وجویجهانی بهتر درجست 246 گرایان تا چه اندازه واکنشی بدبینانه و حاکی توانستم تصورکنمکه واقع می خاطرچنینسیاست بافان رنجیده دانستمکه اینمنفی ازتمسخرداشتند.می آمیز ای را مردود دانسته و آن را خیالات غیرواقعی و اغراق نگرانه آینده ای نوین و در کنند. حتی در سرآغاز هزاره خواهان نادان تلقی می آرمان ترین تحولات در کل تاریخ بشر، این افراد دنیادیده سابقه ی وقوع بی سایه یرهبریجهانرا داشتند بر همان باور نادرستخود پابرجا بودند که داعیه کردمکه بینش هاول که روالگذشته ادامه خواهد یافت. با خودم فکر می لوحانه نیست بلکه خواهیِ ساده تنها آرمان نسبت به سازمان ملل آینده نه ای استکه پیش روی ما قرار دارد. اما از رهبری گرایانه ی واقع تنهاگزینه ایکه برایحصول آنضرورتداشت، خبری نبود. اخلاقی شجاعانه دم روشناییسپیده ما در بخش اعظم تاریخ در فضای سیاسی منفک و خودمحوری چون عنوان نوع واحد شهر و کشور زیسته و نسبتبه آنچهکه ما را به قبیله، دولت سابقه در ایم. اکنون با وجود تحولات بی اعتنا بوده کند، بی بشر متحد می ایمکه در آن شاهد ی فناوری و آگاهی، پا به دنیای جدیدیگذاشته زمینه ی هایی متکثر و تشکیل تمدنی واحد هستیم. دهکده آمیختن انسان درهم وگو، ی آن رواداری وگفت ای شاعرانه و رؤیایی نیست. لازمه جهانی ایده انگیز های آشنا اما تفرقه همکاری و فداکاری، شجاعتکنارگذاشتن روش های نامحدود است. ای ناشناخته با امکان نهادن در راه آینده گذشته وگام ناپذیر اتحاد و یکپارچگی پشتکنند، کسانی که به این فرایند مقاومت ها یافتن تمام انسان دان تاریخ انداخته خواهند شد. وحدت شک به زباله بی تنها ممکن بلکهگریزناپذیر است. این یسیاسیواحد نه در قالبیکپیکره
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2