وجویجهانی بهتر درجست 300 رغمگستردگی بیماری، است. مثل طاعون سیاه در دوران قرون وسطی، به کنیم اماکمتر و کمتر از علت آن آگاه نیستیم. بیشتر و بیشتر مصرف می های یسیلاب پوچی و بیهودگی به قایق کنیم. در میانه احساسشادی می های هایخودیاریو اپلیکیشن شویم: یوگا،کتاب نجاتمعنویمتوسلمی کنیمکه رستگاری ما در . اما این حقیقت آشکار را درک نمی Headspace گروکمک به دیگران است، نه به این خاطر که در حق آنها لطفی انجام بسیار ساده کنیم. قاعده دهیم بلکه چون به هدف فطری خود عمل می می کنیم. است: ارزشما در گرویکار ارزشمندی استکه با خویشتنخود می ی ایجاد فرهنگی معنویکه در آنکرامتبشر امکان تحقق داشته باشد ایده شود. فرهنگما، فرهنگی سروته نیستبلکه به بقایما مربوطمی حرفیبی های متقابل استکه بدون پذیر و مبتنی بر وابستگی بسیار پیچیده، آسیب دار وهمبستگی اجتماعیدر معرضفروپاشیقرار هایاخلاقی ریشه ارزش ها با خواهد داشت. در عصریکه هوش مصنوعی و استفاده از روبات های پیش روی نابرابری فزاینده و تغییرات اقلیمی همراه شده است،گزینه ما آشکارند. تنها چیزیکه مانع از تبدیل تمدنی شکوفا و عادلانه و دارای های امتیازات شهری متشکل از جزیره هاییخارج از تصور به ویران امکان شود، باور راسخ یدریایخروشانخشم وخشونتمی و امکاناتدر میانه به وحدت نوع بشر است. خیلی ساده است، پیش از آنکه دیگر خیلی دیر شده باشد باید عاقل و بالغشویم و مانند ابلهانیخودمحور عمل نکنیم. ایکه امروز تمسک لجوجانه به باورهای منسوخ و رفتارهای مشمئزکننده ای هستیم آخرین روزهای نوجوانی متکبر است. خودخواهی شاهد آن تر بهوحشتافتاده استبه آگاهیِ تروبالغانه زهرآگینکه ازپیوندهایعمیق آور های اضطراب شود. در مواجهه با مسئولیت ور می دائماً فزاینده حمله
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2