دیگران در میان ما

وﻃﻦ ﺟﺎ ی ﺳﺖی ﺸﻨﺎﺳﻨﺪ � ﮐﻪ ﻣﺮدﻣﺶ رﻧﺞ ﺗﻮ را ٢٧ ﺟﻮان ﻫﺎی اﻓﻐﺎن ﻣﺪام بﺎ ﺗﺮس از » رد ﻣﺮز « گ � ﺷﺪن، در ﺧﻔﺎ زﻧﺪ � ﮐﺮدﻧﺪ ﺎﯾﻨﺪ ﺗﺎ ﻣبﺎدا ﮔﺮﻓﺘﺎر و � ﺎ ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ بﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﺄﻣﻮرﻫﺎ ﻧ � ﺖ ﺟﻨﮓ �� ت ﻧ وﻗی � اﺧﺮاج ﺷﻮﻧﺪ. و � ف ت رﻓن ن ﺟﻮان ی ﺷﻮد، ﻫﻤن ﻫﺎ بﻪ � ﭼﺸﻢ ﻣﻘﺎﻣﺎت اﯾﺮان � ﻪ � آﯾﻨﺪ و آﻧهﺎ را بﻪ ﺳﻮر ﻓﺮﺳتﻨﺪ ﺗﺎ در ﻟﺸﮕ ﺮ ﻪ بﺠﻨﮕﻨﺪ. � ﻓﺎﻃﻤﯿﻮن در ﺳﻮر ن ﻌی � ؟ ﺪ � ﺎ ﺷﻤﺎ ﺧﻮدﺗﺎن بﻪ اﯾﺮان اﺣﺴﺎس ﺗﻌﻠﻖ داﺷت � آ ﺎ ﻓﮑﺮ � آ � ﺪﮐﻪ اﯾﺮان ﺧﺎﻧﻪ � ﮐﺮد ی ﺷﻤﺎﺳﺖ؟ � �� ﺧ ﻣﺪام، بﻪ � ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﮐﻪ بﻪ اﯾﺮان ﺣﺲ ﺗﻌﻠﻖ داﺷﺘﻪ بﺎﺷﻢ و ﺷکﻞ � ﺎدآوری � ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ، بﻪ ﻣﺎ ﮏ � ﺪ و � ﺴت � ن ﻧ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ اﯾﺮای ﺪ. در ﻣﺪرﺳﻪ ﻣﻌﻠﻢ � ﺪ ﺑﺮﮔﺮد � روزی بﺎ ﺎە، � ﺎ ﻧﺎﺧﻮدآ � ﺎە � ﻫﺎ بﺎرﻫﺎ، ﺧﻮدآ اﻓﻐﺎن ﺎ ﻫﻢ � ﺑﻮدن ﻣﻦ � کﻼ ﻢ � ﻫﺎ � د � ش � را ﮔﻮ ﮐﺮدﻧﺪ. درﮐﻮﭼﻪ و بﺎزار ﺎ � ، � ف � ﻮس، ﺣﺮ �� ﺎ در اﺗ � ی در ﺻﻒ ﻧﺎﻧﻮای � ﺎدت � ﺪی ﮐﻪ � ﺷن آورْ د اﯾﻨﺠﺎ ﺴﺖ و ﻫﻤﻪ � ﺖ ﺗﻮ ﻧ � ﻣﻤﻠ � ی اﺣﺴﺎس ﺗﻌﻠﻘﺖ ﻓﺮو ﺨﺖ. بﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل � ر ، اﯾﻦ ﺎدآوری ﻣﮑﺮر ﮐﻪ � » ﺎ � ﺎ ﻣهﺎﺟﺮ � ت ، اﯾﻨﺠﺎ ﻣهﻤﺎن ﺴی � ﺗﻮ از ﻣﺎ ﻧ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪە ﺪ ﺑﺮﮔﺮد � ﮏ روزی بﺎ � ای و ی « � ، بﻪ ﻣﺎ اﺟﺎزە ﻧ داد ﮐﻪ ﺣﺲ ن اﯾﺮای � ﺮﺧﻮدﻣﺎن � ت ا ﻢ ﺣی � ﺑﻮدن و درﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮدن داﺷﺘﻪ بﺎﺷ ﻢ. ﺧ � ﻮاﺳت � و بﻪ ﻋﻼوە ً ﺣﻖ � ﻢ. ﻣﺜ � از ﺣﻘﻮق ﻣﺤﺮوم ﻫﺴت �� ﻢ ﮐﻪ از ﺧ � ﺪ � د رﻓﺖ ﻢ، ﻣﮕﺮ اﯾﻨﮑﻪ بﻪ ﺷهﺮداری ﻣﺤﻞ � ﮕﺮ را ﻧﺪاﺷت � وآﻣﺪ بﻪ ﺷهﺮﻫﺎی د ﻢ و اﺟﺎزە � ﺑﺮو ﻧﺎﻣﻪ ﻢ، و ﻣﻘ � ی بﮕ � ی رﺳ وکﺎﻏﺬبﺎزی ر � ﺎدی درد � ﺪار ز ا ﻢ. ﻣﻦﮐﻪ � ﺗﺤﻤﻞﮐﻨ ۲۵ ﺪم . � ﺲ را ﻧﺪ � ﺳﺎل ازﻋﻤﺮم را اﯾﺮان ﺑﻮدم، ﭘﺮﺳﭙﻮﻟ را � ن ﻣه �� ن ﺟﺎی ﺗﺎر ی را ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺮوم و ﭼﻨن � ﺎ � اول اﯾﻨﮑﻪ، آن آ � ﺪا ﺷﺪ، ﺗﻮان ﻣﺎ � ﭘ � ﺎ � ت ﮐﻪ اﯾﻦ آ ﺑبﯿﻨﻢ. وﻗی اش بﻪ ﮐﻨﺎر، کﺎﻏﺬبﺎزی ﺖ � ﺳﺨﺖ ﺑﻮد. ﻣﺤﺪود �� ﺶ ﺧ � ﻫﺎ ﻫﺎی ﮕﺮی ﻫﻢ ﺑﻮد. � ﺎد د � ز ﻢ � ﮏ ﺳ � . ﺪ � ﻧﺪار � ﺪ ﻣﻠ �� ً ﺣﻖ ﺧ � ﻣﺜ � کﺎرت ﺗﻠﻔﻦ ﻧ ﺪ بﻪ ﻧﺎم ﺧﻮد � ﺗﻮاﻧ