نامیرایی

اﻫﻤ � ﺖ گ � ﻓﺮﻫﻨ ﻣﺮگ در ﻣﺘﺎﻓ � ی �� ﮏ گ � زﻧﺪ در ﻧﺰدﮔﺌﻮرگ ز � ﻤﻞ ٤٩ ی اﻓﺘﺎدە اﺳﺖ ﺷﯿﻮە � را دارد درون آن ﺣﺪوﻣﺮزﻫﺎﮔ ف ت ﮕﺮی ﺑﺮایﮔﻔن � ی د آن ﺎ درﺣﺎل ﻣﺮگ � ن ﻣﺮدە اﺳﺖ ی � اﺳﺖﮐﻪ آن ﭼ اﺳﺖ. ن از ﻣﺮز بﻪ ﻣﺜﺎبﻪ ت بﺤﺚ ﻣﺮزﻫﺎ وﮔﺬﺷن ﺼﻪ � ی ﺧﺼ ﺎﺗﻤﻨﺪی � ی ﻣﻘﻮّم ﺣ - بﻪ ﻣﺜﺎبﻪ گ � زﻧﺪ ی » ﺶ �� ﺪن بﻪ ﻓﺮاﺳﻮی ﺧ � رﺳ «- ن ی � ﺻﺤﻨﻪ را ﺑﺮای ﭼ ی � آﻣﺎدە ﺪە � ﮐﻨﺪ ﮐﻪ بﻪ ﻋﻘ ﻤﻞ ﺑﯿنﺶ ژرف � ی ز � ﺗﺮی در ﺳﺎﺧﺘﺎر اﺻ گ � اﺳﺖ: زﻧﺪ گ � ﺧﻮد زﻧﺪ �� ﺘ � ﺎﻟ � د » گ � زﻧﺪ - ت � ﺸ � ﺑ ] « more-life [ و » ﺶ � ﺑ - از - گ � « ] زﻧﺪ more-than-life بﻪ ﻣﺜﺎبﻪ گ � [ اﺳﺖ. زﻧﺪ ی » گ � زﻧﺪ - ﺸ � ﺑ ت � « دارای ﺟﻨبﻪ ﺪن، اﻓﺰودن، �� درﺣﺎل آﻓ � ای ﺧﻼق، ﺟﺎری و ﻣﺪام اﺳﺖ، داﺋﻤﺎ ﺪن بﻪ اﻣکﺎﻧﺎت بﺎﻟﻘﻮە و اﻧﺮژی � و ﺷﺪت بﺨﺸ ﻫﺎﺳﺖ، ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺮای آﻧﮑ ﻪ ﺶ را �� ﻪ ﺑﺮای آﻧﮑﻪ ﺧ � ﺶ را ﺣﻔﻆﮐﻨﺪ بﻠ �� ﺧ ارﺗﻘﺎ بﻪ گ � دﻫﺪ. زﻧﺪ ی ﻣﺜﺎبﻪ » ﺶ � ﺑ - گ � از زﻧﺪ « ﻓﺮم )ﻓﺮم � ض ، ﻣﺸﺨﺺ و اﻧﻀﻤﺎ ی ﻋﯿی ﻫﺎی ن � ﻫﺎی ﻫ ، � ی ون � ﺎﺳﺖ، دﯾﻦ، اﻗﺘﺼﺎد، اﺧﻼق و ...( را ﺑ � ﺳ دﻫﺪ، اﯾﻦ ﻓﺮم � ﻫﺎ ازﺳ ﻼن � ﺟﺪا گ � زﻧﺪ � ﺪاری � ﺺپﺎ � ﺷﻮﻧﺪ وﺧﺼﺎ ﺎ آﻣﺪن ﻓﺮ � ﺎﺑﻨﺪ )ﻣﺎﻧﻨﺪن بﻪ دﻧ � زﻧﺪ ی را ﺗﻮﮔﻮی گ � ﺶ از پﺪرو ﻣﺎدر(ﮐﻪ اﻧﺮژی زﻧﺪ � غ وﺟﺪا ﺷﺪ � و بﻠ از ب ﺎﻻ ﺟهﺖ � � ﺖ � دﻫﻨﺪ وﻫﺪا ﺷﺪن، ﻣﺮدن � ﻞ بﻪ ﺧﺎ � ، ﻣﺘﻤﺎ � ض ورﺗﺎ �، ﮐﻨﻨﺪ، وﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ب و ی ﺟﺎن ﺷﺪن � ش داﺋ � ف ی اﺳﺖﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺗن ی � آن ﭼ گ � اﻧﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، زﻧﺪ ض و ﺗﺠﺎوزﮐﺮدن ت ض ﻓﺮم و ﻓﺮاﺗﺮ رﻓن ت ض ورت ﺷﮑﺴن � ﮏ ﻓﺮم و � ض ورت � ﺎن � ﻣ اﺳﺖ. ﻫﻤﺎن � از ﻫﺮ ﻓﺮم ﻣﻌﻠﻮ � ﻤﻞ � ﻃﻮرﮐﻪ ز �� ﺪ: ﮔ » بﺪﯾنﺴﺎ گ � زﻧﺪ ن دﭼﺎر اﯾﻦ ﺗﻨﺎﻗﺾ اﺳﺖﮐﻪ ﻓﻘﻂ در ﻓﺮم � ﻫﺎ ی د و ﺑنﺸیﻨﺪ � ﺗﻮاﻧﺪ ﺟﺎ بﮕ و بﺎ � اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻧ ﺗﻮاﻧﺪ در ﻓﺮم راﮐﻪ ﺧﻠﻖ � ﻫﺮ ﻓﺮ گ � ی د و ﺑنﺸیﻨﺪ، زﻧﺪ � ﻫﺎ ﺟﺎ بﮕ � ﺲ � ﮐﺮدە اﺳﺖ � زﻧﺪ و ﻧﺎﺑﻮد ب بﻪ ﺳبﺐ ی گ � ﮐﻨﺪ. زﻧﺪ ﻗﺮاری و � ﻧﺎآرا ت ذای بﺎ ﻣﺼﻨﻮﻋﺎت ﺧﻮد ﻣ � اش داﺋﻤﺎ � بﺎرزە ت ﮐﻪ ﺛبﺎت ﮐﻨﺪ. ﻣﺼﻨﻮﻋﺎی ﺎﻓﺘﻪ � � ﺟﻠﻮ ﻧ گ � اﻧﺪ و بﺎ زﻧﺪ روﻧﺪ. اﯾﻦ ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﺧﻮد را بﻪ ﻣﺜﺎبﻪ ی ی ﺟﺎبﻪ ﺟﺎی � ﻧﻮ آﺷکﺎر � ﮐهﻨﻪ بﺎ ﻓﺮ � ﻓﺮ در ﻣﺤﺘﻮای ﻓﺮﻫ � ی داﺋ � ﮐﻨﺪ. اﯾﻦ ﺗﻐﯿ ﻨﮓ، ت در ﻣﺤﺘﻮای کﻞ ﺳبﮏ ﺣی ﺸﺎﻧﻪ � ، گ � ﻫﺎی ﻓﺮﻫﻨ زﻧ � ﻧﺎﻣﺘﻨﺎ � ی بﺎروری گ � ﺪ