نامیرایی

ی ﻧﺎﻣ � ی ا ی ١٣٤ ﺣکﻤﺖ � بﻪ اﯾﻦ دو دارد اﻓﻼﻃﻮن اﺳﺖ و اﯾﻦ اوﺳﺖﮐﻪ ﺳﻘﺮاط را ﺑﺮﮐﺮ � � ﺸﺎﻧﺪ و اورا ﺟﺎوداﻧﻪ � ﮏ � ﺖ ﻧﺰد � ﺖ بﻪ واﻗﻌ � ﮐﻨﺪ. اﯾﻦ روا ﺗﺮ اﺳ �� . ﺖ پ آرﻣﺎن ﮕﺮی در ی � پ ﺟﺎن و ﺣﻔﻆ آن ﺑﻮد و د در ی ﻫﺎی ﺳﻘﺮاط و ﺛبﺖ آن. ی ر ﻣﻨﻔﻌﺖ داﻧﺎی �� ﭼﻨﮓ �� . ﮕﺮی در اﻧﻔﺎق ﻧﺎم � ﺪ و د � ا در اﻧﻔﺎق ﻣﺎل د � � زﻧﺪ و بﺎ ﺗﻘﺪﯾﺮزﻣﺎن ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﻨﺪ، ﭼﺸﻢ درﭼﺸﻢ ﺳﻘﺮاط دارد،ﮔﻮش پ دە اﺳﺖ وﺳﺨﻦ بﺎ او � بﻪ اوﺳ » در ﻟﺤﻈﻪ � ی ﻣﻨﺠﻤﺪِ ﻣﺠﺎور « داﻻنِ زﻣﺎن، ﻢ ﺷﺪە اﺳﺖ، � ﮐﻪ درﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﺗﺎبﻠﻮ ﺗﺮﺳ � ﺪ �� ﮔ ﺸﺖ ب � ﮕﺮی � و د ﻪ اﯾﻦ دو در ﻣﺠﺎورت د ﺸﻪ و بﺎزﺳﺎزی ﻓﮑﺮﺳﻘﺮاط � اﻻن زﻣﺎن ﻗﺮار دارد وﻏﺮق اﻧﺪ �� و ﺷﺪن بﺎ اوﺳﺖ. ﺪ ﻟﺤﻈﻪ � داو ﭗ از آنﮔﺬر � ی ﻣﺮگﺳﻘﺮاط را درﻣﺠﺎورداﻻن زﻣﺎن،ﮐﻪﮔﺰﻧت � ــــﺦ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ، ازﮔﺰﻧﺪ زﻣﺎن ﺣﻔﻆ � ﮐﺮدە و بﻪ ﺗﺎر ﮐﻨﺪ. در اﯾﻦ ﺗﺎبﻠﻮ ﺳﻘﺮاط از داﻻن زﻣﺎنﮔﺬرﮐﺮدە و ﻧﻘﺎش او را ﺟﺪا از ﺗﻔﺎوت و گ � و ﻓﺮﻫﻨ � ﻫﺎی ﻗﻮ ﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻧﻘﺶﮐﺮدە و زﻣﺎن را در ﻟﺤﻈﻪ � ن بﻪ ﻧﺤﻮیﮐﻪ ﻫﻤگﺎن او را ﺎی � ز ای ﻣﻨﺠﻤﺪ ﮐﺮدە اﺳﺖ. ﺮ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ در � ﺪادﻫﺎ ﻣﺤﮑﻮم زﻣﺎن ﻫﺴتﻨﺪ اﻣﺎ ا � رو ﺣﺎﻓﻈﻪ ــــﺦ بﻤﺎﻧﻨﺪ و بﻪ ﻣﺜﺎبﻪ � ی ﺗﺎر ن اﺛﺮﮔﺬارﻧﺪ، ﻧﻪ ﻣﻘهﻮر زﻣﺎن ی اﻣﺮ آرﻣﺎی � � ﺷﻮﻧﺪ و ﻧﻪ ﮐهﻨﻪ و ﻓﺮﺳﻮدە ﮔﺮدﻧﺪ. ﺮ ﺑﺰرگ �� ﺪ در اﯾﻦ ﺗﺼ � داو ﻦ �� ﺗ ﺪاد ﺳﻘﺮاط را ﺿبﻂﮐﺮدە اﺳﺖ، پﺎی � رو ﺑﻨﺪ ﺑﻮدن بﻪ آرﻣﺎن درﻋﻤﻞﮐﻪ ﺗﻨهﺎ � ن ﺟﺎن اﺳﺖﮐﻪ ت بﺎ بﻪ ﻣﺨﺎﻃﺮە اﻧﺪاﺧن ﺗﻮان ﻋﻘﻞ ﻣﺤﺘﺎط و ﻣﺸﮑﻮک را بﻪ ﻘﺖ ﻣﻌﻄﻮفﮐﺮد. � ﺣﻘ دﺳﺖ ﻫﺎ در اﯾﻦ ﺗﺎبﻠﻮ ﻗﺎبﻞ ﺗﻮﺟﻪ اﺳﺖ. بﺎﻻﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ی دﺳﺖ ت ﻫﺎ، دﺳی ﮐﻪ � ت ﮐﻪ ﺟﺎم زﻫﺮ بﻪ آﺳﻤﺎن ﺑﺮ اﻓﺮاﺷﺘﻪ ﺷﺪە اﺳﺖ، دﺳی ت دﻫﺪ و دﺳی ﮐﻪ � � ت را ت ﮐﻪ ﺻﻮری ی د. دﺳی � ﮔ � ﻪ � ﺎ ﺑﺮ دﯾﻮار ﺗﮑ � ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ ﻪ � زﻧﺪ و ﺗﮑ � گﺎ � ﺑﺮای ﺟﺎن رﻧﺠﻮری ﺐ � ت ﮐﻪ ﺑﺮ زاﻧﻮ اﺳﺖ و ﺗﺮﻏ ﺎبﺪ، و دﺳی � بﻪ ن و ت ﺸﺴن � � ﺑﻮدن ف ﮐﻪ روی ﻫﻢ ﻗﺮارﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ وﻏﺮق ﺗﻔﮑﺮ اﺳﺖ. ﮐﻨﺪ و دﺳﺘﺎی