نامیرایی

گ � ﺟﺎوداﻧ و ﻫﺮاس از ﻣﺮگ ٧٥ � � ت را ﺑﺮ ﺷﻮد و ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﺮد... او ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺧﻄﺮ و ﺳﺨی � ﻨﺪ بﻠ �� ﮔ ﻪ ن ... ی � ﺑﻮدنِ ﻣﺮگ را ﻧ � ﺣﺘ « ١ ﻣﺎ � ی ی ای � پﺬﯾﺮش ﻣ � ﮑﻮر اﺳﺘﺪﻻل � اﭘ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ » ﻓهﻢ درﺳﺖ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺮگ ﺑﺮای ﻣﺎ وﺟﻮد ح � را ﻓ گ � ی زﻧﺪ ی ای � ﻧﺪارد ﻣ � � ﺧﺎر بﺨﺶ � ﮐﻨﺪ، ﻧﻪ از آن روﮐﻪ داﻣﻨﻪ ی � ﻧﺎﻣﺤﺪودی از زﻣﺎن را بﻪ آن ﺎر بﻪ � ﺴ � ﻪ ﭼﻮن ﺷﻮق � ﺪ بﻠ � اﻓﺰا � ﺎن � را از ﻣ گ � ﺟﺎوداﻧ ﺑﺮد. « ٢ ﺪﻣﺎن � ﻞ ﺷﺪ � ﺣﺮف ﻣﻦ اﯾﻦ اﺳﺖﮐﻪ ﺗﻤﺎ ﺎن � ﻢ اﻣﺎ ﻧﻪ بﺎ از ﻣ � ﺎ کﻢ ﮐﻨ � ﻢ � ﺴﺎ از دﺳﺖ بﺪﻫ � را ﭼﻪ گ � بﻪ ﺟﺎوداﻧ ﻪ � ﺮ ﻣﻤﮑﻦ بﺎﺷﺪ بﻠ � ت ا ﺑﺮدن ﺗﺮس از ﻣﺮگ، ﺣی بﺎ ﻓهﻢ اﯾﻨﮑﻪ ﺟﺎو گ � داﻧ ب اری و ی � ی � و ﺑ گ � بﻪ ﺧﺴﺘ � � ی ژرف ﻣﻨﺘ ﻣﻌﻨﺎی ﺷﻮد. ﻣﺎ ﻫﻤﭽﻨ ﺎن از � ﻢ و از آن � ﻣﺮگ ﻧﻔﺮت دار ﻣﺎ را ﺑﺮای پﺬﯾﺮش � ف ﻓه ی ﭼﻨن � ﻢ و � ﻫﺮاﺳ ی ی ای � ﺖ ﻣ � وﺿﻌ � ﺧﻮد آﻣﺎدە را بﺎﻃﻞ گ � ت اﯾﻦ زﻧﺪ � ﮐﻨﺪ و بﻪ ﻃﺒﻊ کﻤ � � ﺑﺮای ﻓﺮار از آن � ﺎ در ﺟﺴﺘﺠﻮی را � ﻢ � داﻧ ﻢ. � ﮔﺮد ی ی ای � ی ، بﺎ پﺬﯾﺮش ﻣ � از ﻧﻈﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺰاﻣ بﻪ ﺳﻮی ﺣکﻤﺖ � ﺧﻮد ر ا اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدە ﻢ. � ا » ﻢ ﺗﺎ ﺟﻮﻫﺮ � ﺸﻤﺎر � ﺎم ﺧﻮد را � ﻢ دە ﺗﺎ ا � ﻣﺎ را ﺗﻌﻠ ﻢ. � ﺣکﻤﺖ را بﻪ دﺳﺖ آور « ٣ ن ، ﺎن ﻣﻮﻧﺘی � ﺎ بﻪ ز � » ت کﻞ ﺣکﻤﺖ و ﺣﺠی 1. Nussbaum, Martha Craven. “Transcending Humanity.” Love's Knowledge: Essays on Philosophy and Literature. New York: Oxford University Press, 1990, 365. 2. Epicurus, Letter to Menoeceus from Epicurus, The Extant Remains, translated by Cyril Bailey (Oxford : The Clarendon Press, 1926). 124b 1 -3. 3. Ps. 90:12 ESV (English Standard Version).