نامیرایی

گ � ﺟﺎوداﻧ و ﻫﺮاس از ﻣﺮگ ٧٣ ب ﺴﻨﺪە ﮐﺮدە و ی � � ن ﻧﻪ کﺎری اﻧﺠﺎم ی � ﺗﻮﺟﻪ بﻪ ﻫﻤﻪ ﭼ دﻫﻨﺪ و ن ی ی � ﻧﻪ ﭼ � . ﺧﻮاﻫﻨﺪ � او از آب رودﺧﺎﻧﻪ � ﻧﻮﺷﺪ وﺟﺎوداﻧﻪ ﺷﻮد. ﻗﺮن � ﻫﺎ اﻧﺠﺎم � . ﮔﺬرد � ﻢ � ﺲ ازﮔﺬﺷﺖ دە ﻗﺮن ﺗﺼﻤ � ﺎن � ی ا � آن ﻧﺎﻣ ﻨﺪە ﺷﻮﻧ � ی ﻧﺪ ﭘﺮا � ﮔ ﺪ و ﺎﺑﻨﺪ ﮐﻪ � رودی را ﺑ ی آﻧهﺎ را بﺎز ﮔﺮداﻧﺪ. ﺑﻮرﺧﺲ ی ای � ﺶ ﻣ � آ » ﺗ ﺮ �� ﺼ ﻃﻌﻨﻪ ن آﯾﻨﻪ ی � آﻣ واری از داﺳﺘﺎن ﻫﺒﻮط � اراﺋﻪ ﺴ � ع ا � دﻫﺪﮐﻪ در آن ﻧ ﺎن ن ﺟﺎوداﻧﻪ ی زﻣن � از ی ﺷﺎدﻣﺎﻧﻪ ﺪ � درد و ﻣﺮگ ﺗبﻌ � ن ی زﻣن � اش بﻪ � � ف رود ﻣﺮگ بﻪ راە ت ﺎﻓن � ﺎن ﺑﺮای � ی ا � ﺷﻮد. ﻧﺎﻣ اﻓﺘﻨﺪ رودی ﮐﻪ آﻧهﺎ را ن ﺟ از بﺎر و ﺳﻨﮕﯿی � گ � ﺎوداﻧ ف ﻖ ﻓﺎی �� آﻧهﺎ را از ﻃ گ � ﺎرە زﻧﺪ � رﻫﺎﻧﺪ و دو � ﺸﺎن ﻣﻌﻨﺎدار � ﮐﺮدن ا ﮐﻨﺪ. « ١ � ﺠﻪ � ﺑﻮرﺧﺲ بﻪ اﯾﻦ ﻧت رﺳﺪ ﮐﻪ » � ﺴﺎن را ارزﺷﻤﻨﺪ � ﻣﺮگ... ا � ﮐﻪ او اﻧﺠﺎم � ﮐﻨﺪ...ﻫﺮ ﻋﻤ دﻫﺪ ف ی ارج ی � ﺎن ﻓﻨﺎپﺬﯾﺮان ارج ﻫﺮﭼ � ﻦ کﺎر او بﺎﺷﺪ... در ﻣ �� ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ آﺧ ب ان � ن ی اﺳﺖ ﺟ ی � ﭼ ﻧﺎپﺬﯾﺮ و ﭘﺮﻣﺨﺎﻃﺮە . « ٢ ﺎﻣﺰ در ﻣﻘﺎﻟﻪ � ﻠ � ﺑﺮﻧﺎرد و ی ﻣﺸهﻮر ﺧﻮد، ﻮﻟﻮس � ﺮو � ﻣﻮرد ﻣﺎ ، اﺳﺘﺪ ﻻل � بﺪون ﻣﺮگ � گ � ﺮا زﻧﺪ � ﻢ ز � ﺴت � ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮب اﺳﺖ ﻣﺎ ﺟﺎوداﻧﻪ ﻧ ب ی ن زﻣﺎنِ ﻧﺎﻣﺤﺪودِ ﺧﺴﺘﻪ ت ﺎر داﺷن � بﺎ در اﺧﺘ گ � ن اﺳﺖ. زﻧﺪ ﻣﻌی ﮐﻨﻨﺪە ﺗﺤﻤﻞ � ﻧﺎپﺬﯾﺮ ﺪە � ﺷﻮد. )اﻟﺒﺘﻪ بﻪ ﻋﻘ گ � ﺎری، زﻧﺪ � ﺴ � ی ای ﮐﻪ ب ﻪ ﻣﺮگ � � ﻣﻨﺘ ﺷﻮد ﻓﺎﻗﺪ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ، اﯾﻨﮑﻪ بﺪون وﻋﺪە در زﻧ گ � ی ﺟﺎوداﻧ � گ � ﺪ ن ی � ﭼ گ � ﺲ از ﻣﺮگ، زﻧﺪ � ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ( � ﻋﺒی � ﺎﻣﺰ � ﻠ � ت و وﻗی � ی ﺧﻮب اﺳﺖ، ﻧ ی ای � ﺴﺪ ﮐﻪ ﻣ �� ﻧ ﺪ ﮐﻪ ﻧب �� ﮔ ﺪ از � ﺎ ﺪ. � ﻣﺮگ ﺗﺮﺳ » ن ﻣﻌی گ � ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ درﺳﺖ بﺎﺷﺪ...ﮐﻪ ﻣﺮگ... بﻪ زﻧﺪ 1. Stewart, Jon. “Borges on Immortality.” In Philosophy and Literature, Volume 17, Number 2, October 1993, 299. 2. Borges, Jorge Luis, James East Irby, André Maurois, and Donald A. Yates. Labyrinths: Selected Stories & Other Writings. New York: New Directions Pub. Corp, 1962, 155.