نامیرایی

ی ﺗﺎبﻠﻮ ﻣﺮگ ﺳﻘﺮاط ١٣٩ � ﻧ ﺸﺎن از ﻋﺪم ﺣﻀﻮرش در زﻧﺪان اﺳﺖﮐﻪ ﻧﻘﺎش بﻪ آن ﻧﺎﻇﺮ � ﺑیﻨﺪ، اﯾﻦ ﺴﺖ بﺎ ﺳﻘﺮاط اﺳﺖ. از ﻃﺮف � ف ﻣﺆا ی ﺸﺎن از ﺳﻨن � اﺳﺖ وﮐهﻮﻟﺖ ﺳنﺶ � ﮕﺮ ﻧﻮر از ﺳﻤﺖ ﭼﭗ بﻪ ﺗﺎبﻠﻮ � د � ﺗﺎبﺪﮐﻪ ﺖ � ﻤ � ﺗﻮان آن را ﻧﻤﺎدی ازﺣﺎ � ﺴﺖ ﻋﻘﻞ اﺳﺖﮐﻪ ﻧﻮر � ﻋﻘﻞ دا � ﺗﺎبﺎﻧﺪ و روﺷﻦ � ﺸﺖ � ﮐﻨﺪ، از � اﻓﻼﻃﻮن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﻋﻘﻞ و � ﺗﺎبﺪ. ﺳﻘﺮاط در ﻣﺮﮐﺰ ﺎر � ﺴ � ﮑﺮ ﺳﻘﺮاط در ﻣﺮﮐﺰ � ﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﭘ � اﺣﺴﺎﺳﺎت در اﯾﻨﺠﺎ وﺣﺪت ﺸﺖ بﻪ ﺳﻘﺮاطﮐﺮدە � درﺧﺸﺎن و ﭘﺮرﻧﮓ اﺳﺖ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﺗﺎبﻠﻮ ﻣﺮدی ا � ﺪﺷﮑﻮە � ﺶ بﻪ روی آﺳﻤﺎن بﻠﻨﺪ اﺳﺖﺷﺎ � ﺳﺖ دﺳﺘﺎ ﮐﻨﺪ وﻣﺮدی ﮕﺮ � د ﺶ ﭘﻨهﺎن ﮐﺮدە اﺳﺖ اﯾﻨﺠﺎ � ﺎن دﺳﺘﺎ � ﺧﻢ ﺷﺪە اﺳﺖ و ﺻﻮرت ﺧﻮد را ﻣ � ﻢ اﺳﺖ وﻋﻮاﻃﻒ ﻓﺮﻣﺎن � اﺣﺴﺎﺳﺎتﺣﺎ ﺎن ﻣﺮدی ﻣﺸﺘﺎق � راﻧﺪ. در اﯾﻦ ﻣ رام ﺎل و اﺣﺴﺎﺳﺎت بﻪ دﺳﺖ ﻋﻘﻞ اﺳﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﻘﺮاطﮐﻪ بﻪ � ﮐﺮدن اﻣ ﺪﺋﺎل ﻧﺎ � اﯾﻦ ا ﺋﻞ ﺷﺪە اﺳﺖ، ﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ و در ﺗﻼش اﺳﺖ � � ﺑﺮﮐﺮ ﺮ بﺪاﻧﺪ بﺪ � ﺎل بﻪ آﻧﺠﺎ رﺳﺪ ﮐﻪ ا � ﺪن اﻣ � ﺮﮐﺸ � ﻫﻤﭽﻮن ﺳﻘﺮاط بﺎ بﻪ ز ﺘﻮن اﺳﺖﮐﻪ بﻪ ﺳﻘﺮاط بﻪ ﻣﺜﺎبﻪ آرﻣﺎن �� ﺸﻮد. اوﮐ � ﺴﺖ ﻣﺮﺗﮑﺐ بﺪ � ﭼ � ق ﺧﻮد � اﺧﻼ ﺮد ﺳﻘﺮاط ﺑﻮد در اﯾﻦ ﺗﺎبﻠﻮ � ف ﺷﺎ ف ﮐﻪ درﺟﻮای ﻧﮕﺮد. اﻓﻼﻃﻮی ﻫﻢ ﺳﻦ ﺳﻘﺮاط � بﺎ �� ﺗﻘ ی ﺳﻘﺮاط � اﺳﺖ. در رﺳﺎﻻت اﻓﻼﻃﻮن بﺎزﺗﺎب ﺗﺄﺛ اﻧکﺎر ﮏ � ﺪﺳﻘﺮاط واﻓﻼﻃﻮن وﻧﺰد � ﻧﺎپﺬﯾﺮاﺳﺖ. دراﯾﻦ ﺗﺎبﻠﻮﺷﻨﻞﺳﻔ ﺑﻮدن � ﺳﻦ اﻓﻼﻃﻮن بﻪ ﺳﻘﺮاط را ﺸﺎن از ﺣﻀﻮر ﺳﻘﺮاط در روح و ﻓﮑﺮ � ﺗﻮان ی وﺟﻮدی � ﺸﺎن از ﺗﺄﺛ � ض ، اﯾﻦ ی ض ازﻣﺤﻘﻘن � ی بﻌ � ﺴﺖ. ﺑﻨﺎ بﻪ ﺗﻌﺒ � اﻓﻼﻃﻮن دا ﺳﻘﺮاط ﺑﺮ اﻓﻼ ﺮ اﻓﻼﻃﻮن ﻧﺒﻮد ﺳﻘﺮاط اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ � ﻃﻮن اﺳﺖ. بﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ا � . ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﻫﺴﺖ � ﺗﻮان اﺛﺮ پﺬﯾﺮﻓﺖ و اﺛﺮﮔﺬاﺷﺖ. اﻓﻼﻃﻮن ﺗﻨهﺎ ﮐ ی یﮐﻪ از ﺳﻘﺮاط پﺬﯾﺮﻓﺖ اﻣکﺎن ﮔﻔﺘﮕﻮ بﺎ ﺳﻘﺮاط را ﺑﺮای � اﺳﺖﮐﻪ بﺎ ﺗﺄﺛ بﺎ ﺣﻀﻮر ﻫﻤﻮارە � اﺻﺤﺎب ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻓﺮاﻫﻢﮐﺮدە اﺳﺖ. اﯾﻦ ﺗﺎبﻠﻮی ز ی زﻧﺪە ﺳﻘﺮاط را دروﺟ ﻮد � ﺸﺎن � ی ی � اﻓﻼﻃﻮن ﺗﺎ دوران ﭘ ی ﻓﮑﺮﺳﻘ دﻫﺪﮔﻮی ﺮاط ﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ بﻪ او � � اﻓﻼﻃﻮن را از پﺎی اﻧﺪاﺧﺘﻪ اﺳﺖ از اﯾﻦ روی ﺑﺮﮐﺮ