وجویجهانی بهتر درجست 112 زده، آغاز شد. درست یک ماه نخستین روز ورودم به یوگسلاویِ جنگ غرببوسنی،کشف های بدنام اُمارسکا و ترنوپولیه، در شمال قبل، اردوگاه تصاویر هولناکی از ITN برداری از خبرگزاری شده بودند. یکگروه فیلم های خاردار ثبت کرده بود؛ مردم غیرنظامی لاغر و نحیف پشت سیم سر شد اروپا پشت ی تاریکی بودکه تصور می تصاویریکه یادآورگذشته ای گذاشته است. یکی از زندانیان مسلمان به نام فکرت علیچ، با چهره ی سینه و ی قفسه زده های بیرون تکیده و چشمانی گودرفته، استخوان اش در حال افتادن بود، شکمی چروکیده و شلواریکه از کمر استخوانی تبدیل به تصویری نمادین از فجایع در حال وقوع در بوسنی شد. او که از نگریست، صورت دردمند هزاران به جهانیان می تایم ی روی جلد نشریه ی فریادهای اعتراض، رهبران در بحبوحه 33 ونشان بود. نام قربانی بی ی این یگزارشی درباره سیاسی یکهیئتدیپلماتیک اروپایی را برای تهیه عنوان مشاور، این فرستادگان برجسته را فجایع اعزامکردند و من نیز به ام، ترین دارایی ی بیستزندگی بودم و قوی کردم. هنوز در دهه همراهی می اندیشیبه ایننتیجهرسیده یهمینخام ام بود؛درنتیجه اندیشیسیاسی خام ی اجرای قوانین بشردوستانه، برگزاری محاکمات در یک بودمکه لازمه المللی است. دادگاهجنایی بین های جنایت ی دادگاه دان سوئدی، هانسکورِل، از ایده دیپلمات و حقوق ای در هیئت ما بود و بعدها در ی برجسته جنگی استقبالکرد. او چهره دوران دبیر کلیکوفی عنان، مشاور حقوقی سازمان ملل شد.کورل مردی هایمختلفبودوتضادی لباسومسلطبهزبان فرهیختهودانشمند،خوش ی جنگی ملاقاتکردیم. یکی از آشکار با تبهکارانی داشتکه در منطقه یکنین با وزیر دادگستریِ ترین رویدادها، ملاقات او در قلعه یادماندنی به
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2