نامیرایی

ی ﻧﺎﻣ � ی ا ،ی و ﺗﮑﻨ � ﮏ ن ت ﻧﻮﺷن ١٥٩ � ن ە ﺧﻮا ب � ن ە ﺑﻨﮕﺮﻫﻢ بﻪ ﺧﻮدت، ﮐﻪ ﺑﺮآﻣﺪگﺎە ﺳ ب � دوﺟﻮر ﺑﻨﮕﺮﻫﻢ بﻪ ﺳ � ﺮ اﻣﺮوز � ﺲ ا � . ن ە ب � ﮕﺮ ﻧﻈﺮﮐﻨﻨﺪە بﻪ ﺳ � ﺷﺪ، و ﻧﻪ د ﻧﮕﺮی ﺑ ت � ﺸ � ﺑﻨﮕﺮ، ﻓﺮا ﺗﺮ ﻧگﺎە ﮐﺮدن و گ � ت ﻫﺮ دو ﺑﻨﮕﺮ. ﭼﻪ، زﻧﺪ ﺴی � ت و ﻧ ﺑﻨﮕﺮ. بﻪ ﻫﺴی ﺪە � ن و ﻫﻢ د ی اﺳﺖ. ﻫﻢ ﺑﺒن � ﺎ � ﺶ آ � و از ﭘ � ﺎ � و از ﺧﻮد آ � ﺎ � آ ﻣﻌﻤﻮل و ﻧگﺎەِ � ﺧﻮدﻧﮕﺮ � ﺶ � ف . دو ﻧگﺎە، ﻧگﺎەِ ﻓﺮاﭘ ی ﺸﺪنِ ﺧﻮدت را ﺑﺒن � ﺶ � ف و ﭘ ی ن �� ﻓﺮاﺗ ن ە اﺳﺖ و ب � ن ە از آن رو ﮐﻪ ﺳ ب � ﺪنِ ﺳ � ن . ﻧﺨﺴﺖ د ی ﺑن ، و گ � ﺖ زﻧﺪ � ﺣکﺎ ﺸﺎﻧﻪ � ، ﺸﺎﻧﻪ � ﺪن آن بﻪ ﻣﺜﺎبﻪ � ﮕﺮ د � د � ی ﻧ ت و ﻣﺮگِ ﺴی � ف اﯾﻦ را گﺎو ﻫﻢ ی ف ە را ﻧﺒن ب � ﮕﺮ، ﻓﻘﻂ ﺳ � ﺧﻮدِ ﺑیﻨﻨﺪە . بﻪ ﻋبﺎرت د ﺑیﻨﺪ ﺸﺎﻧﻪ � � ن و بﺨﻮان. آﻧﭽﻪ ی ن ﺑﺒن ی � ﻫﺎ را ﻧ ﺸﺎﻧﻪ � ( گ � ن )زﻧﺪ ﺑﯿی ن ی ی � ی آن ﭼ � ن )ﻣﺮگ( . گﺎو ﻣﺮگ را ﻧ ﺪ ﺑبﯿی � اﺳﺖ ﮐﻪ بﺎ ﺪ ﺑب � ﺑیﻨﺪ اﻣﺎ ﺗﻮ بﺎ ن . از ﯿی ﺶ � ﭘ � ض ی ﻋﻮض ﻧ ی � ض . ﭼ ﺑبﯿی ّ. ﺟﺰ ﻣﻌﻨﺎ. � ی ، ﺟﺰ ﻣﻔ � ﺷﻮد ﺟﺰ ﺗﻔﺴ ﺸﺎﻧﻪ � ، ﺸﺎﻧﻪ � ن ە اﺳﺖ و ﻫﻢ ب � ن ە را دو ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ. آن ﻫﻢ ﺳ ب � ﺳ ی ی ﺟﺎ بﺠﺎی ن و ﻣﺤﻞ ﺗﻤﺎﺷﺎ، و ﺟهﺎن ی وﮔﺬار. ﺟهﺎن دو ﺟهﺎن اﺳﺖ ﺟهﺎن روی زﻣن ن ە ب � ﻨﻮن ﮐﻪ بﻪ ﺳ � ن . ا ی ﺮزﻣن � ﺐ از ﻧﻈﺮ و ز � ﻏﺎ � ﻫﺎ ﺸﺎﭘ � ﻧﮕﺮی ﭘ ﺶ بﻪ � � ن ﻧﮕ ی � ﻣﺰار ﺧﻮد ﻧ � ﺧﺎ ﺴﺘﻪ � . آﻧﮑﻪ اﻣﺮوز � ﺎ � ﺶ آ � ش ط از ﭘ � ای، بﻪ � ﻧﺎﻇﺮ اﺳﺖ و ﮕﺮان � او ﻧﻈﺮگﺎە د � ﺎ ﻧبﯿﻨﺪ ﻓﺮدا ﺗﻨهﺎ ﺧﺎ � ﺗﻮاﻧﺪ ﺑبﯿﻨﺪ ﺴﺖ. � ﺖ بﺪﻫﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐ � ت اﻫﻤ بﺪاﻧﺪ و ﺣی � اﺳﺖ بﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﮐ ب ﻣﺮگ ی � ارج � ﮑﺴﺎن � ﮐﻨﺪ � ﮐﻨﺪ، ﭼﻮن ﺗﻤﺎم ﮐﻨﺪ. ﺑﻨﮕﺮﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﺪ رﻓﺖ بﻪ ﻧ � . ﺗنبﻪ و ﺗﺬﮐﺮ ﺶ � ت اﺛﺮ ﭘ ﺴی � اﺳﺖ. در � ﺎ � آ ﺟهﺎن ﺑﺰرگ � ﺎ � ﻣﺪرن ﻣﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن آ ﻦ ارزش �� ﺗ ﺎب را � ن ە ﻏ ب � ﻫﺎﺳﺖ. اﯾﻦ ﺳ � ﺸﺎن ﻧ � دﻫﺪ ﻞ � ﺪ ﺗﺼﻮر و ﺗﺨ � ﺎب را ﻣﺎ بﺎ � ﻏ ﺸﺎن � ﺎب � ﻢ. ﻏ � ﮐﻨ ن دادی اﺳﺖ ت ﺴی � ﺴﺖ، ﭼﻮن ﻧ � ﻧ ﺎم اﯾﻦ اﺳﺖ، بﻪ ﻣﺮگ ﺑﻨﮕﺮ، از � . ﺳﺨﻦ ﺧ � ن ە ب � ، بﻪ آن ﺑﻨﮕﺮ، آن گﺎە ﮐﻪ بﻪ ﺳ گ � رﻫﮕﺬر زﻧﺪ ی ﻧﮕﺮی بﻪ ﺟﺎبﺠﺎی ﻪ � ﻢ در ﻻ � ﻋﻈ ﺎن اﺳﺖ بﺪون اﯾﻨﮑﻪ در �� ﺖ در ﺟ � ﻦ ﺑﻨﮕﺮ. واﻗﻌ ��� ی ز اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﮕﺮی � ن د ی � ن ە ﭼ ب � ی ﺗﻤﺎﺷﺎ آب از آب ﺗکﺎن بﺨﻮرد و اﯾﻦ ﺳ