289 روح حقوق بشر داریِ شرکتی در حال بلعیدن مردم که سرمایه رهبران سیاسی بود، درحالی ناپذیر خود بود. از خودم پرسیدم: ی زمین برای رفع اشتهای سیری و کره عدالتی توجه و نسبت به بی ها بی چه زمانی درسخواهیمگرفت؟ اگر توده وجوی سعادتکورکورانه صرفاً به تفاوت باشند، در جست ناآ گاه و بی مصرفکالاها روی آورند، اگر برپا نخیزند و حقیقت را بیان نکنند و جوامع خود را تغییر ندهند، در اینصورت آینده از آن نااهلان خواهد بود. شکبه ساختن دنیایی بهتر ها بی درصدی ۱ ِ ای همدردی و دلسوزی باسمه نخواهدانجامید. ی حضورم در میان ی تجربه ملاقات با جیمی باعث شد تا درباره عنوان دادستان پیشینسازمان کنندگان اجلاسداووستأملکنم. به شرکت ی ملل، فرد متفاوت و جالبی بودمکه وجهه و اعتبار نیز داشتم. محاکمه انگیز بود و تأییدی بر عضویتم در مجرمان جنگیکاری جذاب و هیجان های گروه سرشناسانجهان. اما به ذهنم خطورکردکه مرهم نهادن بر زخم سوگواران و آشکارساختنکرامت انسانی، از جنس ماجراجوییِ ایندیانا ام وکمک به دیگران دو کار متفاوت جونز نبود. پربارترکردن سوابقکاری بودند. با خودم فکر کردمکه برایجیمی، فردیکه از او سوءاستفاده شده و برای مدتی طولانی به دستفراموشیسپرده شده، اینکه در این دنیای فاقد تواند داشته هایشگوش دهد چه معنایی می حسهمدردیکسی به حرف درمانگران داوطلب، مددکاران اجتماعی باشد. به وکلای رایگان، روان ای فکر کردمکه در طول جان، دوستان، همسایگان و افراد غریبه سخت بودند که دست به خودکشی ها با او همدردیکرده و قانعشکرده این سال نزند. به آنکسانی فکر کردمکه در کیوو باکمترین امکاناتهر روز در حال ی رنج توانند در میانه کمک به دخترانکنگویی هستند و تا جاییکه می
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2