نامیرایی

ب آﻓﺘﺎی در ﻣ � ﺎن ﺳﺎ � یاﻪ ١٣ ﺸﻪ درﺣﺎل � ن ی درون ﻣﺎ وﺟﻮد داردﮐﻪ ﻫﻤ ی � ﻢ ﺧﻮاە ﻧﻪ ... ﭼ � ب بﺪاﻧ ﻣﺬﻫی ف بﻪ ﻓﺮاﺳﻮﺳﺖ ت ﺎﻓن � ف و دﺳﺖ ت ﺶ رﻓن � ﭘ «... � ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻮان اﯾ گ � ﮋ � ﻦ و ﺪە ﮔﺮﻓﺖ! � ﺧﻮد را ﻧﺎد ۵ - در » و ﻫﺮاس از ﻣﺮگ گ � ﺟﺎوداﻧ « ، ف از اﻓکﺎر وکﻠﻤﺎت ﻗﺼﺎر بﺎ گﻠﭽﯿی ﮑﻮرﮐﻪ � ف در ﻧﻘﺪ اﭘ ی ﭗ ﻻرﮐن � ﻠ � ﻢ ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﻓ �� ﺮو � در بﺎب ﻣﺮگ رو ب ﺗﺮس از ﻣﺮگ را ی � ﻣﻌﻨﺎ ﺴﺖ: � دا » ﺣﺮف ﻏﻠﻂ � ﮑﻮر[ ﮐﻪ � اﻧﺪازی ]ﺣﺮف اﭘ � ﺪ ﻫﯿﭻ ﻣﻮﺟﻮد ﻋﺎﻗ �� ﮔ � ﻧ � ن یﮐﻪ اﺣﺴﺎﺳﺶ ﻧ ی � ﺗﻮاﻧﺪ از ﭼ � ت ﺳﺪ، درﻧ � ﮐﻨﺪ ﺑ ﺎبﺪ � � ﮐﻪ آﻧﭽﻪ از آن ﻢ اﯾﻦ اﺳﺖ � ﺗﺮﺳ - ﺪی، ﻧﻪ � ﻧﻪ د ی ، ﺻﺪای ﺎ ﻣﺰە � � ﻧﻪ ﺗﻤﺎ ﺪن، � ﺸ � ن ی ﺑﺮای اﻧﺪ ی � ی ، ﻧﻪ ﭼ ﺎ ﺑﻮی � ای ت ، ﺎ بﺎ آن اﻟﻔی � ﺸﻮد دوﺳﺖ داﺷﺖ � ف یﮐﻪ ی � ﻧﻪ ﭼ ب ی ﺎری � و ﻧﺎﻫﺸ � ﺣ ﺴﺖ. � ی ﻧ را از آن رﻫﺎی � ایﮐﻪ ﮐ « � ﺴﺖﮐﻪ وﺟﻮد ﻣﺎ را ﻓﺮا � ﮕﺮ ﺗﺮس از ﻣﺮگ ﻧ � بﻪ ﻋبﺎرت د ی د ب � ﻠ ﮔ ﻪ آن � � ت ﻣﺤﺾ اﺳﺖ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺷﺎﻋﺮ وﺻﻒ آن را ﺴی � ﺗﺮس از ﻧ ﮐﻨﺪ. � و بﺎز در آﻧﺠﺎ ﻢ: � ﺧﻮاﻧ » � ازﻣﺮگ بﺪون گ � ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ زﻧﺪ � ﻢ و � ﺗﺮﺳ ت ﻣﺨﻮف آن ﺣی ﺎرە � بﺎﻋﺚ ﻋﻄﺶ دو گ � ﺎ ﺟﺎوداﻧ � ﺗﺮ بﺎﺷﺪ. آ ی ﻣﺎ ﺑﺮای � ف ﺑﻮدن ﻧ ﻓﺎی ﺨﺘﻪ بﺎﺷﺪ � آﻣ گ � ف ﺑﻮدن ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﭼﻨﺎن بﺎ زﻧﺪ ﺷﻮد؟ ﻓﺎی ﺮ آ � ﮐﻪ ا ﻢ. � ﺴﺎن بﺎﺷ � ﻢ ا � ﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧ � ی ﻧﺪ د � ن را از ﻣﺎ بﮕ « ۶ - در ﻣﻘﺎﻟﻪ ی » � ﺗﻮﺟﻪ ﺲ ﻫﺴﺘﻢ � ، ﮐﻨﻢ « در ﻫﻤﺎن آﻏﺎز آﻣﺪە اﺳﺖ ﺎرە � در � ﮐﻪ در ﻋﻠﻢ ﻣﻌﺎ ی ذﻫﻦ » ﺎ ﺧﻮد بﻪ � ت �� ﺎ ﺣﻘ � ت ﻣﻔهﻮم ﺧﻮدِ ذای ﻣﺜﺎبﻪ ﻪ �� ﮏ ﺟﻮﻫﺮ، ﺟﺪا از ﺗﺠ � ی ی ﻣﺤﺾ ﺧﻮد ) self ت ﯿی �� (، ﻣﺤﺒ ﻧﺪارد. « ن ی اﺳﺖﮐﻪ ﭼﻨن � ﺮا بﺪﯾ � ، ز ی ﺗﺮﺟﻤﻪ � ی � ﭼ ی ﻋ � ی ﻣﺪرن ﻟﻔﻆ ﻏ � � ﻠ » ﻧﻔﺲ « � از آن رو ﮐﻪ ﻋﻠﻢ ﻧ � ی ﻋﻠ � اﺳﺖ و ﻏ ﺗﻮاﻧﺪ بﻪ ﻧﻔﺲ، بﻪ ﻪ �� ع ﺗﺠ � ﺴﺖ ﻣﻮﺿ � پ دازد، ﻧﻔﺲ ﻣﻤﮑﻦ ﻧ � ﻣﺠﺮدات ﺑ ﻗﺮارﮔ � ی ﻋﻠ ی د � ب و اﯾﻦ ی ﺴﻨﺪە �� ﺴﺖ. بﻪ ﻫﺮ روی، از ﻧﻈﺮ ﻧ � ﺖ ﻋﻠﻢ ﻧ � ﺷﮏ ﺟﺰ ﻣﺤﺪود