نامیرایی

ی ﻧﺎﻣ � ی ا ی ١٤٦ ﻪ �� ﺸﻮد. ﻧﻈ � آن ﻦ ﻣﺮگ در ﭘﯿﻮﻧﺪ اﺳﺖﭼﻨﺎﻧﭽﻪ �� ﺎدآوری اﻓﻼﻃﻮن بﺎ ﺗﻤ � ی ﻢ، � ﻢ از ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺎدە بﮕﺬر � ﺑﺘﻮاﻧ ﻘﺖ � و اﻻ ﻻزم اﺳﺖ ﻫﻤﭽﻮن ارﺳﻄﻮ ﺣﻘ ﺎء را درون آن � اﺷ ﻢ. � ی ﺑﺮآﯾ � ﻪ ﺛبﺎت در دل ﺗﻐﯿ � پ ﺗﻮﺟ ﻢ، و آﻧگﺎە دری ��� ﻫﺎ بﺠ بﻪ � ﺎﻟﻮگ ﺳﻘﺮا � ﺎﻟﻮگ ﺳﻘﺮاط اﺳﺖ. د � ﻣﻤﺎرﺳﺖ بﺎ ﻣﺮگ در ﭘﯿﻮﻧﺪ بﺎ د ﻣﺨﺎﻃﺐ و ﻓهﻢ او ﻧﺎﻇﺮ اﺳﺖ، ﻣﻌﻄﻮف بﻪ ﺷﺨﺺ اﺳﺖ، ﻣﺨﺎﻃﺐ را بﻪ � ﻒ وا �� ﺗﻌ دارد، بﺎ ذﮐﺮ ﻣﺸکﻼت و � ف بﻪ ﺗﻌ ��� ﻒ از ﺗﻌ �� اﺑهﺎﻣﺎت ﺗﻌ ف �� � ﮔﺬر � ﺶ � ﺐ ﭘ � ض ، بﻪ اﯾﻦ ﺗﺮﺗ � ض بﻪ ﻓﺮ � ﮐﻨﺪ، از ﻓﺮ رود و ر ﻞ و � ﻓﻊ ابﺎﻃ � اوﻫﺎم � ﺎن ﻧ � ﻢ ﺑ � ﺠﻪ را ﻣﺴﺘﻘ � ﮐﻨﺪ اﻣﺎ ﻧت � ﮐﻨﺪ، ﺗﻨهﺎ بﺬر آن را کﺎرد. اﻓﻼﻃﻮن دررﺳﺎﻟﻪ � ﺎﻟﻮگ راﮐﻨﺎر � د � ﺳﻘﺮا � ﺪون ﻋﻨ � ی ﻓﺎ ﮔﺬا ن ﻌی �) رد ﮏ � ﺠﻪ ﻧﺰد � بﻪ ﻧت ﺎن ﻣﻄﺎﻟﺐ بﻪ � ــــﺢ بﻪ آن( از اﯾﻦ رو، در ﺑ � ﺷﺪن بﺪون ﺗ � ﺪان ﻧ � ﺪ ﻣ � ﺗﺮد � ی ﺑﺮای ﺷﮏ وﺷﺒهﻪ ﻧ دﻫﺪ وﺟﺎی ً ﻣﻄ � ﮔﺬاردﮐﻪ اﺻ ح � � اﺛبﺎت � ﺤﺎ � ﺠﻪ را � ﺷﻮد. ﻧت ﮐﻨﺪ: � ﺎن ﻧ � درﻣ گ � ت اﺳﺖ ﻣﺮ � ﺴﺎن بﺎ � ا ﺴﺖ ﺮدان � ﮏ از ﺷﺎ �) ﺴﺖ؟ از اﯾﻦ روی بﻪ ﮐبﺲ � ﺸﻪ از ﻣﺮگ ﭼ � ﺲ اﻧﺪ � � ن ی ﺳﻘﺮاط( ﭼﻨن ﺪ: �� ﮔ » ﺮ ﺧﺮدﻣﻨﺪ اﺳﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ � ن بﮕﻮ ا ی بﻪ اوﺋﻨﻮس ﭼﻨن ﺪ � ﺎ � زودﺗﺮ بﻪ دﻧبﺎل ﻣﻦ ]بﻪ ﻋﺎﻟﻢ بﻌﺪ[ ﺑ « ﺎس را ﻣﺘﻌﺠﺐ � ﻤ � و ﭼﻮن ﺳ �� ﺑیﻨﺪ ﺪ: �� ﮔ » ﺎق اﯾﻦ راە را در � ف بﺎﺷﺪ بﺎ کﻤﺎل اﺷت ی ﻠﺴﻮف راﺳﺘن � ﺮ ﻓ � ا ﺶ ﺧﻮاﻫﺪﮔﺮﻓﺖ. � ﭘ « ﮏ بﺎرازﺧﻮد، از � . ﺴﺖ � ﻧ � ﻢ( را ازﻣﺮگﻫﺮا � ف )ﺣﮑ ی ﻠﺴﻮفراﺳﺘن � ﻓ ﻧﭽﻪ آ � ﺪە اﺳﺖ و آﻣﻮﺧﺘﻪ اﺳﺖ � ﺪە اﺳﺖ و ﺷن � د ﻘﺖ را بﻪ ﻧﻮر � ی د ﺗﺎ ﺣﻘ � ﻣ � ﻘﺖ اﺳﺖ � ی از ﺣﻘ � ﮕﺮ از آﻧﭽﻪ ﻏ � ﺎبﺪ، و بﺎر د � ﺶ ﺑ �� ﺧ ی د، و ﺟﺰ � ﻣ � ﻘﺖ ﻧ � ﺣﻘ ﻣﺮگ او اﯾﻦ اﺳﺖ. اﻣﺎ در پﺎﺳﺦ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ � ﻦ �� ﺑیﻨﺪ. ﺗﻤ ﺷﺎە گ � ﺪﮔﻔﺖﻣﺮ � ف ﻣﺮگ؟ بﺎ ی اﻓﻼﻃﻮنﮐﻪﮐﺪاﻣن � وارﻧﻪ ﻣﺮگ ﺑﺮﺻﻠ ﺐ. ﻣﺮگ ﻣﺴﯿ ی وزی ﻓﮑﺮ و اﺳﺘﺪﻻل � ﻠﺴﻮف ﭘ � ی وزی روح ﺑﺮ ﻣﺮگ اﺳﺖ و ﻣﺮگ ﻓ � ﺢ ﭘ ﺑﺮ ﻣﺮگ.