دیگران در میان ما

ﺷﻌﺮ و ﺷﺎﻋﺮ ی � در زادگﺎ ﮐﻪ وﻃﻦ ﻧ � ﺴﺖ ١٧٥ ﺖ � ﻂ دارد. ﻣﺤﺮوﻣ � ﻢ اﯾﺮان ر � ف ﻣﻘ ﺴﺘﺎی � ﭘﻨﺎﻫﻨﺪگﺎن اﻓﻐﺎ ﻫﺎ و ﺖ � ﻣﻤﻨﻮﻋ و ﻓﻀﺎی ﺿﺪﻣهﺎﺟﺮی � ض داﺋ �� ، بﻼﺗکﻠ � ﻫﺎی ﻣﺪاوم اﺟﺘﻤﺎ ﮐﻪ در اﯾﺮان بﻌﺪ از دﻫﻪ بﻪ وﺟﻮد آﻣﺪ، بﻪ � ی ﻫﻔﺘﺎد ﺷﻤ ــــﺞ ﻣ � ﺗﺪر ﻨﺠﺮ ت ﺷﺪﮐﻪ بﺎ ﺧﻮد، دە بﻪ ﺧﻠﻖ وﺿﻌﯿی ﻫﺎ واژە و اﺳﺘﻌﺎرە ب را ب ی ادی ﻪ ﻫﻤﺮاە داﺷﺖ: » اﻓﻐﺎ ن ی ی � بﮕ « ، » رد ﻣﺮز « ، » اردوگﺎە « ، » ﭼﺸﻢ � بﺎدا « � و واژ ن ﺎی ﻣﻮﺟﻮد را ﺑﺮ دوش � ﺖ اﺟﺘﻤﺎ � وﺿﻌ � ﮏ، بﺎر � ی آن ﮐﻪ ﻫﺮ � ﻧﻈ � ف ﻣهﺎﺟﺮان اﻓﻐﺎن، رﻓﺘﻪ ی ﺪﻧﺪ. در ﺑن � ﮐﺸ ت راﯾﺞ ﺷﺪ رﻓﺘﻪ اﺻﻄﻼﺣﺎی ﮐﻪ بﺎزﮔﻮﮐﻨﻨﺪە �� ت ﺑﻮدﮐﻪ در آن بﻪ ی ﻣﻮﻗﻌﯿی ﺪ ﻫﯿ � ﺑﺮدﻧﺪ وﺷﺎ ن ای ﭻ اﯾﺮای � گ � ﺪ � ﭽ � ﻣﺘﻮﺟﻪ ﭘ � ی آﻧهﺎ ﻧ ﻣﺤﺘﻮای ﺷﺪ. ﺑﺮای ﻣﺜﺎل، ﻋبﺎرت » ﺗ ﺎ ﮐﺮدن « بﻪ ﺎدە � ﻣﻌﻨﺎی ﭘ ﮐﺮدن، ﮐﻪ اﺳﺘﻌﺎرە از بﺎزداﺷﺖ روزاﻧﻪ ف ﺴﺘﺎی � ی اﻓﻐﺎ ﻫﺎ ﺑﻮد. » ﺪﺳﻨﮓ � ﺳﻔ « ، » ﻋﺴﮕﺮآبﺎد « ، » ن ی وراﻣن « ، » ﻪ � اروﻣ « ﻣکﺎن ی ﻫﺴت ﻫﺎی ﻨﺪ � ت ن و ﺷﻌﺮ ﻣهﺎﺟﺮت دارﻧﺪ. ﺷﺎﻋﺮ وﻗی ت ﻦ ﻗﺮابﺖ را بﺎ ﻣن � ت ﺸ � ﮐﻪ ﺑ ﺪ �� ﮔ » ﺪﺳﻨﮓ � ﺳﻔ « ، ﺗﻨه � ﮏ ﻣکﺎن اﺷﺎرە ﻧ � ﺎ بﻪ ﮐﻨﺪ: ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ای از ر ﻧﺞ ﻫﺎ و ﺾ � ﺗبﻌ � ﺎن � ی ﮐﻪ بﺎ آن ﻣﻮاﺟﻪ ﺑﻮدە اﺳﺖ، بﺎ اﯾﻦ کﻠﻤﻪ ﺑ ﻫﺎی ت ﺷﻮد. وﻗی � ﺪ �� ﮔ » ﮐﻮە ﻪ � ﻫﺎی اروﻣ « ف ﺴﺘﺎی � ﺴﺎن اﻓﻐﺎ � ﺴﺖ ا � ﮕﺮی از ز � ، ﺷکﻞ د � ﻣهﺎﺟﺮ در اﯾﺮان بﺎزﮔﻮ ﺮا بﻪ � ﺷﻮد، ز ع � ﻋﻠﺖ ﻣﻤﻨ در ﺷهﺮ گ � ﺑﻮدن زﻧﺪ ﻪ ﺑﺮای و � اروﻣ ﺾ و � ﺰ از زﻧﺪان ﺗبﻌ �� ی، ﻧﺎﭼﺎر ﺑﻮدە اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮای ﮔ ی ، ازﮐﻮە � ﺗﺤﻘ ﮏ از اﯾﻦ واژە � ﻫﺎی آن بﮕﺬرد. ﺣﻀﻮر ﻫﺮ ﻫﺎ در اﺛﺮی اد ب ، ی بﻪ ﻪ � ﻒ ﻣﻨﺤ �� ﺎت ﻣهﺎﺟﺮت )بﺎ ﻫﻤﺎن ﺗﻌ � ، ﻣُهﺮ ادﺑ � ﻧﻮ ﻓﺮد( را ﺑ ﺮ آن � اﺛﺮ ت ﻧﺎم ﻣﺤﻠﻪ زﻧﺪ. ﺣی ف ﺴﺘﺎی � ﻨﺎن آن اﻓﻐﺎ � ﺳﺎ � �� ی ﮐﻪ ا ﻫﺎی ﻫﺎی ﻣهﺎﺟﺮ ﻫﺴتﻨﺪ، � بﻪ ﻣﺨﺎﻃﺐ اﻃﻼع دﻫﺪ ﮐﻪ بﺎ اﺛﺮی در ﺣﻮزە ی ﻣهﺎﺟﺮت ﻪ � رو روﺳﺖ. » گﻠﺸهﺮ « از ﻣﺤﻠﻪ �� ﻧﺎم ﻪ � ﻫﺎی ﺣﺎﺷ ای ﻣﺸهﺪ اﺳﺖﮐ ﻪ � ﻞ � ﺸﮑ � ف ﺴﺘﺎی � ﻨﺎن آن را ﻣهﺎﺟﺮان اﻓﻐﺎ � ت ﺳﺎ � ﺸ � ﺑ دﻫﻨﺪ. در ﺷ ﻌﺮﻫﺎ و داﺳﺘﺎن ﻨﺎن ﺧﻮد دارد. � ﺖ ﺳﺎ �� ی ﻫ � ت ﻧﻈ ی �� ﻫﺎی ﻣهﺎﺟﺮت، اﯾﻦ واژە ﻫ ﺴﺖ � ﮏ ﻣﺤﻠﻪ ﻧ � ﻓﻘﻂ ﻧﺎم گ � ن اﺳﺖ ﮐﻪ در آن زﻧﺪ ؛ اﺳﺘﻌﺎرە از ﮐﺴﺎی � ﮐﻨﻨﺪ. واژە یگﻠﺸهﺮ بﻪ � ی ﺗﻨهﺎی گ � ﮋ � ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻤﺎم و ﻫﺎی اﯾﻦ ﺎن � ﺴﺖ را ﺑ � ز