نامیرایی

ب آﻓﺘﺎی در ﻣ � ﺎن ﺳﺎ � یاﻪ ١٧ » ﺮ اﯾﻦ بﻪ � ا ﻫﻢ گ � ﭘﯿﻮﺳﺘ � ﺎدآوری � را اﻣﺮوز � ی � ﻫﺎی رازآﻣ � ﮐﻨﻢ و ا ﺮ اﯾﻦ � ﺎق را ﺣﺲ � اﺷت ﮕﺮان را ﻗﺎدر ﺳﺎزم ﺗﺎ آن � ﮐﻨﻢ ﮐﻪ د ﻫﺎ را بﺎ ﻋﻄﻒ ب ﻪ � ن ﺎی �� ی ﻗ ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺣﺴﺎسﮐﻨﻨﺪ، ﺑﺮای ﺧﺪای ﮐﻨﻢﮐﻪ بﻪ او از اﻋﻤﺎق ﻗﻠﺐ ﻣﻌﺘﻘﺪم، ﺧﺪای ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ی ﺗﺼﺎدف. » ن ی زادن ی � ی وﻣﻨﺪﺗﺮ از ﻫﺮ ﭼ � ﻧ اﺳﺖ، و ﭘﺮﺗﻮ ﻧﻮری ﮐﻪ بﺎ ﮐﻮدک ﻧﻮزاد � ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﻨﺪ «"... ۹ - در » ی ا � ﻧﺎﻣ ی در ﻧﺰد ﺑﺮﮔﺴﻮن ی « ﻪ � ش � ﮐﻪ ﮔﺰارش دو ﺸگﺎ � ی دا � در ﺳﺎل �� ﻗﺪ ۱۹۱۳ کﺎ بﻪ دﻋﻮت �� ﺪ ﺑﺮﮔﺴﻮن از آﻣ � اﺳﺖ، زﻣﺎن بﺎزد � ، ﺎ � ﺸگﺎە کﻠﻤﺒ � دا ﻢ ﮐﻪ: � ﺧﻮاﻧ � ﭘﺮﻓﺴﻮر ﺑﺮﮔﺴﻮن ﺪﮐﻪ �� ﮔ » � ﺷﻤﺎ ﻧ ی را اﺛبﺎتﮐ ی ای � ﺪ ﻧﺎﻣ � ﺗﻮاﻧ ﺪ، اﻣﺎ � ﻨ ﺑﺮای آن ﺪ � ﺴت � ﺪ ﻣﺠﺒﻮر ﻧ � ﮐﻪ در اﻋﺘﻘﺎد بﻪ آن ﻣﻮﺟﻪ بﺎﺷ آن را اﺛ بﺎت اﺳﺖ. � ﻘﺖ، بﺎر اﺛبﺎت آن ﺑﺮ دوش ﺷکﺎ � ﺪ. در ﺣﻘ � ﮐﻨ « » ﺶ را در ﻣﻐﺰ داﺷﺖ، بﻘﺎی � ن ی در ذﻫﻦ )روح( ﻫﻤﺘﺎ ی � ﺮ ﻫﺮ ﭼ � ا ﺮ ذﻫﻦ ﻓﺮاﺗﺮ از � ی ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد، اﻣﺎ ا � ﺎد ﻏ � ف بﻪ اﺣﺘﻤﺎل ز ﺴﺎی � ﺖ ا � ﺷﺨﺼ ف )روح( را ﻣﻨﻌﮑﺲ ذﻫی گ � ش از زﻧﺪ � ﺮ ﻣﻐﺰ ﻓﻘﻂ آن بﺨ � ﻣﻐﺰ رود، و ا ﻮط �� ﮐﻨﺪ ﮐﻪ بﻪ ﻋﻤﻞ ﻣ � اﺳﺖ، آﻧگﺎە ﻢ ﮐﻪ � ی ﺠﻪ بﮕ � ﻢ ﻧت � ﺗﻮاﻧ بﻘﺎ ﺴﺖ، دﺳﺖ � ن ﻧ ﻘﯿی � ﺮ ﭼﻪ � ی (، ا ی ای � )ﻧﺎﻣ کﻢ ﻣﺤﺘﻤﻞ اﺳﺖ. « » ﺪە � و بﻪ ﻋﻘ ت ، را ﻣﺤﺪود بﻪ ﻗﻠﻤﺮو ی ﻫﺴی ، ژرﻓﺎی ﻏﺎی � ﺎ � ﺮ ﻣﺎ آ � ی او ا � ی ﻧ ی ای � ﻢ، ﻧﺎﻣ � ﻣﻐﺰ ﮐﻨ ﺗﻮاﻧﺪ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ بﺎﺷﺪ. اﻣﺎ کﻞ ﻓﻠﺴﻔﻪ ی ف ی ی پﺎﯾن ﭘﺮﻓﺴﻮر ﺑﺮﮔﺴﻮن ﻣﻐﺰرا درﺟﺎی ﺗﺮ ن ی از ارادە، پﺎﯾن ﺗﺮ از ﺎﻫﺎﻧﻪ � ﺗﻤﺎس آ � ، ﺟﺎری � ﻼن روح � و آزاد بﺎ اﯾﻦ ﺳ � بﺎ اﯾﻦ کﺎر � ﻧﻬﺪ. و او ﻣﺴﻠﻤﺎ � ﺪﮐﻪ ﮔ � ﺲ از ﻣﺮگ ﻣﻐﺰ � ﺖ � وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﻓﺮد � اﺣﺘﻤﺎل روﺷﻦ و ﻣﺸﺨ ﻫﻤﭽﻨﺎن وﺟﻮد داﺷﺘﻪ بﺎﺷﺪ. « ١٠ - در » پ س � ﺎﺳ � ﺪﮔﺮ و � ﻤﺎن، ﻫﺎ � ﻣﺮگ، ا « � ﺎﻟ � ﺴ � ﺴﺘﺎ ��� دو ﻣﺘﻔﮑﺮ ا ﺴﻢ بﻪ اﺟﻤﺎل � ف � ﻣﻌﺮ ﺷﻮﻧﺪ. » ت ﺗﻤﺎم ﺪﮔﺮﮔﺴﺴی � ﻞ ﻫﺎ � ﺮﭼﻪ ﺗﺤﻠ � ا ﺎر از � ﻋ