نامیرایی

� ﺣکﻤﺖِ ﺳﻘﺮا ٢٥ � ی ﮐﻪ او اﻧﺠﺎم داد و ن ﻧﮑﺮد، کﺎرﻫﺎی ی ﺸﺎﻧﻪ ﭼﻨن � ی ﮐﻪ آن ﮐﺮد. اﻣﺎ از آﻧﺠﺎی ﻣﺮگ بﻪ � ﺤﺎ �� ﺪ اﻣﻮر بﺪی ﺑﻮدە بﺎﺷﺪ. ﺗﻠ � ﺪ ﻧبﺎ � ف ﺣکﻢ ﻣﺮگ اﻧﺠﺎﻣ ت بﻪ ﮔﺮﻓن � ت ﺴﺖ. ﺣی � ن بﺪی ﻧ ی � ﺧﻮدی ﺧﻮد ﭼ ب بﺎﺷﺪ. ن ﺧﻮی ی � ﺗﻮاﻧﺪ ﭼ ع � بﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ، ﺳﻘﺮاط ﻣﻮﺿ � ن ﺟﺎ رﻫﺎ ﻧ ی را ﻫﻤن ﮕ � ت د ﮐﻨﺪ. بﻪ ﻋبﺎری ﺮ، � اوگﻤﺎن ﻧ ﺸﺎﻧﻪ � ﻞﮐﻪ � ن بﺪی بﺎﺷﺪ، ﺗﻨهﺎ بﻪ اﯾﻦ دﻟ ی � ﮐﻨﺪ ﻣﺮگ ﭼ � ی اﻟ ﺎە ﻧﮑﺮدە ﺑﻮد اﻋﻤﺎل � او را آ � اش بﻪ ﻣﺮگ ﻪ � اﻧﺠﺎﻣﺪ. در ﻋﻮض، ﺑﺮای ﺗﻮﺟ ﺠﻪ � آن ﻧت � ح � ﻣﻄ � ی ی اﺳﺘﺪﻻل ﻣﺴﺘﻘ � ﮔ ﮐﻨﺪ. ﺳﻘﺮاط اﯾﻦ ﮔ ﻮﻧﻪ اداﻣﻪ � : دﻫﺪ ﺗﺄﻣﻞ ۳ . ﺎری وﺟﻮد دارد ﮐﻪ � ﺴ � ﺪ � ﻢ ﮐﻪ اﻣ � ی ﺪ اﯾﻦ را ﻫﻢ در ﻧﻈﺮ بﮕ � ﺎﯾ � ﺑ ﺎ ﻣﺮدگﺎن ﻫﯿﭻ � : ﺴﺖ � ﺮا از اﯾﻦ دو ﺣﺎل ﺧﺎرج ﻧ � ﻣﺮگ ﻧﻌﻤﺖ بﺎﺷﺪ ز اﻧ ﺪ و ﺎ ﻫﻤﺎن � . ن ﻧﺪارﻧﺪ ی � از ﻫﯿﭻ ﭼ � در ﻃﻮرﮐﻪ بﻪ ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻪ اﻧﺪ ﻣﺮگ ﻋب ﺎرت از ی اﺳﺖ و ﺟﺎبﻪ � ﺗﻐﯿ ﮕﺮ. � ی د ی روح از اﯾﻨﺠﺎ بﻪ ﺟﺎی ﺟﺎی (40c) ﻣﺮگ بﻪ ﻣﺎﻧ ب ب ی ﻨﺪ ﺧﻮای ﺎ � رؤ ب ﺗﺎ اﯾﻨﺠﺎ اﺣﺘﻤﺎﻻت ﺟﺪا و ی � ﺸﻨهﺎد � ﮐﻪ ﺳﻘﺮاط ﭘ � ارﺗبﺎط بﺎﻫ ﮐﻨﺪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ بﻪ ﻧﻈﺮﺧﺴﺘﻪ ﺎ ﻣﺮگ � ﺴتﻨﺪ � ن ی ﻧ ی � ﺎ ﻣﺮدگﺎن ﭼ � : ﮐﻨﻨﺪە ﺑﺮﺳﺪ ش ﮐﻪ اﯾﻦ دو اﺣﺘﻤﺎلِ بﻪ ﻇﺎﻫﺮ � ﺪ بﻪ رو � بﺎ � ی ﻣکﺎن روح ﻓﺮد اﺳﺖ. و � ﺗﻐﯿ ب کﺎﻣﻞ و ی � ﻧﻘﺺ را اراﺋﻪ دﻫﺪ بﺪگﻤﺎن ﺑﻮد. او از اﯾﻦ اﺣﺘﻤﺎل ﮐﻪ ﻣﺮگ » ن ت ن ﻧﺪاﺷن ی � ازﻫﯿﭻ ﭼ � در « � ش وع � اﺳﺖ ب ب ی ﮐﻨﺪ. اﯾﻦ را او بﺎ ﺧﻮای ﺎ � رؤ � ﺴﻪ � ﻣﻘﺎ ﮐﻨﺪ: ﺗﺄﻣﻞ ۴ ب ب ی اﺳﺖ، ﻫﻤﭽﻮن ﺧﻮای � ﺮ ﻣﺮگ ﻓﻘﺪان کﺎﻣﻞ ادرا � . ا ﺲ � ، ﺎ � رؤ � اﺳﺖ. ﭼﻪ، ﻓﮑﺮ گ � ﺎز ﺑﺰر � آن را اﻣﺘ ب ﻣﺠﺒﻮر ﺷﻮد ﺷی � ﺮﮐ � ﮐﻨﻢ ا را � ﺪە و رؤ � ت ﺧﻮاﺑ ﮐﻪ بﻪ راﺣی ﺪە اﺳﺖﮐﻨﺎر ﺳﺎﯾﺮ ﺷﺐ � ی ﻧﺪ ﺎی ﻫ ﺎ و روزﻫﺎی گ � زﻧﺪ اش بﮕﺬارد و ﺑبﯿﻨﺪﮐﻪ روزﻫﺎ و ﺷﺐ ت و ﻟﺬت � ﻫﺎی ﺑه ﺗﺮ از آن ﺶبﺨ � ﻪ پﺎدﺷﺎ � ﮏ ﺷﺨﺺ ﻋﺎدی بﻠ � ﺷﺐ ﺑﺮای او ﭼﻨﺪ ﺑﻮدە اﺳﺖ، ﻧﻪ ﺗﻨهﺎ