نامیرایی

ی ﺗﺎبﻠﻮ ﻣﺮگ ﺳﻘﺮاط ١٣٣ درﺧﺸﺎ � ﮑﺮی ﺗﻤﺎﻣﺎ � و ﭘ ﻪ � ش ازﺻﻮرت در ﺳﺎ � ﻢ. بﺨ � ﺮو ﻫﺴت � ﺎن رو �� ن و ﻋ بﺎی ﺳﻘﺮاط ﻧﺎﻇﺮ اﺳﺖ و ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ � ی ت و روح ز � ﺮﮔﺮ بﻪ ﺳ �� اﺳﺖ. ﺗﺼ ت ﺻﻮرت را بﺎ ﭘﺮﻧﻮرﮐﺮدن و ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺴﺘﻪ زﺷی � ﺗﻮا ﮑ � ﺗﺮﮐﺮدن ﭘ ﺮﮐﻪ ﻧﻤﺎدی از روح ﺳﻘﺮاط اﺳﺖ از ﻧﻈﺮ دور داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. اﯾﻦ ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺎبﻠﻮ اﺳﺖ ﮐﻪ � ﮑﺮﺑﺮﻫﻨﻪ � درﺧﺸﺪ وﺑﺮﭘ ی � ی ﺳﻘﺮاط ﭘﺮﺗﻮداﻧﺎی اﻓﮑﻨﺪ. بﺪن د ﮕﺮﺣﺠﺎب � � ﺷﺪە و روح اورا راە �� اﺳﺖ بﺎ روح � ک � ﺴﺖ، ﻫ � روح ﻧ ﺑﺮد. رو بﺎ ﺑﺮ � ح ز ﮑﺮﮐﻪ ﻧﻤﺎد � ﺴﺘﻪ اﺳﺖ. ﺻﻮرت آرام ﺳﻘﺮاط وﭘهﻨﺎی اﯾﻦ ﭘ � بﺎ ﻧﻘﺶ � ﮑﺮی ز � ﭘ ت ﻇﺎﻫﺮی ﺳﻘﺮاط را از ﻧﻈﺮﻫﺎ ﻣﺤﻮﮐﺮدە اﺳﺖ. بﺎﺳﺖ، زﺷی � ز � ﺳﻠﻄﻪ رو ﭼهﺮە ﻫﺎی ﺷﺎﺧﺺ � اﯾﻦ ﺗﺎبﻠﻮ ﻧﺨﺴﺖ ﺳﻘﺮاط اﺳﺖ و دو ﻣﺮدﮐﻪ ﺑﺮﮐﺮ ﺸﺴﺘﻪ � از � ﺮ آﻧهﺎ ﻧﺎم ﺧﻮد را اﻣﻀﺎء ﮐﺮدە اﺳﺖﮐﻪ ﺣﺎ � اﻧﺪ و ﻧﻘﺎش در ز ﺪ بﻪ � ﺗﻌﻠﻖ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﻘﺎش بﻪ اﯾﻦ دو اﺳﺖ. داو ﻃﻮر ﻣﺸﺨﺺ ﻫﯿﭻ ﮏ از ا � ﯾﻦ اﻓﻼﻃﻮن � بﺎ ﺗﻮﺟﻪ بﻪ رﺳﺎﻻت ﺳﻘﺮا � دو را ﻣﺸﺨﺺ ﻧﮑﺮدە اﺳﺖ و � ﮐﻪ � ﺗﻮان ﺣﺪس زد ﮐ رود ت ﺑﺮ ﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ و دﺳی � رروی ﺳﻘﺮاط ﺮدان ﺳﻘﺮاط ﻣﺴﻦ � ﺘﻮن اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺳﺎﯾﺮ ﺷﺎ �� زاﻧﻮی ﺳﻘﺮاط دارد ﮐ ﺗﺮ ﺪ در اﯾﻨﺠﺎ بﻪ ﺳﻘﺮاط بﻪ ﻋﻨﻮان � ض ﺑﺮ اﯾﻦ بﺎور ﻫﺴتﻨﺪﮐﻪ داو � اﺳﺖ. بﻌ � ن ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻫﻮس ﭼﻨﮓ ﻌی � ، ت ﺧﻮد � ﻧﻤﺎد اﻟگﻮی اﺧﻼ زﻧﺪ. اﻣﺎ بﺎ ﺗﻮﺟﻪ بﻪ رﺳﺎﻟﻪ � ، ﺘﻮنِ اﻓﻼﻃﻮن �� یﮐ ش ط ﻻ � ن از ﻌی � ﺖ � ﺗﻮان از واﻗﻌ زم ت ﮐﻪ ﺑﺮ زاﻧﻮی ﺳﻘﺮاط اﺳﺖ و بﻪ آن ﭼﻨﮓ زدە ت ﮔﻔﺖ. دﺳی � اﻟگﻮی اﺧﻼ � اﺳﺖ و او را � ﺎزﻣﻨﺪ � ﻓﺸﺎرد ﺧﻮد را بﻪ ﺳﻘﺮاط ﻧ ﺑیﻨﺪ، ﺧﻮاﻫﺎن وﺟﻮد ی را در وﺟﻮد ﺳﻘﺮاط ﺪاری داﻧﺎی � ت ، اﺳﺖ. پﺎ � ﺳﻘﺮاط، اﯾﻦ اﻟگﻮی اﺧﻼ � ت را در ﻓ ﮐﻪ اﺳﺎس راﺳی � ﺑیﻨﺪﮐ ﺴ � ﻠﺖ را در ﻧهﺎد ا � ﻠﺖ و ﻓﻀ � ﻀ ﺎن � � ﺸﻨهﺎد ﻓﺮار از زﻧﺪان را او بﻪ ﺳﻘﺮاط � ﺪ. ﭘ � د ض ض اﺳﺖ آﻧﺎی � دﻫﺪ وﺣﺎ را ﺗﻄﻤﯿﻊﮐﻨﺪﮐﻪ ﻃﺎﻟﺐﻣﺮگﺳﻘﺮاط اﻧﺪ. اﻗﺪام اوﺑﺮای اﻓﻼﻃﻮن ﭼﻨﺎن بﺎارزش � از رﺳﺎﻻت ﺧﻮد را بﻪ او اﺧﺘﺼﺎص �� اﺳﺖﮐﻪ ﺘﻮن را �� دﻫﺪ و ﻧﺎم ﮐ � ﻣﺎﻧﺪگﺎر ﮐﻨﺪ. اﻣﺎ ﻣﺮد ﺸﺖ � ﮏ اﺳﺖ و � ن بﻪ ﺳﻘﺮاط ﻧﺰد یﮐﻪ از ﻧﻈﺮﺳی