نامیرایی

اﺛﺮ ﺣﻀﻮر زﻧﺪە ٩٩ ف گﺎم ﻧﺨﺴﺖ ﺑﺮای ﻧگﺎرش آن ت نﺶ اﯾﻦ رﺳﺎﻟﻪ و ﺑﺮداﺷن �� ﻣﺎﺟﺮای آﻓ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﻮدە ا ی ﻨﻮن ﺟﺰء ﺟﺪای � ﺳﺖ، و ا ن ﺧﺎﻃﺮە ی ﻧﺎپﺬﯾﺮ ﻧﺨﺴﺘن ی ﻣﻦ در ورود بﻪ ﻋﺮﺻﻪ ﺪادﻫﺎ � و ﻣﻌﻨﻮی اﺳﺖ. آن رو � ی ﻣﺠﺎﻫﺪت رو ﺎﻓﺖ ﻣﻦ بﻪ ﻋﻨﻮان روزﻧﺎﻣﻪ � ﺪی ﺑﺮ درک و در � ﻣهﺮ ﺗﺄﯾ � ﻧگﺎری زﻧﺪ ﮐﻪ ت ﮐﻪ ﺎﻓی � ﺪە ﺷﺪ، درک و در � ﺪادﻫﺎ ﮐﺸ � ﺶ بﻪ آن رو � در آن زﻣﺎن پﺎ ﺶ بﻪ آن � ﺸﺎﭘ � ﺪم و ﭘ � بﻌﺪﻫﺎ بﻪ آن رﺳ اﺷﺎرە ﮐﺮدم . � ﺧﺎﻃﺮاﺗﻢ را آﻏﺎز ﺲ بﻪ ﻗﺼﺪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و � ﺪی از پﺎر � ﮐﻨﻢ. در بﺎزد ﻔﻪ � ، وﻇ � ﺑﺮر غ � ن را، ﮐﻪ ﻫﻨﻮز آن بﻠ � ــــﺦ ﻫ � ﺸﺠﻮی ﺟﻮان ﺗﺎر � پﺎی دا ﺑﺮای رﺳﺎﻟﻪ � را ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻣﻮﺿﻮ گ � و پﺨﺘ ت ا � ﺶ ی دﮐ � اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﺪ، بﻪ ﻣﻮزە ﻤﺮوزی � ﺶ از ﻧ � ی ﺗﺮوکﺎدِرو ﮐﺸﺎﻧﺪ. ﭘ ت ی � ﺴ � ﺧﺎ رﻧﮓ و ف . ﻫﯿﭻ � از ﻫﺮ ﺣﺎل و ﻫﻮای ﻋﺎﻃ � ﺧﺎ ﮐﺲ در ﻣﻮزە ﺴﺖ. ﺗﻨهﺎ ﺻﺪای گﺎم � ﻧ ﻫﺎی ﻣﻦ در ﺗﺎﻻر از ﻫﺮ � ﻫﺎی ﺑﺰرگ و ﺧﺎ ﺪﮐﻨﻨﺪە � بﺎزد � ﺪە � ای ﺷن ﺴﺖ. ﻫﯿﭻ � ﮕﺮی ﻧ � ﺷﻮد، و ﻫﯿﭻ ﺻﺪای د ن ﻧﺪە ی � ی وی ﺑﺮاﻧﮕ � ﻧ ﺎدﻣﺎن � ای از ف ی �� ف ، بﺎزآﻓ �� ﻫﺎی ﺗﺎر ب ﻫﺎی ی ن � روح ﻫ ﺲ � از ﺗﻨﺪ � ﺗﺠﺴ ﻫﺎی ﺴﺎی ﺟﺎﻣ � کﻠ ش � ، در ﻓﻀﺎ ﻣﻨت � ﻊ ﻗﺮون وﺳ م را بﺎ ﻧگﺎە ﮐﺮدن بﻪ � . ﺴﺖ � ﻧ » ت ﭘﺮدە � آﺳ « � ﮔﺮم ﮐﻨﻢ. ﻧ � ی � ﻪ ﭼ � بﻪ ﺳﺎﻋﺖ دﯾﻮاری ﺑﺮ � ﮕﺮی. ﻧگﺎە ﻧﺎﺷﮑﯿبﺎی ﻣﻦ ﻣﺮﺗبﺎ � د ﺮدد. ﮔ � ﮏ وﻗﻔﻪ! دری از دور بﺎز � ... آﻧگﺎە ﺪﮐﻨﻨﺪە � ﺷﻮد، دو بﺎزد ی ﮕﺮ � د � وارد ن ی ﺷﻮﻧﺪ. ﻫﻤن ﮏ � ﻃﻮرﮐﻪ ﻧﺰد � ﺗﺮ آﯾﻨﺪ بﺎ کﻤﺎ ل ﺗﻌﺠﺐ ﻣﺘ ﻮﺟﻪ � � از آﻧهﺎ را �� ﺷﻮم ﮐﻪ ف ﻠﺴﻮف ﺑﺮﻟﯿئ � ﻤﻞ ﻓ � ﺷﻨﺎﺳﻢ! اوﮔﺌﻮرگ ز ی بﺎ او دارم ﮐﻪ بﻪ ﺳﺎل � ی ﻣﺨﺘ اﺳﺖ. ﻣﻦ ﻓﻘﻂ آﺷﻨﺎی ﺶ ب � ﻫﺎ ﭘ ﻪ � ن ﺑﺮ ی در ﺑﺮﻟن � در � ﺗﺮ ن ن ای � ﮔﺮدد. در اﯾﻦ دورە در دو ﺗﺎ از ﺳﺨ ﻫﺎی او » ب ی دﻋﻮت وارد ﺷﺪم .« ﭼﻪ، ﻧﺎم او در آن زﻣﺎن در دﻫﺎن ﺗﻤﺎم � ، دوﺳﺘﺎﻧﻢ ﮐﻪ دارای ﻋﻼﯾﻖ ﻓﮑﺮی ﺑﻮدﻧﺪ ﺪ. از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ بﺎ � ﭼﺮﺧ ﻓﻠﺴﻔﻪ ی او آﺷﻨﺎ ﻧﺒﻮدم، ﺗﻤﺎم آن ت � ﭼﻪ از اﯾﻦ دو ﺳﺎﻋﺖ در ذﻫﻨﻢ بﺎ