نامیرایی

� ﺣکﻤﺖِ ﺳﻘﺮا ٢٧ � ﺑهﺒﻮد � ض ﮐﻪ ﻓﺮد ﻧهﺎﯾﺘﺎ ﻤﺎی ﻃﻮﻻی � ﮏک � ﺖ � ﻣﻮاﺟهﻪ بﺎ وﺿﻌ ﺎبﺪ بﺎ � ز ﻫﻢ اﺳﺖ ﺗﺎ بﻪ � ت ﺗﺮﺳﻨﺎ � کﻤ » � ف ت ﺧﻮاب رﻓن « ابﺪی. ی ﻣکﺎن � ﻣﺮگ بﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻐﯿ � ﮕﺮی ﮐﻪ ﺳﻘﺮاط درﻧﻈﺮ � اﻣکﺎن د ی د، ﻣﺮگ بﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﺎبﻪ � ﮔ ی روح، ﺟ ﺎی ً بﻪ اﻧﺪازە � اﺣﺘﻤﺎ ی ﺴﺖ. ﺳﻘﺮاط ﻧﻈﺮش را در ﻣﻮرد � ﻧ � ت ﻫﻮﻟﻨﺎ ﺴی � ﻧ � ﺴﻂ � اﯾﻦ اﺣﺘﻤﺎل بﻪ اﯾﻦ ﻧﺤﻮ دﻫﺪ: ﺗﺄﻣﻞ ۶ ف اﺳﺖ، و ت ﮕﺮ رﻓن � ی د ﺮ ﻣﺮگ از اﯾﻨﺠﺎ بﻪ ﺟﺎی � ﮕﺮ، ا � . از ﻃﺮف د آن ﺎرە � ﭼﻪ در ی آن ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪە درﺳﺖ بﺎﺷﺪ و ﻫﻤﻪ ی ﻣﺮدگﺎن در آﻧﺠﺎ بﻪ � � ت ﺑﺰرگ ﺑﺮﻧﺪ، ﭼﻪ ﻣﻮﻫﺒی ﺎ اﯾﻦ � ت م؟ آ � ﺗﺮ از اﯾﻦ، ای ﻗﻀﺎت ﻣﺤ ن ﻣﺮدگﺎن وارد ی زﻣن � ﮐﻪ بﻪ � ﺮ ﻫﺮﮐ � اﺳﺖ ا � ک � ی � ﺗﻐﯿ ﺷﻮد از دﺳﺖ ن ﮐﻪ ﺧﻮد ﮐﺴﺎی � ض � را اﯾﻨﺠﺎ ﻗﺎ ﺨﺘﻪ بﺎﺷﺪ و آن ﻗﻀﺎت �� ﻧﺎﻣﻨﺪ ﮔ � ف را ﺑبﯿﻨﺪ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ راﺳتﯿی ﺸﺴﺘﻪ � ﺷﻮد آﻧﺠﺎ ﺑﺮ ﻣﺴﻨﺪ ﻗﻀﺎوت اﻧﺪ، ﻤﻪ � پﺘﻮﻟﻤﻮس و ﺳﺎﯾﺮ ﻧ �� ﻮس و ﺗ � ﺎ � ﻣﯿﻨﻮس و راداﻣﺎﻧﺘﻮس و ا ﺎن ﮐﻪ ﺧﺪا � گ � درزﻧﺪ ش اﻓﺘﻤﻨﺪ و درﺳﺘکﺎر ﺑﻮدﻧﺪ؟ اﻓﺰون ﺑﺮ اﯾﻦ، ﻫﺮﮐﺪام ازﺷﻤﺎ � ﺷﺎن � ﭼﻪ دﻫﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﺪم ﺮ اﯾﻦ � اورﻓﺌﻮس و ﻣﻮﺳﺲ، ﻫﺴﯿﻮد و ﻫﻮﻣﺮﺷﻮد؟ ا ی م . � ض م بﺎرﻫﺎ بﻤ � درﺳﺖ بﺎﺷﺪ ﻣﻦ ﺣﺎ (40e-41a) اﯾﻦ اﺣﺘﻤﺎل ﮐﻪ ﻣﺮگ ﺟﺎبﻪ ﮕﺮ اﺳﺖ از ﺟﺎذبﻪ � ی د ی روح بﻪ ﺟﺎی ﺟﺎی ی اﺳﻄﻮرە ﺸﺄتﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. � ف ﯾﻮﻧﺎی � � ﺷﻨﺎ » ﺮ آن � ا ﭼﻪ بﻪ ﻣﺎ ﮔﻔ ﺘﻪ ﺷﺪە اﺳﺖ درﺳﺖ بﺎﺷﺪ. « ﺪ � ض ﻃﻮر ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. اﻣﺎ ﻓﺮضﮐﻨ ی ﻫﻤن » آن ﻪ ﭼﻪ ب ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪە اﺳﺖ « ﺪ اﯾﻦ ﺟﺎبﻪ � درﺳﺖ ﻧبﺎﺷﺪ. ﻓﺮضﮐﻨ ی ﺳ ﺟﺎی ﻔﺮی ب ن ی ﺮای � ی ﮐﻪ بﻪ و ﺎ بﻪ ﺟﺎی � ، بﻪ دوزخ بﺎﺷﺪ � ﺣﺪی ﺧﺘﻢ ﺷﻮد . در آن ﺻﻮرت ﭼﻪ؟ � ﺳﻘﺮاط ﺣﺪس ﮕﺮ � ﺲ و د � ﺪِ ﺧﻮد ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ بﺎ آژا � زﻧﺪ در ﻣکﺎن ﺟﺪ � ﻗهﺮﻣﺎﻧﺎن ﺟﻨﮓ ﻣﻼﻗﺎتﮐﻨﺪ. ﺳپﺲ ﺪ: � اﻓﺰا