نامیرایی

ی ﻧﺎﻣ � ی ا ی ١٤٨ » بﻌﺪ از ﻣﺮگ « � ﺮ اﯾﻦ را � دارد ﻣﺮدە بﺎﺷﺪ. اﻣﺎ ا و در � ﺮﺟ � ﮔﻔﺘﻨﺪ ز ﻧﺒﻮد گ � ف ﻣﺮ ی ﻠﺴﻮف ﻧﻈﺮ او را رد ﮐﺮدە ﺑﻮدﻧﺪﮐﻪ ﻣﻌﺘﻘﺪ بﻪ ﭼﻨن � ﺎب ﻓ � ﻏ � و ﺗﺎ ﻧﻔَﺲ � �� ض ت گﺎو را � ﺎت، ﻣﺮگ ﺧﻮدش و ﺣ � ی ﺣ � اﺧ ، ﮔﺮﻓﺖ ب ی ف بﺎ اﯾﻦ ﻧﻈﺮ او، ﭼﻮب بﻪ ﻣﺮدە زدن ﺑﻮد ت ، و ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻋﻠی ﻫﯿﭻ ﺗﻔﺎوی ت م � ﻠﺴﻮف ﻣﺤ � ﺴﻨﺪ اﺳﺖ. بﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻧﻈﺮ ﻓ � ف ﻧﺎ ﮐﻪ در ﻓﺮﻫﻨﮓ اﯾﺮای ﺪ ﭼﻪ � ﺲ بﺎ � ! ﻠﺴﻮف ﺑﻮد � ﮕﺮ ﻧﺒﻮد ﻫﻨﻮز ﻓ � اﺳﺖ؛ و او بﺎ آﻧﮑﻪ د � ﻠﺴﻮف درﮔﻮر � ﻧﻮﺷتﻨﺪ ﺗﺎ بﺪن ﻓ � ﺪ � ﺎ بﺎ � ﻧﻠﺮزد! آ ﻧﻮﺷتﻨ ﺶ � ﺪ او ﺟﺎ را بﻪ ﺧﻮدش ﻢ ﮐﺮد ﻧﻪ بﻪ ﺟﺎن � ﺴﻠ � ﻦ؟ ﭼﻮن ﻣﺴﻠﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ بﻪ ﻣﺎ �� آﻓ ﺴﺖ! � در ﺟهﺎن ﻧ � ﮕﺮ ﮐ � ﻢ ﻧﮑﺮدە ﺑﻮد و ﺟﺰ ﻣﺎ ﻫﻢ ﮐﻪ د � ﺴﻠ � ﻢ � ﺗﺼﻤ ی ی در اﯾﻦ بﺎرە دﺷﻮار ﺑﻮد. ﻣﻨﻮﭼهﺮ ﺑﺰرگﻤهﺮ ﮐﻪ ﮐﺘﺎب � ﮔ ی ﻫﺎی ج � ب بﻪ ﺧ ف از او ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮدە ﺑﻮد اﺑﺘکﺎر ﺟﺎﻟی � ﻓﻠﺴ داد و ﻧﻮﺷ ﺖ: � ﺎ بﻪ ﻋﺎﻟ � رﻓﺖﮐﻪ بﻪ آن اﻋﺘﻘﺎد ﻧﺪاﺷﺖ � ﺑﺮﺗﺮاﻧﺪ راﺳﻞ ﻣُﺮد و بﻪ ﻋﺎﻟ ﮐﻪ بﻪ آن اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺖ ! ن اﯾﻦ بﺎﻣﻌی ﻦ ﮔﺰارە �� ﺗ را � ﻫﺎی ﻣﻤﮑﻦ در اﯾﻦ ﻣﻮرد اﺳﺖ. ﻫﯿﭻ را � ﻞ ﻧ � ﺗﺤﻤ ﺪش � پ ﺳﻨﺪ ﺑﺮﺧﻼف ﻋﻘﺎ � ﮐﻨﺪ راﺳﻞ ﻣُﺮد و بﺪون اﯾﻨﮑﻪ از او ﺑ او را بﻪ ﻋﺎﻟﻢ بﻌﺪ ﺑﺮدﻧﺪﮐﻪ بﻪ ن ی ﺪە ﻧﺪاﺷﺖ، ﺗﺼﻮر آدم در ﺳﻨن � آن ﻋﻘ ن )او در ی پﺎﯾن ۱۹۷۰ ﺲ او را ﺧِﺮﮐﺶ � از اﯾﻦ ﻋﺎﻟﻢ رﻓﺖ( اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﺳﺖ. ﭼﻮن � دردﻧﺎ �� ﺧ � . اﯾﻦ دو � ﺎ رﻓﺖ بﻪ ﺟهﺎن ﺧﺎ � ! ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ و آدم را بﻪ ﻫﻢ � ن ﻫﯿﭻ ﺷﺪ، ﮐ ﻌی � ، ن ﻫﯿﭻ ﻌی � � ﺟهﺎن ﺧﺎ � ﻮاری اﺳﺖ! � دوﺧﺖ ﻫﯿﭻ ﺷﻮد، اﺗﻔﺎق ﻧﺎ دە ﺳﺎل ﻗب ــــﺦ )در � ﻞ از اﯾﻦ ﺗﺎر ۱۹۶۰ ( ﺳﺎرﺗﺮ در ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺲ � ی ﺧﻮد ﮐﻪ ب کﺎﻣﻮ در ﺣﺎدﺛﻪ � از ﻣﺮگ آﻟ � ﺎد او � ، و بﻪ گ � ی راﻧﻨﺪ � ﺴﺪ �� ﻧ ﺪ �� ﮔ » هﺎن بﻪ او رو آورد � ﻤﺎری و دردی ﮐﻪ ﻧﺎ � گ ﺑﺮ اﺛﺮ ﺑ � ﺴﺖ ﺳﺎﻟ � کﺎﻣﻮ در ﺑ گ � و زﻧﺪ ﺎت را ﮐﺸﻒﮐﺮد، و � پ ﺣ � ﺨﺖ ﭘﻮ � اش را بﻪ ﻫﻢ ر پ ﺣ � ﭘﻮ ﺎت � ن ﻌی � ف ابﻠهﺎ � ﻧ ﻧﻪ ﺴﺎن، � ی ا کﺎﻣﻮ بﺎ اﯾﻦ ﮐﺸﻒ و در اﯾﻦ ﮐﺸﻒ ﺳﺎﺧﺘﻪ