نامیرایی

ی ﻧﺎﻣ � ی ا ی ٥٠ ن ﺣﺎل، ﻋﻼ ی اﺳﺖ؛ در ﻋن و گ � ﻼن ابﺪی زﻧﺪ � ﺎن ﺳ � ﻣﺖِ ﺗﻨﺎﻗﺾ ﻋﻤﯿﻖ ﻣ ﻓﺮم � ف اﻋﺘبﺎر و اﺻﺎﻟﺖ ﻋﯿی از رﻫﮕﺬر آن گ � ﻫﺎﺳﺖﮐﻪ زﻧﺪ � ﻫﺎ اداﻣﻪ ﺎبﺪ، � ﺎرە � ﺎن ﻣﺮگ و آﻏﺎز دو � ﻣ � داﺋﻤﺎ - ﺎرە وﻣﺮگ � ﺎن آﻏﺎز دو � ﻣ - � ﺪﮐﻨ ﺣﺮﮐﺖ .« ﻣﻮﺟﻮدات زﻧﺪە بﻪ ﻣﺜﺎبﻪ ی ا � ی ﻣﻮﺟﻮدات ﻣ ﻦ ﻓﺼﻞ ﺳﻮم � در بﺨﺶ آﻏﺎز گ � ﻧگﺎە )بﻪ( زﻧﺪ ] Lebensanschauung ،[ ی ، ی ای � ﻣﺮگ و ﻧﺎﻣ ی زﻧﺪە ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎی � ﺎن ﻣﻮﺟﻮدات زﻧﺪە و ﻏ � ﻤﻞ ﺗﻤﺎﯾﺰی را ﻣ � ز ﻓﺮم ﻫﺎی ﻣﺨﺼﻮص � ح � ﺷﺎن ﻣﻄ ﮐﻨﺪ. ﻫﺮ ﭼﻨﺪ » ﮐﻪ ﻣﻮﺟﻮدات � ﻓﺮ � ﻒ �� ی زﻧﺪە را ﺗﻌ � ﻏ ی ون از آن � ﮐﻨﺪ از ﺑ � ن ی ﻫﺎ ﺗﻌﯿن ﺷﻮد « ، بﺪن ز ﻧﺪە » ﻓﺮم � ﺪ � اش را از درون ﺧﻮد ﺗﻮﻟ ت ﮐﻪ ﮐﻨﺪ؛ وﻗی اﻧﺮژی ﻫﺎی ﻓﺮم ی ە دﻫﻨﺪ ن دروی � ﺪﻧﺪ رﺷﺪش ﻣﺘﻮﻗﻒ � ﻦ ﺣﺪﺷﺎن رﺳ �� اش بﻪ آﺧ ﺷﻮد، و اﯾﻦ اﻧﺮژی ﻫﺎ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﻧﺤﻮە ی ﺧﺎص ﺣﺪ و اﻧﺪازە � ﻒ �� اش را ﺗﻌ ﮐﻨﻨﺪ .« ﻤﻞ � ز بﻪ ی ﻣﺮزﻫﺎی � ﻓﮑﺮ ن ی در آن وﺟﻮد دارد ی � ﺖ راﮐﻪ ﭼ � ش ازواﻗﻌ � ﮐﻨﺪﮐﻪ بﺨ � ﻣﺤﺪود ب ی � ﮐﻨﺪ. ﺑﺮای اﺟﺴﺎم ﻣﺎدی � ﺟﺎن ﻣﺮزﻫﺎ ﺸﺎن بﺎ ﺗﮑﻪ ای ازﻓﻀﺎ ی بﺎ ﻣﺎدە ﭘﺮﺷﺪە � ت � ای ﺗﻼ � ﮕﺮ ﺟﺪا � ﮐﻨﺪﮐﻪ آﻧهﺎ را از اﺟﺴﺎم د ﮐﻨﺪ. بﻪ ﻃﻮر ی زﻧﺪە درﺳﺖ ﻫﻤﺎن � ﮏ ﺟﺴﻢ ﻏ � ، ﺧﻼﺻﻪ � ﺎن � ی پﺎ ﺟﺎی ﺎبﺪ ﮐﻪ ﺟﺴﻢ � ی زﻧﺪە � ﻏ � ﮕﺮی آﻏﺎز � ی د ﺷﻮد. در ﻣﻘﺎبﻞ، ﻣﻮﺟﻮدات زﻧﺪە ﺑﺮ اﺛﺮ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ی ﻣﺤﺪود ای از ﺣﺪود و ﻣﺮزﻫﺎی � ﺷﻮﻧﺪﮐ ﻪ از ﺧﻮد ذات � ﺸئﺖ � ﺷﺎن ی رﺷﺪ و ﺗﺤﻮل آﻧهﺎ از � ی د. ﻣﺴ � ﮔ � ی وی � ی ﭘ اﻟگﻮی ی ون ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻮﺟﻮدات زﻧﺪە � از ﺑ � ﻓﺎ � ﮐﻨﺪﮐﻪ ﮕﺮی � ی د � ﻞ ﻧ � ﺗﺤﻤ � ی وی � ن ﭘ ق دروی � ﻪ از ﻣﻨﻄ � ﺷﻮد بﻠ � ی ﮐﻨﺪ. ﻣﺮز ﻧهﺎی ﻣﺤﺪودﮐﻨﻨﺪە ﺎ � ﻣﻮﺟﻮد زﻧﺪە ﻣﺮگ آن اﺳﺖ. ﺗﺼﻮر ﺣﺪ � ت ی ﻗﻠﻤﺮو ﻫﺴی � ﻣﺮزیﮐﻪ اﺣﺎﻃﻪ ﮐﻨ ﻣﻮﺟﻮد زﻧﺪە � ت بﻪ ﻫﺴی � ﻗﻄ � ﺪ، و از اﯾﻦ رو ﺷک � � ن اﺳﺖﮐﻪ بﻪ ﻧﻈﺮ دﻫﺪ ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺎسﺷﺎﻣﻞ بُﻌﺪی زﻣﺎی رﺳﺪ در ﺗ ﻒ �� ﻌ ی زﻧﺪە ﻣﻔﻘﻮد اﺳﺖ. ﻣﻮﺟﻮدات زﻧﺪە ﻋﻼوە ﺑﺮ � ﻣﺮزﻫﺎی ﻣﻮﺟﻮدات ﻏ