145 اراده به مداخله ای کشی واقعیت تاریخی شد مانع از وقوع آن شد؟ آیا نسل دهد؟ آیا می خوییِ ذاتی؟ یا یک ناپذیر خشونت و درنده گریزناپذیر بود، ظهور اجتناب پیشگیری پذیرودرنتیجه،قابل بینی شدهکهپیش ریزی انتخابسیاسی برنامه کشی وجود داشت، کردن نسل تر، اگر امکان متوقف بود؟ و از همه مهم ای برای مداخله وجود آیا در میانکسانیکه ابزار اینکار را داشتند، اراده داشت؟ ترینراه برای اینبرداشتکهکشتارجمعیریشه درطبیعتبشر دارد راحت عدالتی است. درست گرفتن مسئولیت مشترک ما در مواجهه با بی نادیده استکه حتی اگر از نظر تاریخی جنگ رو به افول بوده است اما هنوز ی یبسیاریدرجهانوجوددارد.بانگاهبهگذشته یافته هایسازمان خشونت رغم برخی اصلاحات، ما صرفاً توان نتیجهگرفتکه به ی خود می سبعانه ورزی ناپذیر برای خشونت پستاندارانی وابسته به قلمرو با اشتهایی سیری ای نوعانش،گونه هستیم. درواقع، نوع بشر از نظر مهارت در نابودی هم خوارترین شود.درمقایسه با نوعبشر،حتیخون فردمحسوبمی منحصربه رسند. درندگان نیز رام و اهلی به نظر می توان آرزو کردکه صرفاً با جادوی احساسات شرافتمندانه بتوان شرّ نمی ناپذیر ها را وحشیانی اصلاح بنیادین را نابودکرد. اما دیدگاهیکه انسان جای آنکه از ویژه اگر به آورد، به های دقیق تاب نمی داند، در برابر بررسی می دوردستو از منظر تأملاتفلسفی به آن بنگریم، تجاربکسانی را در نظر ی نزدیک با واقعیاتِ بگیریمکه در صحنه حضور دارند. درواقع، مواجهه دهد که شکلی دور از انتظار به ما نشان می بار، به های مصیبت این وضعیت سبعیتضرورتاً رسالتحقیقی ما نیست. برای یک لحظه تصورکنید که
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2