نامیرایی

ی ﻧﺎﻣ � ی ا ،ی و ﺗﮑﻨ � ﮏ ن ت ﻧﻮﺷن ١٥٣ ب ن آﺛﺎر ﻣﺎرﮐﺲ ﺑﺮای آن ی ت ﺲ از ﻣﺮگ ﻧﺪارﻧﺪ و ﮔﺸن � گ � بﻪ زﻧﺪ ﺪە � ﻓﺎ ض ی ی � ض ﭼ ی ً ﭼﻨن � ع آﻧهﺎ اﺻ � ﻠﺶ روﺷﻦ اﺳﺖ، ﻣﻮﺿ � اﺳﺖ. اﻟﺒﺘﻪ دﻟ � هﺎن اﻋﻼن � ﺎن ﻧﺎ � ﺴﺖ. اﻣﺎ در اﯾﻦ ﻣ � ﻧ ﮐ ن ﺪﺋﻮﻟﻮژی ﻣﺪرئ � ﻨﺪﮐﻪ ﺗﻨهﺎ ا ﺴﻢ اﺳﺖ. � ﺖ دارد ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟ � ﺶ اﻫﻤ � ﮐﻪ ﻣﺮگ ﺑﺮا » ﺴﻢ د � ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟ ر و ﻏﻠبﻪ گ � ﻫﻨگﺎم درﻣﺎﻧﺪ � ی اﺣﺴﺎﺳﺎت، وﻋﺪە دﻫﺪ ﮐﻪ ﻫﺮﮐﻪ در راە ﺎد ﻣﻠﺖ � ﺶ را ﻓﺪا ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ابﺪ در � ﮐﺸﻮر ﺟﺎ زﻧﺪە ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ. اﻣﺎ اﯾﻦ ﺴﺖ � ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟ � �� ت ا وﻋﺪە آن ﻗﺪر ﻣﺒهﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣی ﻫ ﺎ ﻫﻢ واﻗﻌ از � ﺎ � درﻧ � آن � آورﻧﺪ. ﭼﻄﻮر ﺲ � ؟ ﺎد ﻣﻠﺖ "زﻧﺪە" ﻣﺎﻧﺪ � در � ﺗﻮان واﻗﻌﺎ � از ﻣﺮگ ﭼﻄﻮر � ﺎد � ﺎ ﻣﺮدم ﻣﺎ را بﻪ � ﺪﮐﻪ آ � ﺗﻮان ﻓهﻤ ﺎ ﻧ � آورﻧﺪ ﻪ؟ « ﭘﺮﺳﺶ � ﺴﻢ � ن را ﺟﻠﻮی روی ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟ ﻫﺎی ﺳﻨﮕﯿی ﮔﺬارد. اﻣﺎ ﻣﺜﻞ اﺳﺖ، و ﻧﻪ ﻣﺎوراء � ﺎ � ﺶ ﺳ � ﮏ ﮔﺮا � ﺴﻢ � اﯾﻨﮑﻪ ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟ ف ی � ﻓ ﺎ � �� ﮕﺮ در آن � د � ﺎ � ﺶ ﺳ � ﺲ از ﻣﺮگ ﻣﺜﻞ ﻫﺮﮔﺮا � گ � ن ؛ و ﻣﺮگ و زﻧﺪ دﯾی ﺴﻢ ﻣﻌﺎدل دوﻟﺖ وﮐﺸﻮر � ﺖ ﻧﺪارد! از اﯾﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟ � ﻣﻮﺿﻮﻋ ﺴﺖ )بﺪ � ت در ﺟهﺎن ﭼﻪ اﻓﺮادش ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟ ﺴﺖ اﻣﺎ ﻫﺮﮐﺸﻮر و دوﻟی � ﻧ ﺴﺖ ﻧبﺎﺷﻨﺪ، در ﻣﻮاﻗﻊ ﺧﻄﺮ بﻪ اﯾﻦ � ﺎ ﺧﻮب( بﺎﺷﻨﺪ ﭼﻪ ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟ � ﺘﻮر � ﻪ و ر �� ﺣ � ن ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺎی � ﮏ و بﻼﻏﺖ ز � ﺷﻮد اﯾﻦ اﺧﺘﺼﺎص بﻪ ﺴﺖ � ﻧﺪارد، ﻣﺎرﮐﺴ � ﺪﺋﻮﻟﻮژی ﺧﺎ � ا ن ﻃﻮرﻧﺪ. ی ﻫﺎ ﻫﻤن ﺪە � در اﯾﻨﺠﺎ، ﻫﺮاری ﺑﺮای اﯾﻨﮑﻪ ا ی ﻣﺎﻧﺪگﺎری در » ﺎد ﻣﻠﺖ � « را � ن روی ن � ﻣﺨﺪوش ﮐﻨﺪ بﻪ ﻃ ﮐﻨﺪ. روزی » ﺪﻧﺪ ﮐﻪ � از وودی آﻟﻦ ﭘﺮﺳ ﺎد ﺳیﻨﻤﺎدوﺳﺘﺎن زﻧ � ﺪوار اﺳﺖﮐﻪ ﺗﺎ ابﺪ در � ﺎ اﻣ � آ ﺪە بﻤﺎﻧﺪ، و او پ ﺎﺳﺦ � ﮔﻔﺖ "ﺗﺮﺟﯿﺢ دﻫﻢ ﮐﻪ در آپﺎرﺗﻤﺎﻧﻢ زﻧﺪە بﻤﺎﻧﻢ. " « بﻪ ﻋبﺎرت ﮕﺮ، � د � از وودی آﻟﻦ ﭘﺮﺳﻨﺪ دوﺳﺖ داری ﺗﺎ » ابﺪ « ن و او ﺎدﻫﺎ زﻧﺪە بﻤﺎی � در � ﺪە � ﺎ ﺳﺆال را ﻧﻔهﻤ �� ﮐﻪ ﮔ ﺪ دوﺳﺖ دارم در آپﺎرﺗﻤﺎﻧﻢ زﻧﺪە �� ﮔ ع زﻧﺪە � ﺟﻠﻮی اﯾﻦ ﻧ � بﻤﺎﻧﻢ، ﻏﺎﻓﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﮐ ﻣﺎﻧﺪنِ او �� ﻃﺒ را ﺎرە � ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ! از او در � ی ﺧﻠﻮد و ﻣﺎﻧﺪگﺎری ﭘﺮﺳﻨﺪ و او ﭼﻨﺎن ﮐﻪ