دیگران در میان ما

وﻃﻦ ﺟﺎ ی ﺳﺖی ﺸﻨﺎﺳﻨﺪ � ﮐﻪ ﻣﺮدﻣﺶ رﻧﺞ ﺗﻮ را ٢٥ ﺑﻮ ﻪ �� د. ﺗﺠ ﻫﺎی دﻟگﺮم ﻢ. در آن ﺳﺎل � ﮐﻨﻨﺪە ﻫﻢ داﺷت ی ﮐﻪ اﯾﺮان ﻫﺎی ﺎدم اﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﯾﺘکﺎری ﺑﻮد بﻪ ﻧﺎم � ، ﻢ � ﺑﻮد » ﺧﻔﺎش ﺷﺐ « ﮐﻪ از ﻣﻌﺮوف ی ە � ﻦ ﻗﺎﺗﻼن زﻧﺠ �� ﺗ ای اﯾﺮان ﺑﻮد و ﺧﻮد را اﻓﻐﺎن ﺟﺎ زدە ﺑﻮد. در آن ﺳﺎل ﻪ � ﺎد دارم ﮐﻪ ﻫﻤﺴﺎ � ﻫﺎ بﻪ از ﻣﺎ ﻣﺮاﻗبﺖ �� ن ﻣﺎ، ﺧ ﻫﺎی اﯾﺮای � ﮐﺮدﻧ ب بﻪ ﻣﺎ ﺑﺮﺳﺪ ﭼﻮن ﺸﻪ ﻫﻮای ﻣﺎ را داﺷتﻨﺪﮐﻪ ﻣبﺎدا آﺳﯿی � ﺪ و ﻫﻤ اﯾﻦ ﻃﺮف و آن ﺧﻮد بﻪ اﻓﻐﺎن � ، ﻃﺮف، ﻣﺮدم � ﻫﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮدﻧﺪ. ﻣﺎ ﮐﻪ � از ﺗﺮس ﻧ ﻪ � ﻢ ، ﻫﻤﺴﺎ � ﺪ ﺑﺮو �� ﻢ ﺧ � ﺴت � ﺗﻮا ن ﻣﺎ ﺑﺮای ﻣﺎ ﺧ ﻫﺎی اﯾﺮای ﺪ �� � ن ﺣﺲ ﻫﻤﺪردی ﻫﻢ ﺑﻮد. ﻌی � . ﮐﺮدﻧﺪ ﮏ اﺗﻔﺎق ﻓﺮاﻣﻮش � ن ﺑﺮای ﻣﻦ ﺸﺪی � در آن ﺳﺎل ﻫﺎ، آﻣﺪن » داوود ﺧﻮش � « ، ﺧﻮاﻧﻨﺪە و ﺗﺮاﻧﻪ ف بﺎر ی ای ﻣﻌﺮوف ﻫﺰارە بﻪ اﯾﺮان ﺑﻮد. اوﻟن � ﮏ اﺳﺘﺎدﯾﻮم � ت بﻪ ﺗهﺮان آﻣﺪە ﺑﻮد و در � ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮای اﺟﺮای ﮐن دوازدە ﻫﺰار ﻢ و ﺣﺲ � ت ﺑﺮﮔﺰارﮐﺮدە ﺑﻮدﻧﺪ. ﻣﺎ ﻫﻢ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد � ﻧﻔﺮی ﮐن � ﺖ اﺳﺖ و آﻣﺪە ﺗﺎ � ش � ب ﻋﺎﻟﻢ � ﻢﮐﻪ ﻣﻨ � ﮐﺮد ﺪﮐﻪ ﺷ �� بﻪ ﻣﺎ بﮕ ﻤﺎ ﻫﻢ ﺴﺎن � ا ا � ﺪ و آدم ﺣﺴﺎب � � ﺪ! ﺷﻤﺎ آﻧﻘﺪر ﻫﻢ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ �� ﺷ ﺪ � ﮐﻨ ﺪ. � دار گ � ت و ﻓﺮﻫﻨ �� ﺪ و ﺑﺮای ﺧﻮدﺗﺎن ﻣﻮﺳ � ﺴت � ﻓﺮودﺳﺖ ﻧ اﺳﺘﺎدﯾﻮم دوازدە ت زﻧﺪە ﻧﺒﻮد؛ � ب ﺑﺮای ﮐن ﻫﺰار ﻧﻔﺮی ﺟﺎی ﻣﻨﺎﺳی � بﻠﻨﺪﮔﻮﻫﺎ درﺳﺖ کﺎر ﻧ ﮐﺮد و ﻣﺎ ﻫﯿﭻ � ن ﻧ ی � ﭼ ﺑﺮای ﻣ � ﻢ. و � ﺪ � ﺷن ﺎ، ن ی ﻫﻤن ﮐﻪ اﺳﺘﺎدﯾﻮم ﭘﺮ از ﻫﻢ ﺴﻞ � ﻫﺎ و ﻫﻢ ﻪ �� ﺗﺠ ﻤﺎن ﺑﻮد، ﺣﺲ ﻓﻮق � ﻫﺎ اﻟﻌﺎدە ﻢ ﮐﻪ � ﻫﺴت � ﻢ و ﻣﺮد � ﺴت � ای داﺷﺖ؛ ﺣﺲ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺎ ﺗﻨهﺎ ﻧ ﺧﻮاﻧﻨﺪە � گ � ای داردﮐﻪ آن ﻃﺮف زﻧﺪ ب ﻢ وی � ف دار ﻏی گ � ﮐﻨﺪ و ﻓﺮﻫﻨ ﮐﺲ ﻢ. � ﺴت � وکﺎر و ﻓﺮودﺳﺖ ﻧ � ﻣﺎ ﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘ � ﻢ بﻪ ﻋﻨﻮان ﺷهﺮوﻧﺪ بﻪ رﺳﻤ � ﺧﻮاﺳت ﻢ و ﺣﻘ �� ﻪ ﺷ ﻮق ﻪ � بﻘ ﺎی ﺷهﺮوﻧﺪی در � از ﻣﺰا �� از ﺧ � ﻢ، و � ی ﺷهﺮوﻧﺪان را داﺷﺘﻪ بﺎﺷ ت داوود � ﻢ. ﮐن � ﻢ، ﭼﻮن ﺷهﺮوﻧﺪ اﯾﺮان ﻧﺒﻮد � اﯾﺮان ﻣﺤﺮوم ﺑﻮد