267 روح حقوق بشر تاچه اندازه ندامتاوحقیقی بود؟شاید درخلوتسلولزندان، درسکوت یاباز وجدانش، پشیمانشده بود. شاید روزیدر برابر کمیسیونحقیقت ترینشکل به آنها آسیبرسانده بود، عذرخواهیکند. با کسانیکه به فجیع اشرا جویی آمیز و هیجان کردمکه او روزیحماقتشرارت خودم فکر می گاه التیام نیابد. هایآندخترانشایدهیچ سرخواهدگذاشتاما زخم پشت هایمان را به هم زنجیر کرده بودند.» بدیعه و هایمان را بسته و دست «چشم پناهجویانِ خانکه بودند، ی بشری دو خواهر نوجوان در اردوگاه دورافتاده چندان دور از زندان احمد و محمد در دهوک. آنها دو تن از دختران نه جایی در ۲۰۱۴ ای بودند که پس از تسخیر روستایشان در روز سوم اوت ایزدی ساله میان جنگجویان داعشی توزیع شدند. در آن زمان آنها دوازده و سیزده کردند هاکوه سنجار) زندگی می قول عرب بودند. آنها در کوه شِنگال (یا به باور آنها پسازطوفاننوح،کشتی او که برایایزدیانمحلیمقدساست. به ها پیشاقلیتی تحتآزار ی اینکوه استقرار یافت. آنهاکه از مدت بر فراز قله شدن بودند؛ و اذیت بودند، اکنون در زیر انبوهی از رنج و درد در حال غرق حتی این پرستشگاه تاریخی نیز نتوانسته بود از آنها در برابر فجایع نفرت رودان کور محافظتکند. باورهای التقاطی آنها ریشه در ادیان باستانیمیان داشتکه عناصری از آیین زرتشتی، یهودیت، مسیحیت و اسلام به آن انگیز ی پیچیدگیِ حیرت کننده افزوده شده بود. این آیین التقاطی منعکس ی تمدن بود. هر دو به اقلیت مذهبی ایزدی تعلق داشتند اما در اینگهواره بودند؛کافرانیکه باید پرست چشمجنگجویانمتعصبداعشآنهاشیطان شدند. کشته و به بردگیگرفته می بشری با لحنی مهربانکه با روایت هولناک رنجش در تعارض بودگفت:
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2