نامیرایی

ی ﻧﺎﻣ � ی ا ی ٨ دﺳﺖ کﻢ وﻋﺪە ﺑﺮ گ � ی � و ﻣﻤﺘﺎز ﻓﮑﺮی و ﻣﻌﻨﻮی ﭼ � ﻋﺎ گ � ﮏ زﻧﺪ � ی ی اﺳﺖ. ی ای � ﻣ بﻪ اﻧﺪازە ی ای ی � ﻧﺎﻣ اﺳﺖ � ی ﻗﺪرت روح آد � . ﺗﻮان ب ع � ﺎ ﻧ ی ا ﮐﺮد. � را ﻧﺎﻣ گ � ، زﻧﺪ گ � از زﻧﺪ � ﺧﺎ ﺶ رﻗﺺ ﺷﻌﻠﻪ � ﻔﺮوز � ﮔﺮ ﺑ ﺪاﺳﺖ ور � اش در ﻫﺮﮐﺮان ﭘ ﻧﻪ ﺧﺎﻣﻮش ش ﮔﻨﺎە ﻣﺎﺳﺖ � اﺳﺖ و ﺧﺎﻣﻮ » ﻫﻤﻪ ﻢ. � ﺴت � ا ﻧ ی � ﮏ ﺟﻮر ﻧﺎﻣ � ی ﻣﺎ « ب ی ﭼﻮن ﺳﻘﺮاط � ﺷﮏ، ﮔﻮﺗﻪ ﮐ ﻦ ﻣﺮﺗبﻪ �� را ﺑﺮﺧﻮردار از بﺎﻻﺗ � ی ی ای � ی ﻧﺎﻣ ﺴﺖ. � دا کﺎﻫﻨﻪ ف � ی ﻣﻌبﺪ دِﻟ ١ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد، » ﺴﺖ. � ﻫﯿﭻ ﮐﺲ داﻧﺎﺗﺮ از ﺳﻘﺮاط ﻧ « ﺳﻘﺮاط اﯾﻦ را در ﺟﻠﺴﻪ ﻤﻪ � ی ﻣﺤﺎ � ی ﺧﻮد در دﻓﺎع از ﺧﻮد رو ﮐﻨﺪ، ﻣﺪت ﮕﺮ ﻣﺮدە � ﻫﺎ آن را ﭘﻨهﺎن ﮐﺮدە ﺑﻮد بﻪ ﻃﻮری ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺪ اول ﻣﺎﺟﺮا د ﺑﻮد و ﺗﻨهﺎ ﺑﺮادرش زﻧﺪە ﺑﻮد. او ﺧﻮب � داﻧﺪ ﻒِ از ﺧﻮد ﺑﺮ �� ﮐﻪ اﯾﻦ ﺗﻌ � ﺣﻀﺎرﮔﺮان ﺪ، داﻧ � آ ی ﺎی � ش وع � اش از اﯾﻨﺠﺎ ﺲ در آن ﻣﻨﺎﻗﺸﻪ � ، ﺷﻮد � � ﮐﻨﺪ، زﻫﺮ آن را ی ﻣﺪت ی د. داﻧﺎی � ﮔ � ﻫﺎ ﺳﮑﻮت ی ﺗﻌﯿ ﮐﻨﺪ داﻧﺎی ن ی ن � � ف ی ی ﺗﻌﯿن اﺳﺖ و داﻧﺎی � ف ت ﮐﻨﺪ زﻣﺎن ﺳﺨﻦ ﮔﻔن ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺗ ی � ﺪﺑ ف ت ت اﺗﮋی( ﺳﺨﻦ ﮔﻔن � )اﺳ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺶ ازک � ی ﺑ ﺸﻪ داﻧﺎی � بﺎﺷﺪ، و ﻣﺜﻞ ﻫﻤ ﻢّ و اﻧﺪازە ﺖ و � ﻔ � ی ﺳﺨﻦ، ﮐ � ن ی ﺳﺨﻦ را ﺗﻌﯿن � گ � ﭼﮕﻮﻧ ﮐﻨﺪ. آﻧگ ی ﺎە داﻧﺎی � ﺳﺨﻦ اﻧﺪازە گ � ﮔﺬارد ﺗﺎ ﭼﮕﻮﻧ ن ی ی ﺳﺨﻦ را ﺗﻌﯿن ﺲ ﻫﻤﺎن � . ﮐﻨﺪ ﻃﻮر ﮐﻪ در ﻣﻘﺎﻟﻪ ی » � ﺣکﻤﺖ ﺳﻘﺮا « � ﺎرە � ﻢ، ﮐﻪ ﻧﻈﺮات او در � ﺧﻮاﻧ ی ﺪە و ﻣﻨﻈﻢ، ﺻﻮرت � ﻣﺮگ در آن، ﺳﻨﺠ � ﺑﻨﺪی و ﻧﻘﺪ ﺷﻮد، ﺳﻘﺮاط � اﻗﺮار ﮐﻨﺪ ﮐﻪ � ی � ﭼ � ﻧ ش � بﺎارز داﻧ ﺪ. ﻒِ از ﺧﻮد را بﻪ اﯾﻦ �� او اﯾﻦ ﺗﻌ ١ . ﻢ، در داﻣﻨﻪ � ﺷهﺮی در ﯾﻮﻧﺎن ﻗﺪ ی پﺎرﻧﺎس، در ﻋﺮﺻﻪ ای وﺳﯿﻊ ﮐﻪ در آﻧﺠﺎ ﺑﺮای آﭘﻮﻟﻮن ث ﻣﻌبﺪی ﺑﻨﺎﮐﺮدە ﺑﻮدﻧﺪ و در آﻧﺠﺎ اﯾﻦ ﺧﺪا )آﭘﻮﻟﻮن( از دﻫﺎن ﭘﯿی (Pythie) � ی ﺸﮕﻮی � ﭘ ﮐﺮد ت کﺎﻫﻨﻪ ﺎ ﭘﯿی � ث از ﭘﯿی � ﯾﻮﻧﺎن ﺑﺮای ﻧﻈﺮﺧﻮا � ا � ﻣﺮدم از � ف (. ﻇﺎﻫﺮا ی )ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﻌن ی ﻣﻌبﺪ � ف بﻪ آﻧﺠﺎ � دﻟ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﻮد � ف زﻧﺎن دﻫﻘﺎن بﻪ ﻧﺤﻮی ﮐﻪ ﺑﺮﮐ ی رﻓﺘﻨﺪ. اﯾﻦ کﺎﻫﻨﺎن از ﺑن � اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ.