نامیرایی

ی ﻧﺎﻣ � ی ا ی ٦٠ � ( ﻮ � ن اﺳﺖﮐﻪ ﻣﻦ )ا ﻣﻌی ﺗﻮاﻧﺪ از ﺣﺪوث ﻣﺤﺘﻮاﻫﺎی ﺎبﺪ. ) � � ﺎ ﺧﻼ � ﺰد �� ئ بﻪ ﻃﻮرکﺎﻣﻞ بﮕ ﺟﺰئ Simmel, 2011: 74 ( ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، ﻣﺮگ درون ﺧﻮد وﻋﺪە ﻪ �� ی ی ﺗﺠ » ﻣﺤﺾ « ﻣﺎ را � واﻗ � ت ﺴی � ﮐ � ف � ﻣﺨ اﻧﺠﺎم در آن ﺣﺎﻟﺖ از � ﻮی ﻣﺎ � ت را ﮐﻪ ا ت ﺣﺎﻟی ﮐﻨﺪ، بﻪ ﻋبﺎری ﺖ وﺿ � ﻌ � ﺟﺪا گ � زﻧﺪ � ت � ﻫﺎی اﺗﻔﺎ گ � ﺷﻮد، زﻧﺪ ﻪ � ﻮکﺎرﻣﺎ � ایﮐﻪ ا ی ﺧﻮد را بﻪ ﻤﻞ، ﺗﺤﻘﻖ آرزوی � ﺖ ز � ﺨﺘﻪ وﺟﺬبِ آن ﺷﺪە اﺳﺖ. ﺑﺮﻃﺒﻖ روا � پﺎی آن ر ف ﺷﺪن ﻞ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ بﺎ ﻃﻮﻻی � ﮕﺮ بﺎﻟ � ف د ی درﺟهﺎی ی ای � ﻣﺮﺗبﻂ بﺎ ﺗﺼﻮر ﻧﺎﻣ ﮕﺮ، اﯾﻦﮐﺠﺎ و آن � د � ض از ﻧﻮ ﻣﺎ در ﺟهﺎی � ض زﻣﯿی گ � زﻧﺪ � ﻣﺤﺾ ﮐﺠﺎ! بﻪ ﮏ � ﺸﻪ � ﻣﻌﻨﺎ، اﻧﺪ ﺎرە � اﺳﺖ در � ی ﺗﺼﻮر ﻣﺒه ی ای � ی ﻧﺎﻣ ی اﻣکﺎن پﺬﯾﺮی ﻓ � ﺮم اﺳﺎﺳﺎ ف ت ﻓﺮاﺗﺮرﻓن � بﺪﯾﻊ - از - ﮏ � ، ﺶ �� ﺧ » ﺶ � ﺑ - از - گ � زﻧﺪ « ﺪﺋ � ﮏ ا � ﮐﻪ بﻪ ﺎل ابﺪی � ﻧ � ﮕﺮی )ﻣﺜﻞ ﻋﺪاﻟﺖ( ﻣﻨﺘ � د ﻪ بﻪ ﻣﺮﮐﺰ و ژرﻓﺎی ﻣﻄﻠﻖ ﻧﻔﺲ ﻣ � ﺷﻮد بﻠ ﺎ � ﻣﺤﺘﻮاﻫﺎی � ﻧﺎﻣﺘﻨﺎ � ی از بﺎزی � اﻧﺠﺎﻣﺪﮐﻪ ﻏ و ﻓﺮم گ � زﻧﺪ ی اﺳﺖ ﻫﺎی ﮐﻪ ﻣﺎ درآن � واﺳﺎﺳﺎ � ذاﺗﺎ ﺎرە � ﺮدازیﮐﺮدن در �� ﻤﻞ ﻧﻈ � ﻢ. ﻣﻘﺼﻮدز � ی وﮔﺮﻓﺘﺎر � ﻫﺎ اﺳ ی آن � ﻣﺎ روی � ن ت ﺲ از درﮔﺬﺷن � ً� ﭼﻪ ﻋﻤ ﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ دادن � ﺴﺖ، بﻠ � دﻫﺪ ﻧ ﺸﻪ � ﻣﺤﺘﻮای اﻧﺪ ن را بﻪ ﺧﻮد ﻣﺸﻐﻮل ﺴﺎی � ﺎی روح ا � ای اﺳﺖﮐﻪ اﻋﻤﺎق زوا � �� ﮐﻨﺪ و در ﻗﻠﻤﺮوﻫﺎی وﺳ � ف ﻗﺪ ﻋﻠﻢ ﺴﺎی � از ﻓﺮﻫﻨﮓ ا ﮐﻨﺪ. ﮐﺘﺎﺑﻨﺎﻣﻪ Heidegger M. (2010). Being and Time . Albany: SUNY Press. Jankélévitch V. (1925). “Georg Simmel, philosophe de la vie”, in: Revue de métaphysique et de morale , 32/2, pp. 213 - 257. Rickert H. (1920). Die Philosophie des Lebens. Darstellung und Kritik der philosophischen Modeströmungen unserer Zeit . Tübingen: Mohr Siebeck. Simmel, Georg (2011). The View of Life: Four Metaphysical Essays with Journal Aphorisms. Chicago: University of Chicago Press.