نامیرایی

اﻫﻤ � ﺖ گ � ﻓﺮﻫﻨ ﻣﺮگ در ﻣﺘﺎﻓ � ی �� ﮏ گ � زﻧﺪ در ﻧﺰدﮔﺌﻮرگ ز � ﻤﻞ ٥٧ � ن از ﻣﺤﺘﻮاﻫﺎ را در ﺑﺮ ﻮی � ﻢ ﮐﻪ اﻧﻮاع ﮔﻮﻧﺎ � ﺑﻨﺎﻣ ت ی د، بﻪ ﻋبﺎری � ﮔ ﺗﻤﺎم � ﺪﺋﺎل ﺖ ﻣﻮﻗﻌ � ﻫﺎ، ا ﺧﻮد � گ � ی زﻧﺪ � ت ﮐﻪ در ﻃﻮل ﻣﺴ ﻒ و ﺗﻌهﺪای � ﻫﺎ و وﻇﺎ � ف آﻧهﺎ � وﻗﺖ را ف � ﺧﻮد را گ � ﮐﻪ زﻧﺪ � ﮕﺮ، ﻫﻨگﺎ � ﻢ. از ﺳﻮی د � ﮐﻨ � اﯾﻦ ﻣﺤﺘﻮاﻫﺎ ن دﻗﯿﻖکﻠﻤﻪ و ﺧﻮد بﻪ ﻣﻌی گ � ﺎن زﻧﺪ � ﻢ ﺗﻤﺎﯾﺰ آﺷکﺎری ﻣ � ﮐﻨ � ف آن � ﺧﻮد را گ � ﮐﻪ زﻧﺪ � ﻣﺤﺘﻮای ﻣﻌﻠﻮ ﻢ وﺟﻮد ﻧﺪارد. در اﯾﻦ � ﮐﻨ ﺖ � ی اﯾﻦ وﺿﻌ ض اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻫﺴﺘﻢ، ﻣﻦ بﻪ ﻣﻌﻨﺎی ت ﻟﺤﻈﻪ، ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻮﺷن ﺧﺎص ﻫﺴﺘﻢ ً در آن ﺟﺬب ﺷﺪە � ، ﻣﻦکﺎﻣ گ � ام و زﻧﺪ ام بﺎ آن ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺷﺪە ﻣﺒهﻢ و اﻏﻠﺐ � ﻣﺎ اﺣﺴﺎ � ﺖ ﻣﻌﻠﻮ � ﮕﺮ، در ﻫﺮ وﺿﻌ � اﺳﺖ. از ﺳﻮی د گ � ﻢﮐﻪ زﻧﺪ � ﺎﻫﺎﻧﻪ دار � ﻧﺎآ ﺖ ﺳﻔﺮﮐﺮ � ض بﻪ آن وﺿﻌ ی ﺸن � ت ﭘ ﻣﺎن از وﺿﻌﯿی دە اﺳﺖو � ﺪیﺳﻔﺮﺧﻮاﻫﺪﮐﺮد. ﻫﻨگﺎ � ﺖﺟﺪ � بﻪ زودی ازآن بﻪ ﺳﻮی وﺿﻌ � ت ﻣﻌﻠﻮم ﻏﺮق ﮐﻪ در وﺿﻌﯿی ﻢ، بﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ �� ﺷ » گ � زﻧﺪ � ﺗﺄﺛﺮی از وزش ] Lebensbewegtheit � دﺳﺖ � [ ﮐﻪ بﻪ ﻧﺤﻮ ﻣﺒه دﻫﺪ « ﺎ ﺟﻨبﺶ � ، ﺨﺘﻪ � ﺧﻮداﻧﮕ � ﻞ ﻧ � ﺗﺤﻠ � ، ﮐﻪ بﺎ ﻫﯿﭻ ﻣﺤﺘﻮای ﻣﻌﻠﻮ گ � ی زﻧﺪ ق � رود بﺎ � ﻣﺎﻧﺪ. ﻣﺎ اﺣﺴﺎس ﺧﻮد بﻪ ﻣﻌﻨﺎی دﻗﯿﻖ کﻠﻤﻪ و گ � ﺎن زﻧﺪ � ﺗﻤﺎﯾﺰی ﻣ ﺖ � وﺿﻌ ﻫﺎ، ارزش ﻫﺎ، ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻢ � ی دار ﮏکﻠﻤﻪ: ﻣﺤﺘﻮاﻫﺎ(ی � ﻫﺎ )در � ف آﻧهﺎ � ﺧﻮد را گ � ﮐﻪ زﻧﺪ ﻪ � ﻤﻞ ﻓﺮﺿ � ﻢ. ز � ﮐﻨ ﻞ را ﺑﺮای ﺗ � ی ذ ن ی بﯿن � اراﺋﻪ گ � ﻓﺮم )ﻣﺘﺤﺮک( و ﻣﺤﺘﻮای زﻧﺪ گ � دوگﺎﻧ دﻫﺪ: ی ، ]...[ بﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ، اﯾﻦ ﺟﺪای ﻓﻘﻂ بﻪ اﯾﻦ ﻋﻠﺖ بﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ اﻣکﺎن � پﺬﯾﺮ ﺷﻮدﮐﻪ ﺣﺎﻣﻞ آن، ﻓﺮاﯾﻨﺪ آن، درﻣﻌﺮض گ � ﻢ، زﻧﺪ � ﺮ ﻣﺎ ﺗﺎ ابﺪ زﻧﺪە ﺑﻮد � ﻣﺮگ و ﻧﺎﺑﻮدی اﺳﺖ. ا ی ﻗﺎبﻞ � بﻪ ﻧﺤﻮ ﻏ � ﻗﺎﻋﺪﺗﺎ بﺎ ارزش �� ﺸﺨ � ﻫﺎ و ﻣﺤﺘﻮ اﻫﺎ �� � ﺷﺪە وﺟﻮد �� ﺎ ﺗﻤﺎ � ن ە ی � ً ﻫﯿﭻ اﻧﮕ � ﻣﺎﻧﺪ، و اﺻ � ﻧ داﺷﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ارزش ﻫﺎ و ﻣﺤﺘ ﻮاﻫﺎ را ﺧﺎرج از ﻓﺮم گﺎﻧﻪ � � ﻢ ﮐﻪ آﻧهﺎ را در آن ﻓﺮم � ای ﺗﺼﻮرﮐﻨ ﻢ و ﺷﻨﺎﺳ � ب ی � ﻪ �� ﺖ بﺎرآﻧهﺎ را ﺗﺠ � ﻧهﺎ � درواﻗﻊ ﻣﺎ � ﻢ. و � ﮐﻨ ﻢ � ی ﻣ