وجویجهانی بهتر درجست 228 هایی به سبک رئالیسم سوسیالیستی بودند؛ در این تصاویر که بازنمایی شده در انقلاب شکوهمند های سرکوب دهی توده لنین مشغول سازمان بود؛ پرچم سرخ شوروی در باد در اهتزاز بود؛ مردان و زنان ۱۹۱۷ اکتبر که داسو چکش در دست داشتند، مشغولکار شریفشادمانه و درحالی دردست، ها بودند؛ سربازان قهرمان، اسلحه و فعالیت در مزارع وکارخانه اش بودند. این مشغول دفاع از دیکتاتوری پرولتاریا در برابر دشمنان دیرینه خواهانِ ی جهانی عادلانه، حیرت و ستایش آرمان تصاویر رمانتیک درباره انگیخت. در مقایسه با این بازنمایی، ویژگیِ خبر را برمی جابی ازهمه گرایی لیبرالیسم غربی ـــــ جاییکه در آن، همگان یِ مصرف ضدقهرمانانه آوری شکل شرم مشغول پرستش خدای حرص و آز بودند تاکسانیکه به مایه و آور بیشتریگرد آورند ـــــ میان ثروتمند هستند، بتوانند ثروت شرم رسید. این نمایش پوچکمونیستی، جذابیت عجیبی آور به نظر می ملالت ای داشت. آنها تصویرهایی اجمالی از معبدشکوهمندهمبستگی اجتماعی یتوانشو بههرکس اندازه بودنددرستایش شعار مارکسیستی «ازهرکسبه شهری، بین حال، مانند سایر رؤیاهای آرمان بااین 17 ی نیازش». به اندازه تصویرخیالیوواقعیتامپراتوریشورویشباهتچندانیوجود نداشت. ایکه به نمایشگذاشته شده بود، از پیرایه های زیبا و بی در تصویرپردازی ی ها نفر در دوران «وحشت سرخ» در دهه ی میلیون ی وحشیانه تصفیه دست رفیق استالین اثری نبود. دولت مقدس شوروی باید از به ۱۹۳۰ گرایان، ها و ملی شد، یعنی از کولاک شرّ دشمنان «ستون پنجم» پاک می کاران و جاسوسان، خائنان و ویرانگران، عوامل بیگانه و ایادی خراب طور که های مرتد و دگراندیش. همان ویژه مارکسیست امپریالیسم، و به هاینمایشی رهبران پیشینحزببلشویکمطرحکرده بود: دادستاندادگاه
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2