نامیرایی

� ﺣکﻤﺖِ ﺳﻘﺮا ٢٩ ﺸﺎﻧﻪ � ﮐﻪ ﻤﻪ، � بﺎز ﻧﺪاﺷﺖﮐﻪ بﻪ ﻣﺤﺎ � ﻫﺮﮔﺰ او را از اﻧﺠﺎم اﻋﻤﺎ � ی اﻟ ﺖ و ﻣﺮگ � ﻣﺤﮑﻮﻣ ﺪ. � او اﻧﺠﺎﻣ ﮐﻪ � ﭼهﺎرم، بﺤﺚ ﺳﻘﺮاط اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮگ ﺑﺮای ﮐ � ﺎ � ی د � ﻣ ﺎ ﺟﺎبﻪ � ش اﺳﺖ � ﻓﺮاﻣﻮ ﻞ اول را بﻪ � ﮕﺮ. ﺳﻘﺮاط بﺪ � ی د ی روح بﻪ ﺟﺎی ﺟﺎی ﮔﻮﻧﻪ � ﺎن � ای ﺑ ﮐﻨﺪﮐﻪ ﺑﻨﺎ بﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺪ بﻪ ﻣﺮگ ﺧﻮش � ی او بﺎ ﻢ ��� آﻣﺪ بﮕ ب ب ی ﺷی � ﺶ � ﻫﻤﺎﻧﻄﻮرﮐﻪ آﺳﺎ ﮐﻪ ﮐ � ﻢ. ﻃﺒﻖ بﺤی � ﺎ را ﺧﻮش دار � رؤ دم، ﺮ ب ب ی ابﺪی بﺎ ﺷی ش � ف ﻓﺮاﻣﻮ ی ﻋﺪم ﺷبﺎﻫﺖ ﺑن � ﻞِ ﻇﺎﻫﺮا � ﺎ ﺗﻤﺜ � رؤ ﺖ � رﺿﺎ ب ﺳﻘﺮاط را ی � بﺨﺶ � وﺟﻪ ﻞ � ﮐﻪ ﺳﻘﺮاط بﺪ � ﮐﻨﺪ. روش ﺧﺎ � ﺎن � دوم را ﺑ ن ﺟﺎبﻪ ﻌی � ، ﮐﻨﺪ ﺶ � ﮕﺮ، آن را ﺑﺮا � ی د ی روح بﻪ ﺟﺎی ﺟﺎی � ﺟﺬاب ن ﺟﺎبﻪ ﺮا ﻫﻤﺎﻧﻄﻮرﮐﻪ ﻣﻌی � ﮐﻨﺪ ز � ی د ی بﻪ ﺟﺎی ﺟﺎ ﺷﺪن ازﺟﺎی ﮕﺮ را ﺗﻮﺿ � ﯿﺢ دﻫﺪ اﯾﻦ ﺟﺎبﻪ � ت ی ﻓﺮﺻی ﺟﺎی ﺷﻮد ﺑﺮای ﻣﻼﻗﺎت ﻗهﺮﻣﺎﻧ ﺎن و اداﻣﻪ ی ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻞ دوم بﻪ آن ﻧﺤﻮ � ﺮ بﺪ �� ورزی. ﻣﺸکﻞ اﯾﻦ اﺳﺖﮐﻪ ﺗﻘ � ت را ﻧﺎﻗﺺ ی وﮔﺴﺴی ﮐﻪ ذﮐﺮ ﺷﺪ ﺟﺪای ﮔﺬارد ﮐﻪ بﺤﺚ ﺧﻮد را بﺎ آن ﻢ. ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ راە � ش وع ﮐﺮد � ﮕﺮی وﺟﻮد دارد ﮐﻪ در آﻧهﺎ � ﺎر د � ﺴ � ﻫﺎی � ﺗﻮان ﻣﺮگ را بﻪ ﻋﻨﻮان ﺟﺎبﻪ ی ﮐﺮد؛ بﻌ � ﮕﺮ ﺗﻌﺒ � ی د ی روح بﻪ ﺟﺎی ﺟﺎی ض � ﺎ ﺗﻮﻓﯿﻖ � ﻓﺮد � ت ﺑﺮای ﻣﻼﻗﺎت بﺎ ﻗهﺮﻣﺎﻧﺎن ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ بﻪ ﻓﺮﺻی � از آﻧهﺎ ﻣﻨﺘ بﻪ ﻓﻠﺴﻔﻪ ب ورزی ی � ﺎن ﻧ � پﺎ ﺷﻮد. )اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻼﻗﺎت بﺎ ﻗهﺮﻣﺎن ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ اﻧﺠﺎم ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺧﺴﺘﻪ � ﺎ ﻓﻠﺴﻔﻪ � ﮐﻨﻨﺪە بﺎﺷﺪ ب ی � ورزی پﺎ ﺎن ﻣﻤﮑﻦ � اﺳﺖ ت ﺑﺮای ﺳﻘﺮاط از دﺳﺖ بﺪﻫﺪ، ازﺟﻤﻠﻪ ﺖ ﺧﻮد را ﺣی � روزی ﺟﺬاﺑ پ داﺧﺘﻪ � ﻣﻮاردی اﺳﺖﮐﻪ بﻪ آﻧهﺎ ﻧ ام . (