نامیرایی

ی ﻧﺎﻣ � ی ا ،ی و ﺗﮑﻨ � ﮏ ن ت ﻧﻮﺷن ١٤٩ ﺷﺪ. « ١ » ف ابﻠهﺎﻧﻪ � ﻧ ﺴﺎن � ی ا « ی بﻪ ﻣﺮگ ﻮی � ن ا � ﺎت! ﻧﺎ � پ ﺣ � در ﭘﻮ � . ﺴﺖ � ب اﺳﺖ اﻣﺎ کﺎرﺳﺎز ﻧ ﮏ ﺧﻮی � ﺗﮑﻨ ﺗﻮان بﻪ ﻣﺮگ دﺷﻨﺎم داد، � ﻔﺶ ﮐﺮد اﻣﺎ ﻣﺮگ را ﻧ � ﺧﻮار و ﺧﻔ ﺸﻪ زﻧﺪە � ﺸﺖ. ﻣﺮگ ﻫﻤ � ﺗﻮان ﮐ ﻢ، بﺎ ﺗ � اﺳﺖ. آن، ﺗﺎ ﺟﺎن در بﺪن دار راە ﻣﺎﺳﺖ. در � ﻤﺎم ﻣهﺎﺑتﺶ گ � اﯾﻨﺠﺎ اﯾﻦ ﺗﺼﺎدف راﻧﻨﺪ » ف ابﻠهﺎﻧﻪ � ﻧ « � ﺧﻮاﻧﺪە � ﺷﻮد، ﻋﺠ ﺐ اﺳﺖ ﺣﻮادث، ﺑﺮﺧﻮرد دو رﺷﺘﻪ ﻋﻠﺖ و ﻣﻌﻠﻮل ﮐﻮر اﺳﺖﮐﻪ ﻣﺎ از آن � ﺎد � بﻪ ﺗﺼﺎدف � ی ابﻠهﺎﻧﻪ ﻧﺪارد! ﺳﺎرﺗﺮ ﺧﻮب � ﺎ ﻏ � ﻢ؛ ابﻠهﺎﻧﻪ � ﮐﻨ داﻧﺪ � کﺎﻣﻮ را ﻧ ی ا � ف ﮐﺮد، ﭼﻪ ابﻠهﺎﻧﻪ ﭼﻪ ﻏ � ﺗﻮان ﻧ � بﻠهﺎﻧﻪ، او در ﺣﻘ ﻘﺖ در ﺎرە � اﯾﻨﺠﺎ در � ﺳﺨﻦ � ﺴﺎن و ﻣﺮگ او بﻪ ﻃﻮرک � ی ا ﺪ ﻧﻪ کﺎﻣ �� ﮔ ﻮ. اﯾﻦ ارزش ﺸﺎﻧﻪ � ﮔﺬاری ﺗﻨهﺎ ﺎن � ن اﻋﺼﺎب و ﻟﻖ ﺷﺪن ز ت ﺨن � ی بﻪ ﻫﻢ ر ﺸتﻨﺪاری او در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺮگ اﺳﺖ، آن ﻫﻢ از �� ﻠﺴﻮف و ﻋﺪم ﺧ � ﻓ ﻪ � ﻧﺎﺣ � ن اﺳﺖ. اﯾﻦﮔﺰارە را ی � ن ﮐﺮدن ﻫﻤﻪ ﭼ ﻣﻌی � ﮐﻪ ﻣﺪ � یﮐ ﺗﻮان چ � از ﺟﻤﻠﻪ ﭘ ﻦ ﮔﺰارە �� ﺗ ﺎرە � در � ﻫﺎی ﻣﻌﺎ ﺳﺎرﺗ � ﺴﺖ، بﻌﺪا � ی ﻣﺮگ دا ﺮ � ﻞ � ﻢ ﮔﻔﺖ ﺗکﻤ � آن را ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺧﻮاﻫ ﮐﻨﺪ. ﺳﺎرﺗﺮ بﺎ ﻣﺮگ و ﻧﺎﺑهﻨگ � � ﺎ ﺮو ﺷﺪە اﺳﺖ، ﮐﻪ ﻣﺪت � ت رو ﻣﺮگ دوﺳی ﺎد ﻫﻢ بﺎ ﻫﻢ � ﮕﺮ ز � ﻫﺎ ﺑﻮد د ن آﻧهﺎ ﺷﮑﺮآب ﺷﺪە ﺑﻮد ی ﺶ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑن � دوﺳﺖ ﻧﺒﻮدﻧﺪ. ﻫﺸﺖ ﺳﺎل ﭘ ﺎﻣﻪ در ﻧ ای بﻪ کﺎﻣﻮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد، » ﻤﺎن ﺗﻨﮓ ﺷﺪە اﺳﺖ، � دﻟﻢ ﺑﺮای دوﺳت ت دوﺳی ﺎﻣﺪە ﺑﻮد � ایﮐﻪ آﺳﺎن بﻪ دﺳﺖ ﻧ . . . ﺎری ﻣﺎ را ب � ﺴ � ﻫﺎی � ی � ﭼ ﻪ � ﻫﻢ ﭘﯿﻮﻧﺪ اﻧﺪک ﻣﺎ را از ﻫﻢ ﺟﺪا ی ن ﻫﺎی ی � دﻫﺪ و ﭼ � کﻢ ن ی ﮐﻨﺪ اﻣﺎ ﻫﻤن ت ﺎر اﺳﺖ. دوﺳی � ﺴ � ﻫﻨﻮز ن ی � ﻧ ﺖ � ﻫﻮای ﺗﻤﺎﻣ � در ﺎ � . دارد � ﺧﻮا � ﺗﻤﺎﻣﺎ ﮏ � ﺎ � ﺪ ﺗﻮاﻓﻖ داﺷﺖ � بﺎ ە از ﻫﻢ ﮔﺴﺴﺖ. � « ٢ ﺎر � ﺴ � ﭼﻪ ١ . ﺳﺎرﺗﺮ )ﺗﺮﺟﻤﻪ ف (. � ی اﺑﻮاﻟﺤﺴﻦ ﻧﺠ ﻧگﺎە ﻧﻮ ﮋە � ﻧﺎﻣﻪ و ب کﺎﻣ � ﺴﺘﻢ، آﻟ � ی دوم، ﺳﺎل ﺑ ﻮ، ص. ۹۱ 2. .Jean-Paul Sartre, Situations, tr. By Benita Eisler. Pub, George Braziller, 1965, P. 71.