نامیرایی

ی ﻧﺎﻣ � ی ا ی ٢٦ ﺴﻪ بﺎ روزﻫﺎ و ﺷﺐ � ن ﺷﻤﺎرش آﻧهﺎ را در ﻣﻘﺎ ی � ﺑﺰرگ ﻧ ﮕﺮ آﺳﺎن � ﻫﺎی د ﺎﻓﺖ. � ﺧﻮاﻫﺪ (40cd) ب ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ی ﺷﮏ ﺳﻘﺮاط ﻣﺘﻮﺟﻪ اﺳﺖ، در اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺮگ بﻪ ﻋﻨﻮان ﻪ �� ﺗﺠ � ی ﺗﻮﻗﻒ ﻧهﺎی ب ب ی ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷی � ﺎﻫﺎﻧﻪ ابﺪا � ی آ ﺴﺖ ب � ﺎ ﻧ � رؤ � ی ت ﻣه � ﺼ از آن � ﺴﺖ ﮐﻪ ﮐ � ض ی ﻧ ی � ح ﭼ � ﻢ، ﻣﺮگ بﻪ وﺿ � وﺟﻮد دارد. ﺳﺎدە ﮐﻨ � ض ﻧ � ﺴﺖ و ﻣﺎ را را � ﻞ درﺳﺖ ﻧ � ﺪار ﺷﻮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، اﯾﻦ ﺗﻤﺜ � ﺑ ﮐﻨﺪ. � ﺳﻘﺮاط در پﺎﺳﺦ ﺗﻮاﻧﺪ ب � ت بﻪ ﺧﻮاب ﺪ ﮐﻪ وﻗی �� ﮕ � ﻢ ﻧ � رو ﻢ � ﺗﻮاﻧ � ﺪار � ﺎ ازﺧﻮاب ﺑ � ﻢ ﮐﻪ آ � ن بﺎﺷ ئ ً ﻣﻄﻤن � کﺎﻣ ﺎ ﻧﻪ، اﻟﺒﺘﻪ در � ﻢ �� ﺷ ﺻﺪق � ت او از ﻗﻀﺎت ﺴﺖ. بﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل، وﻗی � ﺪی ﻧ � اﯾﻦ ﺗﺮد ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺐ ﺎی ﻫ ﺧﻮاب ب ﻫﺎی ی ﺎ را بﺎ ﺷﺐ � رؤ ﻫﺎی ﺧﻮاب ﻫﺎی ﺎ � آﺷﻔﺘﻪ از رؤ ﺪ � ﻫﺎ، ﮐﻪ ﺷﺎ ض از آﻧهﺎ کﺎﺑﻮس � بﻌ ﺴﻪ ﮐﻨﻨﺪ، � بﺎﺷﺪ، ﻣﻘﺎ � )در واﻗﻊ( از آﻧهﺎ ﺧﻮاﻫﺪ دورە ﺎری � اﻧﺠﺎم بﻪ ﻫﻮﺷ � ﻫﺎی ﻣﺤﺪودی از زﻣﺎن را، ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪام � ﺎری ﻣﻄﻠﻖ )ﻣﺮگ( � اﻧﺠﺎﻣﺪ، بﺎ ﻣﺪت زﻣﺎن ﻧﺎﻣﺤﺪودی از ﻧﺎﻫﻮﺷ ﺴﻪ ﮐﻨﻨﺪ. � ﻣﻘﺎ » ﺷﺐِ « ب ب ی ب ابﺪی بﺎ ﺷﺐِ ﺧﻮای ﺧﻮای ﺎ ﺣﺪاﻗﻞ از � رؤ ﺟﻨبﻪ ﻣﺘﻔﺎوت � ای ﻣهﻢ اﺳﺎﺳﺎ اﻧﺪ: در او ﺎری وﺟﻮد � ت بﻪ ﻫﻮﺷ ، بﺎزﮔﺸی � ف � ﻞ را بﻪ ﻗﺪر کﺎ � ف اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺗﻤﺜ � ﻧﺪارد. اﯾﻦ ﺗﻔﺎوتِ ﻣهﻢ کﺎ ﺖ � رﺿﺎ ﺸﺎن ﻧﺪﻫﺪ. � بﺨﺶ � ﺳﻘﺮاط اﺿﺎﻓﻪ ﮐﻨﺪ: ﺗﺄﻣﻞ ۵ ﮏ ﺷﺐ ﺗﻨهﺎ بﻪ � ﺶ از � ن ی ﺑ ی � ﺖ ﭼ � .... در آن ﺻﻮرت ﺗﻤﺎم ابﺪ � ﻧﻈﺮ ﻧ ﺪ. � آ (40d) � ض ﻧ ﺖ ﭼﻨﺪای � اﻣﺎ اﯾﻦ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻫﻢ آراﻣﺶ و رﺿﺎ � دﻫﺪ. ﺑ ﻤﺎری ﮐﻪ ﺑﺮ ای ﺪ ﺳﺎل � ت ، ﺷﺎ ﻣﺪی ﺪ: �� ﺴﺎ بﮕ � ﻤﺎﺳﺖ ﭼﻪ � ﺎدی، درک � ﻫﺎی ز » آن ﺗﻨه ﮏ � ﺎ � ﺷﺐ بﻪ ﻧﻈﺮ ﺪ. � رﺳ « بﺎ اﯾﻦ ت ف ﺑﺮای ﻣﺪی ت ﺣﺎل، دورﻧﻤﺎی بﻪ اﻏﻤﺎ رﻓن ﻢ، �� ﺸ � ع دور � اﺳﺖ. اﻣﺎ از ﻣﻮﺿ � ض بﻪ ﺧﻮدی ﺧﻮد ﺗﺮﺳﻨﺎ ﻃﻮﻻی