نامیرایی

ی ﻧﺎﻣ � ی ا ،ی و ﺗﮑﻨ � ﮏ ن ت ﻧﻮﺷن ١٥٥ ﺮ ﭘﺰﺷکﺎن و ﭘﺮﺳﺘﺎران ﻫﻤﺎن پﺎﺳﺦ وودی آﻟﻦ را � ت ا ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻧﺘﻮان! راﺳی � بﻪ ﻣﺎ بﺪﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺮﺟﯿﺢ دﻫﻨﺪ در آپﺎرﺗﻤﺎن ﺧﻮد زﻧﺪە بﻤﺎﻧﻨﺪ ﺗﺎ کﺎری ﺴﻢ اﺳﺖ � ﻨﺪ اﯾﻦ ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟ �� ن بﮕ ی � ﺎدﻫﺎ زﻧﺪە بﻤﺎﻧﻨﺪ، و ﻧ � بﮑﻨﻨﺪ ﮐﻪ در � ﮐﻪ آﻧهﺎ را بﻪ ﺳﻮی ﻣﺮگ ﺳﻮق دﻫ ﺚ � ﺴﻢ ﺧﺒ � ﺪ و آﻧهﺎ اﯾﻦ ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟ ﺶ را � ﻢ، در ﺑﺮاﺑﺮ اﯾﻦ ﻣﻨﻄﻖ اﺳﺘﻮار، ﮐﻪ ﺑﻨﺎ � را ﻗﺒﻮل ﻧﺪارﻧﺪ ﻣﺎ ﭼﻪ ﮐﻨ ﺴﻨﺪە ﮔﺬاﺷﺘﻪ �� اﯾﻦ دو ﻧ ﺎری ﻫﻢ بﺎ آﻧهﺎ ﻣﻮاﻓﻖ � ﺴ � اﻧﺪ و اﻧﺪ؟ در اﯾﻦ � ش � ﺻﻮرت ﭼﻪ پﺎدا ﺗﻮان بﻪ آﻧهﺎ وﺧﺎﻧﻮادە ض � ﺪ را � ی آﻧهﺎ داد؟ ﭼﺮا بﺎ ع آﻧهﺎﺳﺖ � ﮐﻪ ﻫﻤﻨ � ﺷﻮﻧﺪ ﺑﺮای ﮐ ﻞ بﺎ آﻧهﺎ � ن دﻟ ی و درﺳﺖ بﻪ ﻫﻤن ی ﻧﺪ، بﻪ ﺟﺎی آﻧﮑﻪ آن را ﺣﻔﻆ � ﺑﺮاﺑﺮ اﺳﺖ ﺟﺎن ﺧﻮد را ﮐﻒ دﺳﺖ بﮕ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺮای ﻋﺮﺻﻪ اﺳﺖ گ � ﺸ � ﺴﺖ اﻣﺎ در ﻋﻮض ﻫﻤ � ض ﻧ ی ی ﮐﻪ ﺧﻮﻧن ﻫﺎی ﺪ از آﻧهﺎ ﻫﻢ � ﺸﺎن را بﮑﻨﻨﺪ و ﻫﻢ ﺧﺪﻣﺖ، ﭼﺮا بﺎ � زﻧﺪە بﺎﺷﻨﺪ، ﻫﻢ زﻧﺪﮔ � ﺎ � ن ؟ آ ت ﺑﺮای ﺟﺎن بﺎﺧن گ � ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮاﺳﺖ و ﻫﻢ آﻣﺎد ﺗ ﻮان اﺻﻞ ﺖ اﺳﺖ و � ﺴﺎن ﺧﻮد ﻏﺎ � ﺪ وﮔﻔﺖ ﮐﻪ ا � ﺶﮐﺸ � ت را ﭘ ت کﺎﻧی � اﺧﻼ » بﻪ ﮕﺮی � د � ی � ﺧﺎﻃﺮ ﭼ « ﺴﺎن بﻪ ﻣﺜﺎبﻪ � ن ﮐﻪ در راە ا ی ن بﺎﺷﺪ، ﻫﻤن ی ﺪ در ﺑن � ﻧبﺎ ﺖ ﻓﺪا ﺷﺪە � ﻏﺎ ﺪە � ﺪ بﻪ ﻫﺪف ﺧﻮد ]ﮐﺪام ﻫﺪف! [ رﺳ � ا ﮕﺮ بﻪ � ﺪ و د � ا زﻧﺪە ﺑﻮدن در » ﺎد ﻣﻠﺖ � « ، ﻣﺒهﻢ ﻦ و ﻣﺸﮑﻮک �� ﺗ ن ﻫﺎ، دل ی � ﻦ ﭼ �� ﺗ ﺧﻮش ﻧبﺎ ﺪ ﭼﻮن � ﺷ » � ﻧ � ﺎد � ﺪﮐﻪ ﻣﺮدم آﻧهﺎ را بﻪ � ﺗﻮان ﻓهﻤ ﺎ � آورﻧﺪ ﻧﻪ !« ﺎورﻧﺪ � ﺎد ﺑ � ﺗﺎزە بﻪ » ﺎد � « ﮐﺠﺎ، زﻧﺪە ﻣﺎﻧﺪن در آپﺎرﺗﻤﺎنِ ﺧﻮدﮐﺠﺎ! ﺪ ﺟﺪی � ﺪ ﻫﺮاری درﺳﺖ اﺳﺖ اﻣﺎ ﺗﺮد � ﺗﺮد ﺗﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ » ﺎد � « � بﻪ ﻣﻦ ﻧ � رﺳﺪ اﻣﺎ زﻧﺪە ﺑﻮدن در آپﺎرﺗﻤﺎنِ ﺧﻮدم بﻪ ﻣﻦ رﺳﺪ و ﻣﻦ ﻨﻮن � ا ﺪە � ﻪ آن آرﻣ � در ﺳﺎ ش دارد؟ � ﺎدﮐﺮدِ اﯾﻦ ﻣﺮدم ﭼﻪ ارز � ام! ﻣﮕﺮ ﺎد ﮐﺮدە � آﻧهﺎ بﺎرﻫﺎ و بﺎرﻫﺎ از ﺳﺘﻤﮕﺮان ﻫﻢ بﻪ ﺣﺮﻣﺖ اﻧﺪ، ﻣﺠﺴﻤﻪ ی ﺎ ﻧﺪاﺷتﻨﺪ وﺳﺎل �� ن ﻣﺮدم ﺑ ی ﺰ را ﻣﮕﺮ ﻫﻤن �� ن ﺧﻮﻧ ی اﺳﺘﺎﻟن ﻫﺎی ﺳﺎل ﺎدش � ﻧﺪاﺷتﻨﺪ! ﺳﮑﻪ � را ﮔﺮا ی » ﺎد � « ﺳﮑﻪ ە � ی ﻧﺎ ب ی ی ش اﺳﺖ � ارز ﻣﮕﺮ