﺎی ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑُﻦ ﺑﺮآﻣﺪ ﺗﺎ ن ی زﻣن ﮐﺮاﻣﺖ از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ � ی ﺧﻮد را ﺎبﺪ؛ � بﺎز ت ﮐﺮاﻣی ﮐﻪ از � ﺳﻮی روﺣﺎﻧﯿﻮن بﻪ » ﺟﺎ آن « � ی ﻣﻮﻫﻮمِ ﮕﺮی � د رﺟﺎع ا دادە ﺷﺪە ﺑﻮد، در ﻫﻤﺎن � ﺣﺎ ﮐﻪ ﺧﻮد بﺎ � وﻟﻊ ﺎر � ﺴ � بﻪ ﻟﻔﺖ و � ﺲ � ﻟ » اﯾﻦ ﺟﺎ « ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮدﻧﺪ. آری، بﺎب اﯾﻦ ﺣﻘﻪ � ی � �� ﺗﺎر را بﺎ آ ﺪنِ �� ﻓ ﻢِ ﻣ � ﻔﺎﻫ ﻧﻮ از دﺳﺖِ آﻧﺎن ی ون � ﺑ ﺪ � ﮐﺸ و ن ی ﻫﻤن ﺧﻮدْ ﺎ � آ ﺪ � ﻧبﺎ ﻫﺎ آن را بﻪ دﺷﻤ � ﻦ ن ﺧﻮی بﺎب بﺪل � ، ﮐﺮد ﭼﻨﺪان ﮐﻪ زﻣﯿﻨﻪ � ی اﻋﺪامِ او را در ﻋﻨﻔﻮانِ ن اشﺟﻮای ﺮآﻫﻢ ﻓ آورﻧﺪ؟ - او کﻠﻤﺎت را از ﭼﻨگﺎلِ ﻓﻘﯿﻬﺎن و ش ﻋﺎن � ﻣت بﻪ درآورد و ﻫﺎ آن ا ر رﺳﺘگﺎر ﮐﺮد؛ ت کﻠﻤﺎی ﮐﻪ بﻪ ا � ﻓﺰار ارﻋﺎب و ﻋﺬاب ﻣﺮدم بﺪل ﺷﺪە ﺑﻮدﻧﺪ؛ بﻪ � اﻓﺰار ١ � ن ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺘﺤﻘﻖ ی وکﻞ ﻋﻮاﻟﻢ در ﻇﻞ ﻫﻤن ف ﻋﺎﻟﻢِ ﻇﺎﻫﺮ اﺳﺖ ﻧﺰد اوﻟﻮاﻻﻓﺌﺪە ی ﺷﻮد و در ﻫﻤن … ) � ﺎنِ ﻓﺎر � ﺑ ، اﻟبﺎب اﻟﺜﺎﻣﻦ ﻣ ن ( ﻦ اﻟﻮاﺣﺪ اﻟﺜﺎی