99 درجستجوی عدالتجهانی تر صورتگرفته بود، تعداد قربانیان بسیار های علمی و با استفاده از روش موجناامیدیومناقشات، 20 شد. کمتر وحدودچندهزار نفر تخمینزده می تر از شدت و کهگویی ارقامکوچک های فعالان را فراگرفت؛ چنان حلقه شدن برای انتزاعاتعددی کاست. مزیت قائل اهمیت آن اعمال شنیع می داد که اشکالی در کار یافتگان نشان می ی شخصیِ نجات نسبت به تجربه است. شاید با درنظرگرفتن اینکه توجه عمومی تنها برای زمانی محدود به شود، برای اینکه این فجایع خیلی زود به دست فراموشی چیزی جلب می شد. اما در میدان جنگکاملاً سپرده نشوند، باید آماری جنجالی ارائه می ایهولناکوجود دارد آشکار بودکه پشتهر قربانی نامی، داستانیو فاجعه ی عدالتی و ضرورت مداخله که با هیچ آماری قابل بیان نیست. شدت بی شد، آرزو ی جدیدیکه آشکار می بشردوستانه واضح بود. با هر فاجعه دادن به اینکابوس ای سیاسی برای پایان کردیمکه سازمان ملل اراده می بیابد. اما قرار نبودکه چنین اتفاقی بیفتد. ای که در جنگ ، مردم سارایوو با استفاده از وقفه ۱۹۹۴ ی فوریه ۵ در پیش آمده بود، برای خرید خوراکی به بازار مارکاله رفتند. حوالی ظهر، ی جمعیت فرود آمد و صدها ترین زمان بازار، موشکی در میانه در شلوغ ی اینکشتار بسیار هولناک بود. بار نفر را کشت و زخمیکرد. صحنه برداری شد و برای مردم جهان به نمایش های جنگی فیلم دیگر، از جنایت درآمد. امیدوار بودیمکه این سبعیت سرانجام باعث شود تا سازمان ملل دست به اقدامی قاطع بزند و محاصره را بشکند. در عوض، یک ماه بعد ای اضطراری در سازمان ملل در ژنو برگزار کردند. آنها با ها جلسه دیپلمات رحم ابراز کردند. در متن ای نارضایتی خود را از قاتلان بی صدور قطعنامه
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2