دیگران در میان ما

د � ﮕﺮان در ﻣ � ﺎن ﻪ �� ﻣﺎ: ﺗﺠ ی گ � زﻧﺪ ﻣهﺎﺟﺮان در ا ﺮانﯾ ١٧٤ اﺳﺖ. اﻣﺎ ﻫﺮﭼﻪ از ﺳﺎل ت بﺎ � ﺸ � ﻢ، ﺑ �� ﻦ ﻣهﺎﺟﺮت دورﺗﺮ ﺷ � ﻫﺎی آﻏﺎز ی ت اﺳتﺜﻨﺎی وﺿﻌﯿی و � ﻣﻨﺤ بﻪ � ﻓﺮد ﻣﻮاﺟﻪ � ن ت ﻢ: پﺎ ﮔﺬاﺷن �� ﺷ بﻪ � ﺴ ﻋﺮﺻﻪ � ﻒ ﻣهﺎﺟﺮ ﺑﺮ آﻧهﺎ ﺻﺪق ﻧ �� ﺎت ﮐﻪ ﺗﻌ � ی ادﺑ ﺮا ﻧﻪ � ﮐﻨﺪ، ز ف را ﺗﺮکﮔﻔﺘﻪ زﻣﯿی � ﺪی ﺷﺪە � ن ﺟﺪ ی زﻣن � اﻧﺪ و ﻧﻪ وارد اﻧﺪ، اﻣﺎ د ر اﯾﺮان � گﺎﻧﻪ بﻪ ﺷﻤﺎر � ﻫﻢ ﺑ روﻧﺪ؛ ﺷﺎﻋﺮان و داﺳﺘﺎن ﺴﺎن ﻣﺘﻮﻟﺪ اﯾﺮان ﮐ �� ﻧ ﻪ از ن ﻣﺎدر ی زﻣن � کﻠﻤﻪ � ف ی در ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻧﺪارﻧﺪ، اﻣﺎ در اﯾﺮان ﻫﻢ بﺎر ی � ی ﭼ ی گﺎﻧﻪ � ﺑ ی » ف اﻓﻐﺎی « � را ﺑﺮ دوش ت ﺧﺎصﻣﻨﺠﺮ � ﺖ ﺣﻘﻮ � ﮐﺸﻨﺪ. اﯾﻦ وﺿﻌ ﻪ �� ﺠﺎد ﺗﺠ � بﻪ ا ی ﺷﺪە اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻣﻨﻈﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎی ت و ﺷﻨﺎﺧی روان ب ﺧﻠﻖ ﺪات ادی � ی ی دارﻧﺪ. ﺗﻮﻟ � ﺖ ﭼﺸﻤﮕ � ت اﻫﻤ ﺷﻨﺎﺧی ﺷﺪە ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎی ﻪ �� اﯾﻦ ﺗﺠ � ﻫﺎ را ﻧﻪ ﺗﻮا ﺎت ﻣهﺎﺟﺮت دﺳﺘﻪ � ﻞ ادﺑ � ن ذ ﺑﻨﺪی ﮐﺮد و ﻧﻪ � ﺪات ﭼﻪ ﺑﻮدە � ﺴﺖ. اﻣﺎ اﯾﻦ ﺗﻮﻟ � ﺗﻮان ﺟﺪای از آن دا اﻧﺪ؟ ﺷﺎﻋﺮ و ﺴﻨﺪە �� ﻧ ﻣﺘﻮﻟﺪ اﯾﺮان ﮐﻪ ﻫﯿﭻ � ف ﺴﺘﺎی � ی اﻓﻐﺎ ن ﻣﺎد ی زﻣن � گﺎە وﻃﻦ و ری � ﺪە � ﻧﺎﻣ � � ن ﺧﺎر ی � ﺪە و در زادگﺎﻫﺶ ﻧ � ﺧﻮد را ﻧﺪ ﺷﻮد، ﭼﻄﻮر بﺎ اﯾﻦ ﺖﮐﻨﺎر آﻣﺪە اﺳﺖ؟ اﻧﻌکﺎس � وﺿﻌ ب اوﭼﻪ ﺪات ادی � ﺖ در ﺗﻮﻟ � اﯾﻦ وﺿﻌ � � ﺑﻮدە اﺳﺖ؟ ﺳ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ بﻪ اﺧﺘﺼﺎر در دو ﺣﻮزە ﺸ � ﺎن و اﻧﺪ � ی ز ﻪ بﻪ پ دازم . � ع ﺑ � اﯾﻦ ﻣﻮﺿ ﺎن � ز ﺴﻨﺪگﺎن �� ب ﺷﺎﻋﺮان و ﻧ ﺪات ادی � در ﺗﻮﻟ � ﻦ ﻋﻨ �� ی ﺗ � ﺎن ﭼﺸﻤﮕ � ﺪ ز � ﺷﺎ ف ﮐﻪ ﻫﻢ بﺎروری و ﺎی � ﻦ اﯾﺮان بﺎﺷﺪ؛ ز � ﺳﺎ � ف ﺴﺘﺎی � ﺴﻞ دوم ﻣهﺎﺟﺮان اﻓﻐﺎ � و گ � ف ی �� ف را دارد و ﻫﻢ از پﺎ اﯾﺮای � ب راﯾﺞ در ﻣﺤﺎﻓﻞ ادی � ف ﻓﺎر ﺎی � ع واژ � ﺗﻨ ﺴﺘﺎن ﺑهﺮە � ﻣﺘﺪاول در اﻓﻐﺎ � � ﻓﺎر گ � ت � ﺳ ی ﮐﻪ ﻣﻨﺪ اﺳﺖ. ﺗﺎ ﺟﺎی ت ﺣ ی � از ﻣهﻢ �� ﺗﻮان ادﻋﺎ ﮐﺮد ﮐﻪ ب اﯾﺮان بﻪ ﻦ ﻋﻮاﻣﻞ اﻗبﺎل ﻓﻀﺎی ادی �� ﺗ ﺎن آﻧهﺎ ﺑﻮدە اﺳﺖ. � ف ، ز ﺴﺘﺎی � ﺴﻨﺪگﺎن و ﺷﺎﻋﺮان ﻣهﺎﺟﺮ اﻓﻐﺎ �� آﺛﺎر ﻧ ع بﻌﺪی ﮐﻪ در ﺣﻮزە � ﻣﻮﺿ ﺪ بﻪ آن اﺷﺎرە ﮐﺮد، ﺧﻠﻖ کﻠﻤﻪ � ﺎن بﺎ � ی ز ﻫﺎ، ﺐ � ﺗﺮﮐ ﻫﺎ و اﺳﺘﻌﺎرە ﻂ ﺧﺎص � ش ا � ﻢ بﻪ � ی اﺳﺖ ﮐﻪ بﻪ ﻃﻮر ﻣﺴﺘﻘ ﻫﺎی