نامیرایی

ی ﻧﺎﻣ � ی ا ی ١٥٠ ن ﮐﻪ ﺧﻮد را در اﯾﻦ ﻋبﺎرت دوﺳﺘﺎی � ﺪا ﻧ � ﻫﺎ ﭘ ﮐﻨﻨﺪ! راﺳتﺶ ﻣ ﺮگِ ﻢ � ﺑهﻨگﺎم ﻧﺪار ، ﻣﺮگ ﺎ ﻧﺎﺑهﻨگﺎم � ﻫﺎ ﺰان و �� ﺎ دﯾﺮﻫﻨگﺎم . ﻣﺮگِ ﻋ � اﻧﺪ ﺶ از � ن ی اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮگ را ﺑ ی � ﺸﻪ ﻧﺎﺑهﻨگﺎم اﺳﺖ. اﯾﻦ ﭼ � دوﺳﺘﺎن ﻫﻤ ﻪ � ﺸﻪ ﺗﻮﺟ � ﻫﻤ � ﻧﺎپﺬﯾﺮ ﮐﻨﺪ ف ﻌی � ﺎت � پ ﺣ � ﺲ از اﯾﻨﮑﻪ ﮐﺸﻒ ﭘﻮ � . او ف ابﻠهﺎﻧﻪ � ﻧ � را بﻪ پﺎیکﺎﻣﻮ گ � ی زﻧﺪ � ﺴﺪ �� ﻧ ﺪ: �� ﮔ »… ف ی ﻓﻘﻂ ﻧﺨﺴﺘن گ � ﻘﺖ زﻧﺪ � آﺛﺎر اوﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻘ � اش را بﺎزﮔﻮ � ﻤﺎر � ﺮا اﯾﻦ ﺑ � ﮐﻨﺪ، ز ﮕﺮ آﻣﺪە اﺳﺖ � ﻨﻮن بﻪ دﺳﺖ ﻣﺮگ ﻧﺎﻣﻨﺘﻈﺮی ﮐﻪ از ﺟﺎی د � ﺎﻓﺘﻪ ا � ﺷﻔﺎ � ﻧﺎﺑﻮد ا � پ اﯾﻨﮏ آن ﺳﺆا � ﺷﻮد. ﭘﻮ ﮕﺮ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ از او � ﺳﺖ ﮐﻪ د � ﻧ � ﻧ � ﮕﺮ او ازﮐ � ﭘﺮﺳﺪ و د ت ﺳﮑﻮت ﮕﺮ ﺣی � ﭘﺮﺳﺪ. اﯾﻦ ﺳﮑﻮت د ﺴﺖ. � ن ﻧ ی � ﮕﺮ ﻫﯿﭻ ﭼ � د � ً و ﻣﻄﻠﻘﺎ � ﺴﺖ، اﺻ � ﻧ « ١ ن ی کﺎﻣﻮ ﻣُﺮد بﻪ ﻫﻤن ف ﻣﺎﻧﺪە ﺑﺰﻧﺪ؟ ﻫﯿﭻ. ﻫﺮ � ف ﻧﺪارد ﺑﺰﻧﺪ، ﭼﻪ ﺣﺮ � ت . ﺳﺎرﺗﺮ ﻫﯿﭻ ﺣﺮ راﺣی ﺳﺎرﺗﺮ � چ( اﺳﺖ. ﺗﺼﻮر ﻣﺎ، و ﺣﺘﻤﺎ � ﺴﻮرد و ﭘ � ف ﻋبﺚ )ا � ﺣﺮ ن ، ی � ﻧ اﯾﻦ ﺲ درﮐﺘﺎب � اﺳﺖ ﮐﻪ کﺎﻣﻮ ﮐﺘﺎب دارد ﺎرﻧﺪ � ﺴ � ﺶ زﻧﺪە اﺳﺖ اﻣﺎ � ﻫﺎ � ﮐﻪ ﮐﺘﺎب دارﻧﺪ وﮐﺘﺎب � ﺎ ﻧﺪرﺗﺎ � ی ﻧﺪ وﮐﺘﺎب ﻧﺪارﻧﺪ � ﻣ ﺸ � ﻫﺎ ﺎن ﻗبﻞ از � ﻣﺮگِ ﺧﻮد آﻧهﺎ � ی د، آﻧهﺎ ﭼﻪ؟ ﺳﺎرﺗﺮ � ﻣ ی اﺳﺖ، در � داﻧﺪ ﮐﻪ کﺎﻣﻮ ﻧﺎﻣ نﺶ �� آﻓ ی ﻗﺪ � ﺎ، بﻪ ﺗﻌﺒ � ، ی اﺳﺖ اﻣﺎ اﻧﺒﻮەِ ﺧﻠﻖ � ﺶ ﻧﺎﻣ � ﻫﺎ ﺧ � ﻣﺎ، ا ﻼطِ ﻪ �� ]ﺟﻤﻊ ﺧِﻠﻂ، بﺎ ﻫﻤﻪ ﺳ ﻫﺎی ﺧﻮارﮐﻨﻨﺪە اﯾﻦ ﻟﻔﻆ در � ی اﻣﺮوزی ت ﻣﺮگ ن ﻧﺪارد ﺟﺰ ﺳﮑﻮت. وﻗی � ﻧﺎم، ﭼﻪ؟ ﻫﯿﭻ پﺎﺳ � [ ا � ﭘﺰﺷ » ﺲ از � ﻣﺮگ « ﻧﺪاﺷﺖ اﻧﺘهﺎی ﺟهﺎن ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد آﺧﺮ ﺧﻂِ ﻫﻤﻪ ی اﻣکﺎﻧﺎت ﻧﻪ ﮏ اﻣکﺎن از اﻣکﺎن � ﻫﺎ. ﺸﻮ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ � ﺲ بﻼ � ﻣﻮر ﻣﺮگ ﻣﺤﻮر ﻫﻤﻪ ﻫﺎی او ﻪ ی ﻧﻮﺷﺘ و ﻣﺮﮐﺰ ﻫﺮ ﻧﻮﺷﺘﺎری اﺳﺖ � . راﺳﺖ ﺪ ﻣﺎ در ﻫﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪ �� ﮔ � ﺶ � ی ﺧﻮد از ﭘ � ﻣﺮگ و ﻫﯿﭻ ﺷﺪن ﺎرە � ح ﻫﺮاری در � ﺮ ﻣﺜﻞ ﯾﻮوال ﻧ � ت ا ﻢ ﺣی ���� ﮔ ی ﺴﻨﺪە �� ﻢ. ﻫﺮ ﻧ � ﻪ ﮐﻨ � ﺶ ﺗﮑ � ﻢ و بﻪ دا � ﺴ �� ﺑﺮ ﻣﺮگ ﺑﻨ گ � ی � ﭼ گ � ﭼﮕﻮﻧ ای ١ . ف . � ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ. ﺗﺮﺟﻤﻪ اﺑﻮاﻟﺤﺴﻦ ﻧﺠ