نامیرایی

٧ ﻪ � ﺎن ﺳﺎ � ب در ﻣ آﻓﺘﺎی ای ن ج ﻗﺎﻧﻮی � اﯾ ﻘﺖ وﺻیﺘﻨﺎﻣﻪ � ﻦ اﺛﺮ و در ﺣﻘ �� ﻤﻞ در آﺧ � ز ی ﻓﮑﺮی ﺧﻮد، ﻧگﺎە )ب ﻪ( گ � زﻧﺪ ، ١ � ﺎن � ﺑ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﮐﻪ ﺑﺮ اﺛﺮ آن بﻪ � ﺑﻮدنِ ﻣﺮگ و ﻣﺴﺎﺋ � وﺟﻮد واﺣﺪ بﺎ � ی ﻫﺮﮔﺰ ارﺗبﺎ ی ای � ﮏ ﻣﺮگ(، و ﻧﺎﻣ � ﻠﻤﺎﺗ � ﺪ )ﭘﺮو � آ ت بﻪ اﺳﻢ واﻗﻌﯿی » روح « ﺖِ اﯾﻦ روح � ﻪ اﯾﻦ رابﻄﻪ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻓﺮد � ﻧﺪارد، بﻠ � ﻣﺘﻔﺎوت ی ﻣﻌﻨﺎی ی ای � ﮐﻪ بﺎﺷﺪ، ﻧﺎﻣ � ﮕﺮ ﺗﺎ روح روح � ﺷﻮد، بﻪ ﻋبﺎرت د ﮕﺮی دا � د رد، از آدم بﻪ آدم ﻣﻌﻨﺎی ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ ی ای ی � ﻧﺎﻣ � ﻤﻞ � . ز ﺪ �� ﮔ » ﺎرە � ﺪی در � ﮏ وﻗﺖ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻫﺮﭼﻨﺪ او ﺗﺮد � ﮔﻮﺗﻪ ی ﻣ ی ای � ی ﻧﺎﻣ ﺎ ﺴﺎن � )ا ﻫﺎ( ﻧﺪارد، اﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﻢ � ﺴت � ی ا ﻧ � ﮏ ﺟﻮر ﻧﺎﻣ � ن ی � ی ﻣﺎ ﻧ - ت ﺟﻼ ﺣی ﻟﺖ ﻢ. بﻪ اﻋﺘبﺎری � ﺴﺘﻪ بﻪ آن اﺳﺖﮐﻪ ﭼﻪ اﻧﺪازە ﺑﺰرگ بﺎﺷ � ن ﻣﺎ ی ﺴن � گ � زﻧﺪ اﯾﻦ اﻧﺪ ی ﺑﺮ ﻣﻔهﻮم ﺸﻪ ﭘﺮﺗﻮی � � ت ﻣﺘﻀﺎدیﮐﻪ بﻪ ذﻫﻦ ﻫﺎی بﻪ راﺳی رﺳﺪ � روح ﺑﺮ ﻣﺮگ بﻪ اﻧﺪازە � گ � ی � اﻓﮑﻨﺪﮐﻪ، ﭼ ﺎ آﻧ � ، ی ﻗﺪرت روح اﺳﺖ ﮑﻪ ﻫﺮﭼﻪ روح ﻣهﻢ ﻦ �� ﮕ � ﺗﺮ و ﺟﺎ ت ﺴی � ﻧﺎپﺬﯾﺮﺗﺮ بﺎﺷﺪ ﻧ اش ﺗﺼﻮرﻧﺎپ ﺬﯾﺮﺗﺮ اﺳﺖ. « ﺴﺖ � ﻧ � ﻣﺮگ ش � ﮐﻨﻨﺪە و بﻪ دﺳﺖ ﻓﺮاﻣﻮ ﺳپﺎرﻧﺪە اﺳﺖ اﻣﺎ ﻧﻪ آن � را ﮐﻪ رو � ن ﺑﺮای آن ﻧ ی �� ﮕ � ﺑﺰرگ اﺳﺖ و ﺟﺎ ﺗﻮان ﺗﺼﻮر ﮐﺮد. 1. Georg Simmel, The View of Life , The University of Chicago Press, 2010, p.82.