نامیرایی

گ � زﻧﺪ و ﻧﺠﻮا � ی ﻣﺮگ ۱٦۹ � ﺶ � ﺸﺎﭘ � ﺲ ﭘ � ﺪە ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ �� ﮐﻨﺪﮐﻪ بﻪ زودی دﺳﺖ ﺗﻮ از ﻗﺪرت ﺑ ﺲ � . دﺳﺖ ﺧﻮد را از ﻇﻠﻢ ﮐﻮﺗﺎە ﮐﻦ ن ی را ﮐﻪ ی � ن ﭼ ت ﻣن � ن �� زﻣﯿﻨﮥ ﺗﺎر � ن اﺳﺖ بﻪ داﺧﻞ آن ت ی ون از ﻣن � ﺑ ﮐﺸﺪ: » اﺳﺖ از ﺑﺮای اِﺑﻦ ی ب ﻧﺪای � ا ف ت رﻓن رﻓﺖ � ﮐﻪ . . ﺗﻮ ﻫﻢ ﺧﻮا « ، و � ﺳﺘﻤﮕﺮ رود � ، ﻧ ض اﯾﻦ ﻫﺸﺪار در اﯾﻦ ﻣﻘﺎم و ﮏ ﻣﻌﻨﺎی ﺿﻤی � . ﻣﺎﻧﺪ ن ﻣﺨﺎﻃﺐِ آن اﯾﻦ اﺳﺖ: ی بﺎ ﺗﻮﺟﻪ بﻪ ﻧﺨﺴﺘن ﺳﺘﻤﮕﺮان را ﭼﺎرە ﻣﺮگ اﺳﺖ � . ﺷﺎخ آﻧﻬﺎ را ﻣﺮگ . ﻧﻪ بﻪ ﺷﻮرش و �� ﺷﮑﻨﺪ. اﻣﺎ ﻣﺮگ ﻃﺒ ﻌﺖ. اﯾﻦ � ﻪ بﻪ ﻗﺎﻧﻮن ﻃﺒ � ﺎن و بﻪ دﺳﺖ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎن، بﻠ � ﻃﻐ � ف ت رﻓن ﺪادﮔﺮ � ﺑ ﺸﺎﻧﻪ � پﺪر � ف ت ﺪاد اﺳﺖ، رﻓن � ﺑ � ﺪادﮔﺮْ پﺪر � ﺪاد اﺳﺖ، ﺑ � ﺑ � ف ت رﻓن ی آن اﺳﺖ � �� ﮐﻪ رود ؛ � ﻣﺮگ ﺣﺮف ب ت ﺧﺎص و ی ﻤﯿی � زﻧﺪ، بﺎ ﺻﻤ ی � ﻧﻈ ، ﺴﺖ. � بﺎ او ﻧ � ف ت ﺎرای راﺳﺖ ﺳﺨﻦ ﮔﻔن � را � ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ بﺎ ﺳﺘﻤﮕﺮ،ﮐﻪ ﮐ ب ﺎم دادن ی � ﭘ � ﺸﻨﻮﻧﺪ ﻧﻮ � ﮕﺮان � ﺴﺖ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ د � ی ﻧ اﯾﻦ ﻧﺪا را آوای ﺻﺪا ��� ش اﺳﺖﮐﻪ � درﮔﻮ � ف ت و ﺳﺨﻦ ﮔﻔن �� ی اﺳﺖ بﺎ ﺷﻨﻮد، ﻧﺠﻮای . ﻣﺮگ رﺷﺘﻪ � ی ﻧﮓ را � ی ﻣﮑﺮ و ﻧ ب ﺑُﺮد. ﻣﺮگ راﺳﺘﮕﻮی ی ﻫﻤﺘﺎی ﺟهﺎنِ ﭘﺮ ﺸﺎﻧﻪ � گ � ﻣﮑﺮ ﻣﺎﺳﺖ. ﻣﺮگ در زﻧﺪ ای راﺳﺖ اﺳﺖ. ﺳﺨﻦ � ﺎ � ﻣﺮگ ﺳ � ﻧ ﺪ �� ﮔ � ت ﺳﺨﻦ . بﺎ ﻣﺎ بﻪ راﺳی ﺎﺳﺖ، و � ً ﺗﺮک ﺳ � ﺪ. ﻣﺮگ اﺻ �� ﮔ ﺗﺮک ﻫﺮ ﮔﻮﻧ ﺎﺳﺖ ﻣﺎل � اﺳﺖ. از ﺟﻤﻠﻪ ﺳ گ � ﺎﺳﺖِ زﻧﺪ � ﻪ ﺳ اﻧﺪزی ب ﻪ ﻇﻠﻢ و زور. » ﺎ ﮐﻪ زﺧﺎرف اﻧﺪوﺧﺘﻪ � کﺎش اﻫﻞ دﻧ اﻧﺪ . . . � ب ن ن � ﺴتﻨﺪ ﮐﻪ آن ﮐ � دا ﻪ ﺪ � ﮐﻪ ﺧﻮاﻫﺪ رﺳ «! � پﺎﺷﺎ اﻃﻤﯿﻨﺎن � ﺴﻨﺪە بﻪ ﻋﺎ �� ﻧ � دﻫﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ را ﻓﻘﻂ ﺧﺪا داﻧﺪ. بﻪ ﺎﺳﺖِ ﻓﺮﺻﺖ � ﺴﺖ. ﺳ � ض ﻧ ت ﻫﻢ ﻫﯿﭻ ﺗﻀﻤﯿی راﺳی ی ب دارای ﻃﻠی ﻫﺎ را بﺪل ن ﮐﺮدە اﺳﺖ، و ﻻزﻣﻪ ن � بﻪ ﮐ ﺎﺳﺖ اﻣکﺎن ﺷﻨﺎﺧﺖ � ی اﯾﻦ ﺳ ﻓﺮﺻﺖ � ن ﮐﻪ بﺎ ﻣﺮگ از دﺳﺖ ﻫﺎﺳﺖ، اﻣکﺎی رود. ﻓﺮﺻﺖ ب ﻃﻠی ﺶ ﻓﺮﺻﺖ � ﺸﺎﭘ � ﭘ اﺳﺖ. بﻌﺪ � ﺷﻨﺎ از ﻣﺮگ ﻫﻢ ﻓﺮﺻﺖ ﻫﺎ ﻫﺴﺖ اﻣﺎ