نامیرایی

ی ﻧﺎﻣ � ی ا ی ٨٦ ﺶ � ﺎزﻫﺎ � و ﻧ - � ﻒ �� ﺗﻌ ﺖ � ﺎت ﺑﺮای ﺧﻮد دارای اﻫﻤ � ﮐﻨﺪ. اﯾﻦ ﻧ ن کﺎﻧﻮی اﻧﺪ. � ش را بﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﺗکﺎن � ً� ﺗﺎ اﯾﻨﺠﺎ، دﻧﺖ اﺣﺘﻤﺎ دﻫﺪ - ﻣﺎ ﻢ. ﺟﺰء بﺤﺚ � ی دار ﺎزﻫﺎی � ﺎل و ﻧ � ﻋﻼﯾﻖ، اﻫﺪاف، اﻣ � ﻫﻤﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎ اﻧﮕ � ی � و ﻣﻮردﻣﻨﺎﻗﺸﻪ اﯾﻦ اﺳﺖ: بﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ، ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ی ﻋﻼﯾﻖ، اﻫﺪاف، ن دارد ﻣﺴﺘﻘﻞ از ﻫﻢ ﺷﺎﻟﻮدە ﺎزﻫﺎی ﻣﺎ ﺷﺄی � ﺎل و ﻧ � اﻣ ﻫﺎی �� ف ی � ﮑﺮوﻓ � ﻣ اش و ﻫﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ �� ف ی � ﮑﺮوﻓ � ی ﻣ ﺪە � اش. اﯾﻦ ا از ﻣﺸﺎﻫﺪە � ﺸئﺖ � ف ﺴﺎئ � ی رﻓﺘﺎر ا ﻪ �� ﺗﺠ � ﻫﺮ ﮐ � بﺎ �� ی د. ﺗﻘ � ﮔ ی � ﺸﺎن � نﺶ � را ﮐﻪ وا � ف بﺎ ﮐ ت ﺳﺨﻦ ﮔﻔن دﻫﺪ اﻣﺎ » ﮔﻮش � واﻗﻌﺎ � ﻧ ﮐﻨﺪ « ن دارد. ﻣﺎ بﻪ آﺳﺎی رﻓﺘﺎری را ﮐﻪ ﺧﻮدبﻪ ﺧﻮدی اﺳﺖ، ﻣﺜﻞ � ت ل � ب ، از رﻓﺘﺎری ﮐﻪ ﮐﻨ نﺶ ﮔﻔﺘﺎری بﺎزﺗﺎی � وا � ی � ﺷﻮد ﺗﻤ � ﻢ. � دﻫ ﺎن اﯾﻦ ﺷکﻞ � ﺗﻔﺎوت ﻣ ت ل � ﻫﺎی رﻓﺘﺎر آن اﺳﺖ ﮐﻪ رﻓﺘﺎرﮐﻨ ﻒ ﺷ � ﺪە ﻃ وﺳﯿﻊ � ﺗﺮی از ﻋﻼﯾﻖ را بﻪ ﺣﺴﺎب ت وﺟﻮد دار آورد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، ﺗﻔﺎوی د ﺎن ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ � ﻣ از آ �� ف ﻋﻼﯾﻖ، ﮐﻪ � ی ﻧهﺎ در ﻫﺮ زﻣﺎن واﺣﺪی بﺎرز و ﻏﺎﻟﺐ اﺳﺖ، و ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ای از ﻋﻼﯾﻖ ﮐﻪ بﻪ ﻧﺤﻮ اﻧﻌﻄﺎف پﺬ ﯾﺮی � ن ی ﺗﻌﯿن ت ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﺪام ﻋﻼﻗﻪ بﺎرز و ﻏﺎﻟﺐ اﺳﺖ. در ﻣﻮرد آﺧﺮ، ذای ﺣﻀﻮر ﻧﺪارد � ﺎ ﺟﻮﻫﺮی ﺣﻀﻮر دارد ﮐﻪ در ﻣﻮرد ﻗب � - ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ی کﺎﻣﻞ ﻋﻼﯾﻖ. اﯾﻦ ﻓهﻢ از ﺧﻮد ) self � ( ﺑﺮای � ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻮﺟﯿ ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﻨﺪ. ﻫﻤﺎن ﻨﻮن � ﻖ کﺎری ﮐﻪ ا �� ت ﮔﻔﺘﻢ، ﺗﻮﺟﻪ ﻫﻢ از ﻃ � ﺸ � ﻃﻮر ﮐﻪ ﭘ ﻠﻪ � ﺪ و ﻫﻢ بﻪ وﺳ � ﻣﺸﻐﻮل اﻧﺠﺎم آن ﻫﺴت ی ﻣﺤﺮک ﺪی ﮐﻪ � ﻫﺎی ﺟﺪ � ﺴﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﺷکﻞ � ﭼﻪ ی د. � ﮔ » ﺗﻮﺟﻪ بﺎﻻ - ن ی پﺎﯾن « � ﺣﺎ ی از ﺗﻮاﻧﺎی ﺖﮐﺮدن و ﺣﻔﻆ کﺎﻧﻮن ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ اﻫﺪاف و ﻋﻼﯾﻖ � ﺷﻤﺎ ﺑﺮای ﻫﺪا ن ﮐ ﻨﻮی ﮐﻪ � ﺗﺎن اﺳﺖ، در ﺣﺎ » ﺮ � ﺗﻮﺟﻪ ز - رو « کﺎﻧﻮن ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻤﺎ را ب ﻪ ﻣﺤﺮک � ﺖ � ﺪ و ﻣﺘﻔﺎوت ﻫﺪا � ﻫﺎی ﺟﺪ ﮐﻨﺪ. ﺗﻮﺟﻪ بﺎﻻ - ﺷﻤ � ن ی پﺎﯾن ﺎ