نامیرایی

ب آﻓﺘﺎی در ﻣ � ﺎن ﺳﺎ � یاﻪ ٩ � ﺑﺮ او ﻓﻘﻂ در � ی ﮔﺮداﻧﺪﮐﻪ داﻧﺎی ن ی � ﮏ ﭼ � ن ت ﺴن � دا اﺳﺖ و آن اﯾﻦ ا ﺳﺖ � ﮕﺮان � ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻼف د � داﻧﺪﮐﻪ ﻧ داﻧﺪ. ی ن ی ﺟﺰ داﻧﺎی ی � ی ، ﮐﻪ ﭼ ﺖ ﻣﻘﺎم ﺧﺎص ﺧﻮد در داﻧﺎی � ﺳﻘﺮاط بﻌﺪ از ﺗثﺒ ﺴﺖ، در ﺟﻠﺴﻪ � ن ﻧ بﻪ ﻧﺎدای ﻪ � ی دﻓﺎﻋ ﺎرە � ی ﺧﻮد در ی ﻣﺮگ ﺳﺨﻦ � � ﺪ. و ﭼﻮن �� ﮔ ﺪ �� ﮔ » ﺮ ﻗﺮار بﺎﺷﺪ ادﻋﺎ ﮐﻨﻢﮐﻪ از ﻫﺮﮐﺲ در ﻫﻤﻪ � ا ن ﻫﺎ در ﻋﺎﻟﻢ ی � ت از ﭼ ن داﻧﺎﺗﺮم آن در اﯾﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻮن ﺷﻨﺎﺧی ی � ﭼ � ﺲ ﺗﺼﻮر ﻧ � ارواح ﻧﺪارم ت دارم . )ر.ک. بﻪ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺷﻨﺎﺧی ی » � ﺣکﻤﺖ ﺳﻘﺮا « ، ﺗﺄﻣﻞ ۱ � ﺲ ﻫﺮ ﭼﻪ در بﺎب ﻣﺮگ � ( ﺪ از بﺎب �� ﮔ ﺴﺖ ا � ﻋﻠﻢ ﻧ ﺴﺖ � ﻧ � ف ﻋﻠ ی ﻘن � ﺪ � ﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻔ � ﺸب � ﻞ و � ز بﺎب ﺗﻤﺜ ت . ﻣﺎ ﻫﻢ در اﯾﻦ � ﺸ � ﺪ اﺣﺘﻤﺎل اﺳﺖ ﻧﻪ ﺑ � ﺎن اﺷﺎرت اﺳﺖ و ﻣﻔ � ﻪ ز � بﻠ � ﻢﮔﻔﺖ و ﻧ � ﺶ از اﯾﻦ ﻧﺨﻮاﻫ � ت ﺑ � دﻓ ﻞ ﺳﻘﺮاط � ﻢﮔﻔﺖ. ﺗﻤﺜ � ﺗﻮاﻧ از آن ﺴﻨﺪە �� ﻪ اﺳﺖ، ﺑﺮﺧﻼف ﺗﺼﻮر ﻧ � ﺸب � روﮐﻪ ﻧ � ی ﻣﻘﺎﻟﻪ، اﺷکﺎ ﺪارد و ﺪ از ﻫﻤﻪ � ﻧبﺎ ی ﺟهﺎت ﺻﺪق ف اﺳﺖ. اﯾﻦ � ف کﺎ ی � ﮏ وﺟﻪ ﺷَبَﻪ ﻧ � ، ﮐﻨﺪ ﻞ از ﻣَﺜَﻞ � ﺗﻤﺜ ﻫﺎی راﯾﺞ اﺳﺖ ﮐﻪ » خُ � ﱡ ﻮمُ ا ﺎ اﻟﻨ � ﺧﻮاب ﺑﺮادر ﻣﺮگ اﺳﺖ اﻟﻤﻮت « � ﺐ اذﻫﺎن ﻋﻤﻮم �� ﮕﺮ ﺳﻘﺮاط ﺑﺮای ﺗﻘ � بﻪ ﻋبﺎرت د ﺪ ﺧﻮاﻫ ﺴﺖ! و اﻻ ﻣﺮگ ﺗﻨهﺎ ﻣﺮگ � ﺴﺖ ﻧﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﭼ � ﻪ ﭼ � ﺪ، ﻣﺮگ ﺷب �� ﺗﻨهﺎ بﮕ ﺎری ﺑﺮﮔﺸ � اﺳﺖ، ﭼﻮن ﺗﻨهﺎ ﻣﻮرد ﻧﺎﻫﻮﺷ ﺖ ﮕ � ﻧﺎپﺬﯾﺮ اﺳﺖ. بﻪ ﻋبﺎرت د ﺮ، ﮕﺮی، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺧﻮاب � ن د ی � ﻪ اﺳﺖ ﻧﻪ ﭼ � ﻣﺮگ از ﻫﺮ ﻧﻈﺮ ﺗﻨهﺎ بﻪ ﺧﻮد ﺷب ﻪ اﺳﺖ. � ف از ﻫﺮ ﻟﺤﺎظ ﻓﻘﻂ بﻪ ﺧﻮد ﺷب ی � ﻧ ت ﻫﻤﻪ ﺎ بﻪ راﺳی � اﻣﺎ آ � ن یﮐﻪ ﺳﻘﺮاط ی � ی آن ﭼ ﺴﺖ ﻫﯿﭻ ﻧﺒﻮد! ﻣﮕ � دا ﺮ ﺶ او ﻧﺒﻮد ﮐﻪ در ﻗﺎﻟﺐ ﭘﺮﺳﺶ � اﯾﻦ دا � ﮕﺮان ﻇﺎﻫﺮ � از د ن ﺷﺪ و ﻧﺎدای آن � ﺸﺎن � ﺶ � ﻫﺎ را بﻪ رﻏﻢ دﻋﻮی دا � ﺸﺎن �� ﺶ ﭘ � داد؟ دا ﮐﺮد ﻧﻪ ب ی ن ت ﺴن � او، و ﻧﻪ ﻧﺪا � ن ت ﺴن � ش ، و ﻫﯿﭻ! دا �� دا اش، وﻟﻮﻟﻪ در ﺷهﺮ اﻧﺪاﺧﺘ ﻪ ﺎ از ﺳﻘﺮاط، � ﺪﻧﺪ، آ � ف ازکﺎﻫﻨﻪ ﭘﺮﺳ � ﺎن در ﻣﻌبﺪ دﻟ � ﺑﻮد ﮐﻪ ﯾﻮﻧﺎﻧ و ﻧﻪ ﮕﺮ � ﻫﯿﭻ ﮐﺲ د ﺮ اﯾﻦ � ﺎن آﭘﻮﻟﻮن ﮔﻔﺖ: ﻧﻪ . ا � ، داﻧﺎﺗﺮ ﻫﺴﺖ؟ و او از ز