دیگران در میان ما

د � ﮕﺮان در ﻣ � ﺎن ﻪ �� ﻣﺎ: ﺗﺠ ی گ � زﻧﺪ ﻣهﺎﺟﺮان در ا ﺮانﯾ ٤٠ �� ﺎن اﻧگﻠ � ﮔﺮﻓﺘﻢ؛ درس ﺧﻮاﻧﺪم و ز ایﮐﻪ ﻣﻦ در اﯾﺮان ﺧﻮاﻧﺪم، کﻤﮏ ﺪا � ﺴﺘﺎن کﺎر ﭘ � راﺣﺖ در اﻓﻐﺎ �� ﮐﺮدﮐﻪ ﺧ ﮐﻨﻢ. بﺎﻋﺚ ﺷﺪﮐﻪ ﺑﺘ ﻮاﻧﻢ بﻪ آن ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﺮدم � �� ﻖ آن، بﻪ ا �� ﺪا ﮐﻨﻢ و از ﻃ � ﻧهﺎد ﺑﺮوم و کﺎر ﭘ ﺖ � وﻻ ﺴﺘﺎن ﺳﻔﺮ ﮐﻨﻢ و آﻧهﺎ را ﺑبﯿﻨﻢ. و بﻌﺪ ﺑﺘﻮاﻧﻢ � اﻓﻐﺎ � ﻫﺎی ﺷﻤﺎ ﻼﺗﻢ اداﻣﻪ بﺪﻫﻢ. � ﻢ و بﻪ ﺗﺤﺼ � ﺎ � ﺎ ﺑ � ی م و بﻪ ارو � بﮕ �� ﺑﻮرس ﺗﺤﺼ اﻻنﮐﻪ ﻣﺎدرﺷﺪە � ام، اﻏﻠﺐ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢﮐﻪ ﮏ ﻣ � ﻣﻦ بﻪ ﻋﻨﻮان گ � زﻧﺪ ﺎدر ﭼﻘﺪر آﺳﺎن � ﺗﺮ ﺶ �� ﮏ ﻣﺎدرم و ﻗﻮم و ﺧ � ﺮ ﻧﺰد � ﺑﻮد ا � ﻢ � ﻫﺎ ﺑﻮدم و � ﻪ ﮐﻨﻢ. و اﯾﻨﮑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ � ﺴﺘﻢ بﻪ آﻧهﺎ ﺗﮑ � ﺗﻮا ی ﻓﺮدﮔﺮای اﯾﻨﺠ ﺎ، ﻫﻤﻪ ی ﺖ � ﻣﺴﺌﻮﻟ � ﺗﻨهﺎ � ﻣﺎدر � ﻫﺎ را بﻪ ﮔﺮدن ﻣﻦ ﺳﺨﺖ اﺳﺖ. �� اﻧﺪازد ﮐﻪ ﺧ ﮏ ﺟ � ئ از ﺎ ﺟﺰئ � اﯾﻦ ﺣﺲ ﺗﻌﻠﻖ بﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺎﻣﻌﻪ ی ﮐﻮﭼﮏ را � ﺗﺮ/ﻣﺤ � ﮐﻪ ﺴﺘﻪ � ﻢ، ﻣﻦ ﻫﻨﻮز ﻧﺘﻮا ��� ﮔ ﺠﺎد ﮐﻨﻢ. اﻣﺎ ﻣﻨﮑﺮ اﯾﻦ ﻫﻢ � ام اﯾﻨﺠﺎ ا ﺎر بﺎزﺗﺮی دارم، و ﻓﺮﺻﺖ � ﺴ � ﺎ ﻓﻀﺎی � ﺘﺎﻧ �� ﺴﺘﻢ ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ در ﺑ � ﻧ ﻫﺎی ﺖ � ی ی و ﺗﻌﺎﻣﻞ و ﺑﺮﺧﻮرد بﺎ ﺟﻤﻌ � ﺎدﮔ � ت ی ﺑﺮای � ﺸ � ﺑ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻓﺮﺻﺖ � ﻫﺴﺖ. بﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل، ﻣهﺎﺟﺮت واﻗﻌﺎ ب ﺧﻮی � ی ﻫﺎی ﻃﻼی را درﮐﻨ ﺎر ن � آن ﺗﻠ � ﻫﺎ ﻓﺮاﻫﻢ ﺸﻪ بﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﺮاە � ﮐﻨﺪ. اﯾﻦ دو ﺣﺲ ﻫﻤ ا ﻧﺪ. ﻪ �� اﯾﻨهﺎ ﻫﻤﻪ ﺗﺠ ی ا ﻫﺎی ﺎ � ﺮ ﺗﻠﺦ ﺑﻮدە � ﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ را ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ و ا ﻦ، ﻣﻦ از آﻧهﺎ ﺑﺮداﺷﺖ � ی ﺷ ﮐﺮدە � ﻫﺎی ﻣه گ � از زﻧﺪ � ام و بﺨﺶ ﻣه ﻣﻦ اﺳﺖ.