وجویجهانی بهتر درجست 76 رسید. اما قرار بودکه برخلاف نیافتنی به نظر می جرایمجنگی رؤیاییدست ایتاریخی ها،اینرؤیایباورنکردنیتحققبیابد.درتجربه بینی یپیش کلیه عنوان شکلی بنیادین متحولکند، من به الملل را به که قرار بود حقوق بین های سازمان ملل در دادگاه لاهه حضور یافتم. یکی از نخستین دادستان بسته به اینکه یکدهه پرداختن بهگورهایجمعی در ابتدای فعالیتکاری شانسیا بدشانسبودم. توانگفتکه خوش را چگونه ارزیابیکنیم، می یبرقراریعدالتوجبرانخطاها دردادگاه در آندوران،روایتپیروزمندانه های ها را به خود معطوفکرده بود. من را به جلسات و سخنرانی توجه های حقوقی ای نوظهور در موشکافی کردند. ستاره متعددی دعوت می ستاره های پنج حال، هنگامیکه در میزگردهای معتبر در هتل بودم. بااین کردم، احساسم این ی تشریفات منظم فرایندهای حقوقی بحث می درباره های ناخوشایندیکه دلالت بر ی عدالتجهانی و واقعیت بودکه بین ایده کشی خاطر نسل آن داشت، گسست ژرفی وجود دارد. مجازاتکسی به دقیقاً چه معناییداشت؟ ژوئیه با شرارت مطلق مواجه شد. در آن روز، ۱۱ اردموویچ در بعدازظهر های های بوسنی، راتکو ملادیچ، فاتحانه قدم به خیابان ژنرال بدنام صرب خانه، این شهرِ ی توپ وقفه سربرنیتسا گذاشت. پس از روزها شلیک بی بار به مردم ی جنایت تحت محاصره به دست نیروهای نظامی افتاد. حمله کجی به سازمان ملل بودکه آن شهر را برای هزاران مسلمان عادی دهن ای امن» اعلامکرده ایکه در آن پناهگرفته بودند، «منطقه بوسنیایی آواره سازی قومی» بودند؛ حُسن تعبیریمشمئزکننده برای بود. آنان قربانیِ «پاک ی انحلال یوگسلاوی چندقومیتی روی ایکه در بحبوحه مدارانه فجایع قوم داده بود.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2